Page 17 - Τα Θρησκευτικά στην Εκπαίδευση
P. 17

www.pemptousia.gr                                       Τεύχος 15 /  Το μάθημα των Θρησκευτικών στην Εκπαίδευση / 10 Οκτωβρίου 2013     ΑΝΑΛΕΚΤΑ




         θεροτυπία», 8.1.2009). Πρόκειται γιά συνθηματολογία   ανάπτυξη ανεξάρτητης σκέψης καί ελεύθερης έκφρα-
         φυσικά, προσδιοριζόμενη από τό πνεύμα καί τίς στο-    σης. Στήν αξιολόγηση τού Χριστιανισμού ως παράγο-
         χοθεσίες τής ευρωπαϊκής μετανεωτερικότητας καί τής    ντα βελτίωσης τής ζωής τών ανθρώπων».
         σύμφυτηςμέ αυτήν  Νέας Εποχής.
                                                                  Επικροτούμε εξ άλλου καί τά υπογραμμισμένα
            Είναι βέβαια γεγονός, ότι καί τό Μ.τ.Θ. ανήκει στόν   «βασικά κριτήρια» γιά τήν έκθεση τής διδακτικής ύλης:
         εκπαιδευτικό προγραμματισμό τής Πολιτείας καί τών     Απαιτούμενη στάση απέναντι στούς αλλόπιστους,
         επιδιώξεών της καί όχι στό ποιμαντικό έργο τής Εκ-    τούς  ετερόδοξους,  τίς  προβληματικές  ιδεολογίες  καί
         κλησίας, σύμφωνα μέ τό πνεύμα τών «διακριτών ρό-      τά αντίστοιχα κινήματα: «Έγκυρη ενημέρωση, ανάλυ-
         λων» τους. Ποιό όμως ήταν μέχρι πρόσφατα τό πνεύ-     ση, ερμηνεία. Συμπαράθεσηαπόψεων (αμερόληπτη καί
         μα τής Πολιτείας; Ο σκοπός τού μαθήματος, όπως        αντικειμενική).Σεβασμός τών εκπροσώπων τους. Αγω-
         προσδιορίσθηκε μέ τόν Ν. 1566/1985 καί τίς αποφά-     γή γιά μαρτυρία καί ομολογία ή διάλογο (όπου αυτός
         σεις 3338/1995 καί 2176/1998 τού Συμβουλίου τής       είναι δυνατός), καθώς καίγιά άμυνα (όπου είναι ανα-
         Επικρατείας είναι: «Η φανέρωση τών αληθειών τού       πόφευκτο). Αποφυγή προσβλητικών χαρακτηρισμών,
         Χριστού γιά τόν Θεό, γιά τόν κόσμο καί γιά τόν άν-    υποτίμησης,  περιφρόνησης,  γελοιοποίησης,  πολεμικής
         θρωπο, η μ ύ η σ η (σημ. Γ.Δ.Μ., αυτό σημαίνει βιωμα-  καί φανατικής αντίθεσης».
         τική συμμετοχή) τών μαθητών στίς σωτήριες αλήθειες
         τού Χριστιανισμού μέ τήν ορθόδοξη πίστη καί ζωή...       Σημασία, λοιπόν, έχει ότι η Πολιτεία αποδέχεται
         η βίωση τών αληθειών τής ορθόδοξης χριστιανικής πί-   μέ αυτά καί συνιστά τόν «ομολογιακό» χαρακτήρα
         στεως στίς συγκεκριμένες περιστάσεις τής καθημερι-    τού Μαθήματος, ακόμη δέ καί ο Συνήγορος τού Πολί-
         νής ζωής τού μαθητή, γιά νά βελτιώνεται συνεχώς «εν   τη (Διαμεσολάβηση, αρ. 2141/2005 περί τής Εξομολο-
         σοφία, ηλικία καί χάριτι (Λουκ. 2,52)», ώστε νά κατα-  γήσεως στά Σχολεία), πού παραδέχεται ότι βάσει τού
         ξιωθεί «εις άνθρωπον τέλειον, εις μέτρον ηλικίας τού   Συντάγματος «δέν υπάρχει λόγος νά είναι θρησκειο-
         πληρώματος τού Χριστού. (πρβλ. Εφεσ. 4,13)».          λογικό, αλλά μπορεί κάλλιστα νά είναι ομολογιακό,
                                                               αρκεί νά αφήνει περιθώρια γιά τήν ελεύθερη ανάπτυ-
            Αυτά φυσικά, γράφθηκαν καί ισχύουν γιά τούς ορ-    ξη τής προσωπικότητας τών μαθητών».
         θόδοξους Μαθητές, γιά τούς οποίους -καί κατά τό
         Υπουργείο- τό Μάθημα είναι «υποχρεωτικό».                2. Η εκκλησιαστική, λοιπόν, «κατήχηση» ως προ-
                                                               σφορά τής ορθόδοξης πίστης καί παράδοσης γιά τήν
            Εξ άλλου, η αναφορά στό παύλειο χωρίο τής πρός     εμπέδωση τών Ορθοδόξων μαθητών σ᾿ αυτήν, προϋπο-
         Εφεσίους, βεβαιώνει ότι τό μάθημα εντάχθηκε έμμε-     τίθεται καί στήν Εκπαίδευση. Αυτό όμως οφείλει νά
         σα μέν, αλλά δραστικά, καί από τήν Πολιτεία, στό      γίνεται μέ τήν αντικειμενικότητα καί κριτική μέθοδο
         κλίμα τής ποιμαντικής προοπτικής τής εκκλησιαστικής   τής επιστήμης, ως προέκταση όχι τής ενοριακής κατή-
         κατήχησης, αναγνωριζόμενοtacite ως προέκταση τού      χησης, αλλά τής καλλιεργούμενης στά Πανεπιστήμια
         κατηχητικού έργου τής Εκκλησίας στόν χώρο τής εκ-     θεολογικής επιστήμης. Τά πορίσματα τής αδέσμευτης
         παίδευσης, μέ τίς προϋποθέσεις καί δυνατότητες τού    ακαδημαϊκής έρευνας μεταφέρονται έτσι, στόν χώρο
         σχολείου.                                             τής πρωτοβάθμιας καί δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης,
                                                               μέ τήν ελευθερία καί νηφαλιότητα τού επιστημονικού
            Αλλά τό 2003 έγινε αναδιατύπωση τού «σκοπού»       λόγου.
         τού Μ.τ.Θ., καθοριζόμενο –καί πάλι- από τήν Πολιτεία
         (ΦΕΚ 303/13.3.2003). Διαβάζουμε λοιπόν: «Η διδα-         Τό Μάθημα προσφέρει τήν ιστορική πορεία καί πα-
         σκαλία τού Μ.τ.Θ. συμβάλλει Στήν απόκτηση γνώσε-      ρουσία τού Χριστιανισμού, καί ειδικά τής Ορθοδοξί-
         ων γύρω από τή χριστιανική πίστη καί τήν Ορθόδοξη     ας, τήν λατρεία, τήν τέχνη καί τήν ζωή της. Η προο-
         Χριστιανική παράδοση. Στήν προβολή τής ορθόδοξης      πτική του είναι οικουμενική, αλλ᾿ όχι οικουμενιστική,
         πνευματικότητας ως ατομικού καί συλλογικού βιώμα-     στό πνεύμα δηλαδή τής Νέας Εποχής καί τής Παν-
         τος. Στήν κατανόηση τής χριστιανικής πίστης, ως μέ-   θρησκείας της. Τί σημαίνει οικουμενική; Αυτονόητα τό
         σου νοηματοδότησης τού κόσμου καί τής ζωής. Στήν      Μάθημα θά παρουσιάσει, μέ τή μεγαλύτερη  δυνατή
         παροχή  ευκαιριών  στούς  μαθητές  γιά  θρησκευτικό   αμεροληψία, τό οδυνηρό σχίσμα καί τήν διαφοροποί-
         προβληματισμό καί στοχασμό. Στήν κριτική επεξερ-      ηση τού δυτικού Χριστιανισμού από τή μία καί αδι-
         γασία τών θρησκευτικών παραδοχών, αξιών, στάσεων.     αίρετη χριστιανική αρχαιότητα, τόν Παπισμό, καί ό,τι
                                                               αυτός σημαίνει, ως καί τήν προτεσταντική πολυδιά-
            Στήν διερεύνηση τού ρόλου πού έπαιξε καί παίζει ο   σπαση, χωρίς νά λείπει, φυσικά καί η αυτοκριτική γιά
         Χριστιανισμός στόν πολιτισμό καί τήν ιστορία τής Ελ-  υπερβάσεις ή παραλείψεις εκπροσώπων τής Ορθόδο-
         λάδας καί τής Ευρώπης. Στήν κατανόηση τής θρησκεί-    ξης Ανατολής.
         ας  ως  παράγοντα  πού  συντελεί  στήν  ανάπτυξη  τού
         πολιτισμού καί τής πνευματικής ζωής. Στήν επίγνωση       Η υποστηριζόμενη καί από Ορθοδόξους εμμονή στά
         τής ύπαρξης διαφορετικών εκφράσεων τής θρησκευτι-     ενούντα (αυτό συμβαίνει καί στόν οικουμενικό Διάλο-
         κότητας. Στήν αντιμετώπιση τών κοινωνικών προβλη-     γο) είναι παραπλανητική, διότι παραθεωρεί τήν θλιβε-
         μάτων καί τών μεγάλων συγχρόνων διλημμάτων. Στήν      ρή τραγικότητα τού σχίσματος, η άρση καί θεραπεία


                                                                                                            Σελίδα 17
   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22