Page 2 - dimitrakopoulos-apostoloi

Φιλίππου, που ανήκαν στον κύκλο των επτά διακόνων. Ο τελευταίος μάλιστα
επεκτείνεται και έξω της Ιερουσαλήμ στη Σαμάρεια, όπου με το κήρυγμα και τα
θαύματά του οδηγεί στο βάπτισμα πλήθος ψυχών, μεταξύ των οποίων και τον
ευνούχο της Κανδάκης. Προϊόντος του χρόνου και με ταχύτατο ρυθμό η
χριστιανική πίστη εξαπλώνεται και πέραν της Παλαιστίνης με πρώτο σταθμό την
Αντιόχεια της Συρίας, σπουδαίο εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο της εποχής
εκείνης, ενώ παράλληλα εμφανίζονται δύο μεγάλες προσωπικότητες στο
προσκήνιο των εκκλησιαστικών γεγονότων, ο Παύλος και ο Βαρνάβας. Χάρις στο
διδακτικό και ποιμαντικό έργο των δύο αυτών αποστόλων στην πόλη αυτή, η
Εκκλησία της Αντιοχείας, αυξάνεται, εδραιώνεται και εξελίσσεται στο δεύτερο
μεγάλο ιεραποστολικό κέντρο μετά τα Ιεροσόλυμα, για να αποτελέσει αργότερα το
ορμητήριο και την αφετηρία του Παύλου στις αποστολικές του περιοδείες.
Ωστόσο το έργο των αποστόλων δεν προχώρησε χωρίς αντιδράσεις και
προσκόμματα. Αντίθετα μάλιστα από τις πρώτες ημέρες της δημόσιας δράσης τους
συνάντησαν τη σθεναρή και πεισματώδη αντίδραση της θρησκευτικής ηγεσίας του
Ιουδαϊσμού, η οποία προσπάθησε με κάθε τρόπο να ανακόψει το έργο τους και να
σβήσει τη νεοσύστατη Εκκλησία στη γένεσή της. Έτσι, όπως σημειώνει ο Λουκάς,
οι απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης δύο φορές συλλαμβάνονται και οδηγούνται
ενώπιον του ιουδαϊκού Συνεδρίου προκειμένου να απολογηθούν. Και τη μεν πρώτη
φορά δέχονται απειλές και τελικά απολύονται, τη δε δεύτερη φυλακίζονται από
τους αρχιερείς, με θαυμαστό τρόπο όμως απελευθερώνονται, εν τέλει δε
ξυλοκοπούνται με απειλές και απολύονται. Μετά το λιθοβολισμό του Στεφάνου
ξεσπά ο πρώτος μεγάλος διωγμός κατά της Εκκλησίας και πολλοί χριστιανοί
αναγκάζονται να φύγουν από τα Ιεροσόλυμα στις γύρω πόλεις. Όπως σημειώνει ο
Λουκάς «διεσπάρησαν κατά τας χώρας της Ιουδαίας και Σαμάρειας πλην των
αποστόλων». Παράλληλα ο Σαύλος πριν από τη μέταστροφή του, γεμάτος
φανατισμό κατά των χριστιανών «εμπνέων απειλής και φόνου», με φονικές δηλαδή
διαθέσεις κατά των χριστιανών, προσπαθεί να δημιουργήσει φθορά στην
Εκκλησία, συλλαμβάνει πολλούς χριστιανούς και τους οδηγεί στη φυλακή. Δεν
περιορίζεται μόνο μέσα στην Ιερουσαλήμ, αλλά επεκτείνεται και εκτός αυτής μέχρι
τη Δαμασκό. Και ενώ βαδίζει προς αυτή με σκοπό να συλλάβει και άλλους
Χριστιανούς αποκαλύπτεται σ’ αυτόν ο Χριστός μέσα σε θείο φως. Έτσι
μεταστρέφεται με θαυμαστό τρόπο ο πρώην διώκτης και γίνεται τώρα ο

θερμός απόστολος του Χριστού. Στο διωγμό, που εξαπέλυσαν οι αρχιερείς και το
συνέδριο των Ιουδαίων, έρχεται στη συνέχεια να συνεργήσει και ο βασιλεύς
Ηρώδης Αγρίππας, ο οποίος συλλαμβάνει και θανατώνει τον Ιάκωβο, αδελφό του
Ιωάννου, τον δε Πέτρο συλλαμβάνει και φυλακίζει με σκοπό να φονεύσει
αργότερα. Ο Θεός όμως απελευθερώνει αυτόν και πάλι, δια χειρός αγγέλου. Έτσι
ο απόστολος Ιάκωβος μαζί με τον πρωτομάρτυρα Στέφανο θα αποτελέσουν τους
πρώτους μάρτυρες της Εκκλησίας. Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε, ότι κατά
ένα παράδοξο και θαυμαστό τρόπο, όσο μαίνεται και σκληρύνεται κλιμακωτά ο
διωγμός των Ιουδαίων, τόσο περισσότερο αυξάνεται και εξαπλώνεται η Εκκλησία

2