Δ’. Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ. 3, 7-8, 15-17
Εἶπε Κύριος πρὸς Ἰησοῦν· Ἐν τῇ ἡμέρα ταύτῃ ἄρχομαι τοῦ ὑψῶσαι σε κατενώπιον πάντων τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, ἵνα γνῶσιν, ὅτι καθὼς ἤμην μετὰ Μωϋσῆ, οὕτως ἔσομαι καὶ μετὰ σοῦ. Καὶ νῦν ἔντειλαι τοῖς Ἱερεῦσι, τοῖς αἴρουσι τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης, λέγων· Ὡς ἂν εἰσέλθητε ἐπὶ μέρους τοῦ ὕδατος τοῦ Ἰορδάνου, καὶ ἐν τῷ Ἰορδάνῃ στήσεσθε.
Είπε ο Κύριος στον Ιησού του Ναυή: Από αυτήν την μέρα θα αρχίσω να σε εξυψώσω μπροστά στα μάτια όλων των παιδιών του Ισραήλ, για να μάθουν ότι όπως ήμουνα στο πλευρό του Μωυσή, έτσι θα είμαι και με σένα. Και τώρα δώσε εντολή στους ιερείς , που σηκώνουν την Κιβωτό της Διαθήκης λέγοντας: Μόλις μπείτε στο πρώτο μέρος του Ιορδάνη, να σταματήσουν εκεί.
Ὡς δὲ ἐπορεύοντο οἱ Ἱερεῖς οἱ αἴροντες τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης Κυρίου, ἐπὶ τὸν Ἰορδάνην, καὶ οἱ πόδες τῶν Ἱερέων, τῶν αἰρόντων τὴν Κιβωτόν, ἐβάφησαν εἰς μέρος τοῦ ὕδατος τοῦ Ἰορδάνου, (ὁ δὲ Ἰορδάνης ἐπληροῦτο καθ᾽ ὅλην τὴν κρηπῖδα αὐτοῦ, ὡς ἐν ἡμέραις θερισμοῦ πυρῶν)• καὶ ἔστη τὰ ὕδατα τὰ καταβαίνοντα ἄνωθεν εἰς πῆγμα ἓν• ἀφεστηκὸς μακρὰν σφόδρα, ἀπὸ Ἀδαμὶ τῆς πόλεως, ἕως μέρους Καριαθιαρίμ· τὸ δὲ καταβαῖνον κατέβη εἰς τὴν θάλασσαν Ἄραβα, μέχρι θαλάσσης τῶν ἁλῶν, ἕως τέλους ἐξέλιπε.
Καθώς λοιπόν οι ιερείς βάδιζαν σηκώνοντας την Κιβωτό της Διαθήκης και έφτασαν στον Ιορδάνη ποταμό και τα πόδια των ιερέων που σήκωναν την Κιβωτό, βράχηκαν σε εκείνο το μέρος του Ιορδάνη (υπόψη ότι ο Ιορδάνης ήταν ξεχειλισμένος σε όλη την κοίτη του, σαν να ήταν οι ημέρες του θερισμού των σιταριών). Και στάθηκαν τα νερά του ποταμού που κατέβαιναν από πάνω και έγιναν πάγος σε μια απόσταση πολλή μακρινή από την πόλη Αδαμί ως τα μέρη Καριαθιαρίμ, ενώ αυτό που κατέβαινε κατέβηκε μέχρι την θάλασσα Άραβα, την αρμυρή θάλασσα, και εκεί εξαφανίστηκε.
Καὶ ὁ λαὸς εἱστήκει ἀπέναντι Ἱεριχώ• καὶ ἔστησαν οἱ Ἱερεῖς, οἱ αἴροντες τὴν Κιβωτὸν τῆς Διαθήκης Κυρίου, ἐπὶ ξηρᾶς ἐν μέσῳ τοῦ Ἰορδάνου ἕτοιμοι, καὶ πάντες οἱ υἱοί, Ἰσραὴλ διέβησαν διὰ ξηρᾶς, ἕως συνετέλεσε πᾶς ὁ λαὸς διαβαίνων τὸν Ἰορδάνην.
Και ο λαός σταμάτησε απέναντι από την Ιεριχώ. Σταμάτησαν και οι ιερείς, που σήκωναν την Κιβωτό της Διαθήκης του Κυρίου, πάνω στη στεριά μέσα στον Ιορδάνη ποταμό και όλα τα παιδιά του Ισραήλ περνούσαν από τη στεριά της κοίτης του ποταμού, ώσπου πέρασε τον Ιορδάνη όλος ο λαός.
Η διάβαση του Ιορδάνη από τον προφήτη Ηλία και Ελισσαίο
Η θαυματουργική διάβαση του Ιορδάνη ποταμού επαναλήφθηκε στην περίπτωση αυτή με τον προφήτη Ηλία και τον Ελισσαίο. Αλλά ενώ με το χτύπημα της μηλωτής του ο προφήτης Ηλίας το νερό του Ιορδάνη χωρίστηκε στη μέση, με το χτύπημα της ίδιας μηλωτής του Ηλία την πρώτη φορά δεν χωρίστηκε το νερό του Ιορδάνη και χρειάστηκε να διαμαρτυρηθεί και να χτυπήσει για δεύτερη φορά και έτσι να χωριστεί.
Στο θαύμα αυτό αναφέρεται και το Ἀπολυτίκιον της πραμονής των Φώτων:
«Ἀπεστρέφετό ποτέ, ὁ Ἰορδάνης ποταμός, τῇ μηλωτῇ Ἐλισαιέ, ἀναληφθέντος Ἠλιού, καὶ διῃρεῖτο τὰ ὕδατα ἔνθεν καὶ ἔνθεν, καὶ γέγονεν αὐτῷ, ξηρὰ ὁδὸς ἡ ὑγρά, εἰς τύπον ἀληθῶς τοῦ Βαπτίσματος, δι’ οὗ ἡμεῖς τὴν ῥέουσαν, τοῦ βίου διαπερῶμεν διάβασιν, Χριστὸς ἐφάνη, ἐν Ἰορδάνῃ, ἁγιάσαι τὰ ὕδατα». Εδώ υπάρχουν δύο μηνύματα: Ένα ότι τα θαύμα του χωρισμού του νερού του Ιορδάνη είχε ξαναγίνει και άλλη φορά. Το δεύτερο ότι το θαύμα για να γίνει χρειάζεται πίστη στον Θεό, που, αν δεν την έχεις, δεν μπορείς να κάνεις θαύματα, όπως ο Ελισσαίος την πρώτη φορά.
Ε’. Βασιλειῶν τετάρτης τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ. 2, 6-14)
Εἶπεν Ἠλίας τῷ Ἐλισαιέ: Κάθου δὴ ἐνταῦθα, ὅτι Κύριος ἀπέσταλκέ με ἕως τοῦ Ἰορδάνου. Καὶ εἶπεν Ἐλισαιέ. Ζῇ Κύριος, καὶ ζῇ ἡ ψυχή σου, εἰ ἐγκαταλείψω σε, καὶ ἐπορεύθησαν ἀμφότεροι.
Είπε ο προφήτης Ηλίας στον Ελισαιέ: Κάτσε εσύ εδώ, γιατί ο Κύριος με έστειλε στον Ιορδάνη ποταμό. Και είπε ο Ελισαιέ: Όσο ζει ο Κύριος και όσο ζει η ψυχή μου, δεν πρόκειται να σε εγκαταλείψω (και θα έρθω μαζί σου).
Καὶ πεντήκοντα ἄνδρες ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν Προφητῶν ἦλθον,
καὶ ἔστησαν ἐξ ἐναντίας μακρόθεν, ἀμφότεροι δὲ ἔστησαν ἐπὶ τοῦ Ἰορδάνου. Καὶ ἔλαβεν Ἠλίας τὴν μηλωτὴν αὐτοῦ, καὶ εἵλησεν αὐτήν, καὶ ἐπάταξεν ἐν αὐτῇ τὰ ὕδατα, καὶ διῃρέθη τὸ ὕδωρ ἔνθεν καὶ ἔνθεν, καὶ διέβησαν ἀμφότεροι διὰ ξηρᾶς.
Και πενήντα άνδρες από τους προφήτες ήρθαν και στάθηκαν από μακριά στην απέναντι πλευρά και περίμεναν. Αλλά και οι δυο τους στάθηκαν μπροστά στον Ιορδάνη. Και πήρε ο προφήτης Ηλίας την μηλωτή του (επανωφόρι), το τύλιξε και χτύπησε με αυτήν τα νερά του Ιορδάνη και έτσι διαιρέθηκαν τα νερά από εδώ και από εκεί και έτσι πέρασαν απέναντι.
Καὶ ἐγένετο ὡς διῆλθον, εἶπεν Ἠλίας τῷ Ἐλισαιέ. Αἴτησαι, τὶ ποιήσω σοι, πρὶν ἢ ἀναληφθῆναί με ἀπὸ σοῦ. Καὶ εἶπεν Ἐλισαιέ• Γενηθήτω δὴ τὸ Πνεῦμα τὸ ἐπὶ σοὶ δισσῶς ἐπ᾽ ἐμοί. Καὶ εἶπεν Ἠλίας. Ἐσκλήρυνας τοῦ αἰτήσασθαι. πλήν, ἐάν, ἴδῃς με ἀναλαμβανόμενον ἀπὸ σοῦ, ἔσται σοὶ οὕτως, ἐὰν δὲ μὴ ἴδῃς, οὐ μὴ γένηται.
Και αφού πέρασαν τον ποταμό Ιορδάνη ο προφήτης Ηλίας είπε στον Ελισαιέ: Ζήτησέ μου τί θέλεις να σου κάνω, πριν αναληφθώ από εσένα στον ουρανό. Να μου δώσεις την χάρη που έχεις διπλή. Και είπε ο προφήτης Ηλίας. Έδειξες σκληρή απαιτητικότητα με αυτά που ζήτησες, όμως παρ’ όλα αυτά, αν με δεις να αναλαμβάνομαι από εσένα στον ουρανό, θα γίνει έτσι, διαφορετικά όχι.
Καὶ ἐγένετο αὐτῶν πορευομένων καὶ λαλούντων, καὶ ἰδοὺ ἅρμα πυρός, καὶ ἵπποι πυρός, καὶ διεχώρισεν ἀνάμεσον ἀμφοτέρων, καὶ ἀνελήφθη Ἠλίας ἐν συσσεισμῷ, ὡς εἰς τὸν οὐρανόν. Καὶ Ἐλισαιὲ ἑώρα, καὶ αὐτὸς ἐβόα. Πάτερ, Πάτερ, ἅρμα Ἰσραὴλ καὶ ἱππεὺς αὐτοῦ, καὶ οὐκ εἶδεν αὐτὸν οὐκ ἔτι, καὶ ἐκράτησεν Ἐλισαιὲ τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ διέρρηξεν αὐτὸ εἰς δύο.
Και ενώ βάδιζαν και συνομιλούσαν ξαφνικά ένα πύρινο άρμα και πύρινα άλογα χωρίστηκαν οι δυο τους και ο Ηλίας ανελήφθη μέσα σε έναν ανεμοστρόβιλο προς τον ουρανό. Και ο Ελισαιέ τον έβλεπε και φώναζε: Πατέρα μας, πατέρα μας, εσύ ήσουν και το άρμα και το άλογο για το Ισραήλ, αλλά σταμάτησε να τον βλέπει και (στενοχωρημένος) ο Ελισαιέ έβγαλε το ρούχο του και το ξέσκισε στα δύο.
Καὶ ἀνείλετο τὴν μηλωτὴν Ἠλιοὺ Ἐλισαιέ, τὴν πεσοῦσαν ἐπάνωθεν αὐτοῦ. Καὶ ἐπέστρεψεν Ἐλισαιέ, καὶ ἔστη ἐπὶ τοῦ χείλους τοῦ Ἰορδάνου, καὶ ἔλαβεν Ἐλισαιὲ τὴν μηλωτὴν Ἠλιοὺ, τὴν πεσοῦσαν ἐπάνωθεν αὐτοῦ καὶ ἐπάταξε τὰ ὕδατα, καὶ οὐ διῃρέθη, καὶ εἶπεν Ἐλισαιέ· Ποῦ ἐστιν ὁ Θεὸς Ἠλιοὺ Ἀπφώ; καὶ ἐπάταξεν Ἐλισαιὲ τὰ ὕδατα ἐκ δευτέρου, καὶ διῃρέθη τὰ ὕδατα, καὶ διῆλθε διὰ ξηρᾶς.
Και σήκωσε πάνω ο Ελισαιέ την μηλωτή του Ηλία, που είχε πέσει από πάνω κάτω, και γύρισε πίσω και στάθηκε στο χείλος του ποταμού Ιορδάνη. Και πήρε ο Ελισαιέ την μηλωτή του Ηλία , αυτή που έπεσε από πάνω κάτω, και χτύπησε με αυτή το νερό του Ιορδάνη αλλά δεν χωρίστηκε για να περάσει. Και είπε ο Ελισαιέ: Που είναι ο Θεός του Ηλία, πού; Και ξαναχτύπησε το νερό του Ιορδάνη για δεύτερη φορά, κι έτσι χωρίστηκε το νερό και πέρασε από την στεριά που δημιουργήθηκε.
Η θεραπεία του Νεεμάν στον Ιορδάνη ποταμό
Η περίπτωση του Νεεμάν αναφέρεται, για να τονιστεί το γεγονός ότι ο Ιορδάνης ήταν θαυματουργός, αλλά και εδώ χρειάζεται κάποιος άγιος να τον αγιάσει, για να επενεργήσει θαυματουργικά. Τώρα, αφού ο Ιορδάνης έκανε και στο παρελθόν θαύματα πάντα βέβαια με τη μεσολάβηση ενός ανθρώπου του Θεού, πόσο μάλλον τώρα που ο ίδιος ο Θεός, θα βαπτιστεί και θα αγιάσει όχι μόνο το νερό του Ιορδάνη αλλά και το νερό του Βαπτίσματος κάθε χριστιανού και θα μας παραδώσει τη χάρη Του εσαεί εις τους αιώνες.
ΣΤ’. Βασιλειῶν τετάρτης τὸ Ἀνάγνωσμα
(Κεφ, 5, 9-14)
Παρεγένετο Νεεμάν, Ἄρχων Βασιλέως Ἀσσυρίων, σὺν τοῖς ἅρμασιν αὐτοῦ καὶ ἵπποις αὐτοῦ, καὶ ἔστη ἐπὶ τῆς θύρας τοῦ οἴκου Ἐλισαιέ.
Ήρθε ο Νεεμάν, άρχοντας του βασιλιά των Ασσυρίων, με τα άρματά του και τα άλογά του και στάθηκε μπροστά στην πόρτα του σπιτιού του Ελισαιέ.
Καὶ ἀπέστειλεν Ἐλισαιὲ ἄγγελον πρὸς αὐτόν, λέγων•
Πορευθείς, λοῦσαι ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ἑπτάκις, καὶ ἐπιστρέψει ἡ σάρξ σου ἐπὶ σοί, καὶ καθαρισθήσῃ.
Και ο Ελισαιέ έστειλε έναν άνθρωπο να του μηνύσει και να του πει: «Π¨ηγαινε, λούσου στον Ιορδάνη εφτά φορές και θα επανέλθει το σώμα σου στην προηγούμενη κατάσταση ( ήταν λεπρός) και θα θεραπευτείς.
Καὶ ἐθυμώθη Νεεμάν, καὶ ἀπῆλθε, καὶ εἶπεν•
Ἰδοὺ δὴ ἔλεγον, ὅτι ἐξελεύσεται πρὸς με, καὶ ἐπικαλέσεται ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ αὐτοῦ, καὶ ἐπιθήσει τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τὸ λεπρόν, καὶ ἀποσυνάξει αὐτὸ ἀπὸ τῆς σαρκός μου, οὐκ ἀγαθὸς Ἀβανὰ καὶ Φαρφά, ποταμοὶ Δαμασκού, ὑπὲρ τὸν Ἰορδάνην, καὶ ὑπὲρ πάντα τὰ ὕδατα Ἰσραήλ; οὐχὶ πορευθεὶς λούσομαι ἐν αὐτοῖς, καὶ καθαρισθήσομαι;
Θύμωσε τότε ο Νεεμάν, σηκώθηκε, έφυγε και είπε: « Καλά εγώ δεν έλεγα ότι θα έρθει σε μένα, θα επικαλεστεί την θεραπεία στο όνομα του Κυρίου του Θεού του, και θα βάλει το χέρι του πάνω στην αρρώστια της λέπρας, και θα την απομακρύνει από το σώμα μου; και τώρα δεν είναι καλός και ο Αβανά και ο Φαρφά, τα ποτάμια της Δαμασκού, και μάλιστα καλύτερα από τον Ιορδάνη και τα νερά του Ισραήλ; Γιατί να μην πάω και να λουστώ σε αυτά και να θεραπευτώ;
Καὶ ἀπέστρεψε καὶ ἀπῆλθεν ἐν θυμῷ. Καὶ προσῆλθον οἱ παῖδες αὐτοῦ, καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν• Πάτερ, εἰ μέγαν λόγον ἐλάλησε πρὸς σὲ ὁ Προφήτης, οὐκ ἂν ἐποίησας; καὶ ὅτι εἶπε πρὸς σέ, λοῦσαι καὶ καθαρίσθητι;
Καὶ κατέβη Νεεμὰν καὶ ἐβαπτίσατο ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ἑπτάκις κατὰ τὸ ῥῆμα τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, καὶ ἐπέστρεψεν ἡ σὰρξ αὐτοῦ ἐπ᾽ αὐτὸν ὡς παιδαρίου μικροῦ, καὶ ἐκαθαρίσθη.
Και επέστρεψε και έφυγε με θυμό. Ήρθαν όμως τα παιδιά του κοντά και του είπαν: Πατέρα, δεν είπε μεγάλη κουβέντα σε σένα ο Προφήτης και πώς δεν τον τήρησες; Δεν σου είπε, να λουστείς και να θεραπευτείς; Τότε ο Νεεμάν κατέβηκε στον Ιορδάνη και βαπτίστηκε εφτά φορές σύμφωνα με την εντολή του ανθρώπου του Θεού, και αποκαταστάθηκε το σώμα του σαν μικρού παιδιού και θεραπεύτηκε.
Προτροπή για σωματικό και ψυχικό καθαρισμό
Η εποχή κατά την οποία έζησε ο Ησαΐας ήταν πολύ δύσκολη για το Ισραηλιτικό βασίλειο. Οι Εβραίοι της εποχής εκείνης είχαν εκτραπεί σε μια υλόφρονα ζωή, για την ικανοποίηση της οποίας δεν δίσταζαν μπροστά σε καμία αδικία και παρανομία. Οι ιερείς ήταν μέθυσοι, οι ψευδοπροφήτες οργίαζαν, οι άρχοντες ήταν κλέφτες. Μια τέτοια κατάπτωση ήταν επόμενο να οδηγήσει σε ολιγοπιστία, σε απιστία προς τον αληθινό Θεό και σε εκτροπή προς την ειδωλολατρία. Εξαιτίας της αμαρτωλότητας και ασέβειας που κυριαρχούσε, με σκοπό την παιδαγωγία, την επιστροφή του λαού και την υπακοή στον θείο νόμο, ο Θεός επέτρεπε συμφορές και θλίψεις, ιδιαίτερα δε τις καταστρεπτικές επιδρομές ξένων, γειτονικών και μακρινών λαών, Αιγυπτίων και Ασσυρίων. Γι’ αυτό ο Ησαΐας μιλάει για ξέσπασμα του Θυμού του Θεού πάνω στους Ισραηλίτες και τους προτρέπει να καθαρίσουν το σώμα και την ψυχή τις από τις αμαρτίες. Το απόσπασμα αυτό κάνει λόγο για καθαρισμό σώματος και ψυχής, κάτι ανάλογο που γίνεται και με τον Μεγάλο Αγιασμό.
Ας δούμε τώρα και τί μας λέει το σχετικό απόσπασμα του Ησαΐα:
Ζ’. Προφητείας Ἠσαΐου τὸ Ἀνάγνωσμα (Κεφ. 1, 16-20)
Τάδε λέγει Κύριος. Λούσασθε, καὶ καθαροὶ γίνεσθε, ἀφέλετε τάς πονηρίας ὑμῶν ἀπὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν, ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου, παύσασθε ἀπὸ τῶν πονηριῶν ὑμῶν. Μάθετε καλὸν ποιεῖν, ἐκζητήσατε κρίσιν, ῥύσασθε ἀδικούμενον, κρίνατε ὀρφανῷ καὶ δικαιώσατε χήραν. Καὶ δεῦτε καὶ διαλεχθῶμεν, λέγει Κύριος, καὶ ἐὰν ὦσιν αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν ὡς φοινικοῦν, ὡς χιόνα λευκανῶ. Ἐὰν δὲ ὦσιν ὡς κόκκινον, ὡς ἔριον λευκανῶ. Καὶ ἐὰν θέλητε, καὶ εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε, ἐὰν δὲ μὴ θέλητε, μήδὲ εἰσακούσητέ μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται· τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα».
Ο καθαρισμός της ψυχής και του σώματος του ανθρώπου λόγω της αμαρτωλότητάς του ήταν πάγιο αίτημα και των προφητών και του προφήτη Προδρόμου και της νέας εποχής που εγκαινιάστηκε με την Βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη. Ο πρώτος καθαρισμός έγινε στα χρόνια του Μωυσή, όταν επρόκειτο να ανεβεί στο όρος Σινά και να παραλάβει τις εντολές του Θεού.
Ο αγνισμός αποτελεί κοινό τόπο στις αρχαίες θρησκείες, που σκοπό έχει να μπορέσει ο άνθρωπος να πλησιάσει τα ιερά πράγματα. Συνδέεται άμεσα με τη φυσική καθαρότητα, δηλαδή την απομάκρυνση από καθετί το ακάθαρτο. Η ανάγκη για αγνισμό κανονίζει ακόμη και τη χρήση κάθε πράγματος που είναι άγιο. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στη λατρεία οφείλει να είναι εξαιρετικά αγνό και δε μπορεί να προσεγγίζεται με απρέπεια. Ο εξαγνισμός πραγματοποιούνταν με ειδικές τελετουργίες.
Το μεγαλύτερο μέρος των ακαθαρσιών, όταν αυτές δεν εξαφανίζονταν μόνες τους, εξαλείφονταν με το πλύσιμο του σώματος ή των ενδυμάτων με ιλαστήριες θυσίες και την ημέρα του εξιλασμού. Ο εξωτερικός καθαρισμός όμως ήταν στην πραγματικότητα σύμβολο του εσωτερικού. Ο Θεοδώρητος Κύρου αναφέρει σχετικά: «Διὰ τῶν σωματικῶν αὐτοὺς ἐπὶ τὰ πνευματικὰ ποδηγεῖ, καὶ δέος ἐντήθισι, καὶ εὐλαβεστέρους ποεῖ».
Αυτό ακριβώς είναι βασικό αίτημα που διατυπώνεται και στην ευχή του Μεγάλου Αγιασμού. Για να δούμε πόσο κατάλληλο είναι το απόσπασμα αυτό ας δούμε ένα απόσπασμα από την ευχή του αγιασμού, ποίημα του Σωφρονίου, Πατριάρχου Ἱεροσολύμων:
«Καὶ δὸς αὐτῷ τὴν χάριν τῆς ἀπολυτρώσεως, τὴν εὐλογίαν τοῦ Ἰορδάνου. Ποίησον αὐτὸ ἀφθαρσίας πηγήν, ἁγιασμοῦ δῶρον, ἁμαρτημάτων λυτήριον, νοσημάτων ἀλεξιτήριον, δαίμοσιν ὀλέθριον, ταῖς ἐναντίαις δυνάμεσιν ἀπρόσιτον, Ἀγγελικῆς ἰσχύος πεπληρωμένον, ἵνα πάντες οἱ ἀρυόμενοι καὶ μεταλαμβάνοντες ἔχοιεν αὐτὸ πρὸς καθαρισμὸν ψυχῶν καὶ σωμάτων, πρὸς ἰατρείαν παθῶν, πρὸς ἁγιασμὸν οἴκων, πρὸς πᾶσαν ὠφέλειαν ἐπιτήδειον. Σὺ γὰρ εἶ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ δι᾽ ὕδατος καὶ Πνεύματος ἀνακαινίσας τὴν παλαιωθεῖσαν φύσιν ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας».
Η επιστροφή Ιακώβ στον Ησαύ.
Είναι απορίας άξιο γιατί διαβάζεται αυτό το απόσπασμα, που αναφέρεται στην επιστροφή και την συνάντηση του Ιακώβ με τον αδελφό του τον Ησαύ. Μια απάντηση ίσως να πάρουμε από τον τελευταίο στίχο «ἐν γὰρ τῇ ῥάβδῳ μου ταύτῃ διέβην τὸν Ἰορδάνην».
