Page 4 - dimitrakopoulos-apostoloi

μωσαϊκού νόμου, όπως η περιτομή και δ) διατρανώθηκε η ενότητα της Εκκλησίας,
η οποία, όταν προκύπτει ένα θέμα, συνέρχεται, διαλέγεται και με το φωτισμό του
αγίου Πνεύματος αποφαίνεται αλάθητα. Εδώ πρέπει να υπογραμμιστεί, ότι ο
απόστολος Πέτρος δεν διεκδίκησε στη Σύνοδο αυτή κάποιο πρωτείο, διότι δεν ήταν
αυτός ο πρόεδρος της Συνόδου, ούτε επίσης κάποιο αλάθητο αφού και αυτός
εξέφρασε απλώς την γνώμη του σαν ένας από τους συνέδρους. Τούτο φαίνεται
άλλωστε και από την απόφαση της Συνόδου, η οποία εμφανίζεται ως απόφαση όλης
της Εκκλησίας και όχι ενός προσώπου: «έδωκε τοις αποστόλοις και τοις
πρεσβυτέροις συν όλη τη Εκκλησία» λέγει χαρακτηριστικά ο Λουκάς, (Πραξ.
15,22). Τούτο και μόνο, πέραν τών άλλων τεκμηρίων, αποδεικνύει πόσο
αστήρικτες είναι οι αιρετικές διδασκαλίες των παπικών περί πρωτείου και
αλάθητου των Παπών ως διαδόχων του αποστόλου Πέτρου.

2. Δευτέρα ιεραποστολική περιοδεία.

Από την Αντιόχεια ξεκίνησε και πάλι ο Παύλος για την δεύτερη περιοδεία του,
έχοντας μαζί του συνοδό του τον Σίλα. Κατ’ αρχήν επισκέπτεται πάλι τις
Εκκλησίες, που ίδρυσε στην πρώτη του περιοδεία με σκοπό να στηρίξει τους
πιστούς και να τους καταρτίσει στην κατά Χριστόν ζωή. Από τα Λύστρα
παραλαμβάνει ως συνοδό του τον Τιμόθεο, ο οποίος θα εξελιχθεί αργότερα σε έναν
από τους σπουδαιότερους συνεργάτες του. Κατόπιν διέρχεται τη Φρυγία και τη
Γαλατία, όπου κηρύττει και ιδρύει την Εκκλησία των Γαλατών, την Μύσια, την
Βιθυνία και καταλήγει στην Τρωάδα. Στην συνέχεια, μετά από όραμα, αποφασίζει
να ταξιδέψει με τους συνοδούς του στη Μακεδονία με πρώτο σταθμό τους
Φιλίππους, όπου ιδρύει την πρώτη Εκκλησία επί εύρωπαϊκού εδάφους. Υπομένει
όμως πολλές ταλαιπωρίες και κινδύνους, διότι ραβδίζεται και φυλακίζεται ως
ταραχοποιός και τελικά απελευθερώνεται με θαυμαστή επέμβαση του Θεού.
Κατόπιν επισκέπτεται την Θεσσαλονίκη και τη Βέροια, όπου κηρύττει και ιδρύει
τις Εκκλησίες των δύο αυτών πόλεων, εν μέσω σκληρών διωγμών και κινδύνων
από τους απειθούντες Ιουδαίους. Ωστόσο το έργο του είχε επιτυχία και έφερε
πολλούς καρπούς. Κατόπιν μεταβαίνει στην Αθήνα με τους Βεροιώτες συνοδούς
του, χωρίς τον Σίλα και τον Τιμόθεο, που έμειναν προσωρινά στην Βέροια. Εκεί
κηρύττει στον Άρειο Πάγο χωρίς μεγάλη επιτυχία, χλευάζεται και αποπέμπεται από

τους Αθηναίους, οι οποίοι εθεώρησαν τα λόγια του σπερμολογίες, παραμύθια. Από
την Αθήνα έρχεται στην Κόρινθο, όπου παραμένει επί ενάμιση χρόνο κοντά στους
σκηνοποιούς Ακίλα και Πρίσκιλλα. Εδώ το κήρυγμά του υπήρξε ιδιαίτερα
καρποφόρο, παρά τις αντιδράσεις των Ιουδαίων, αφού, όπως σημειώνει ο Λουκάς
«πολλοί των Κορινθίων ακούοντες επίστευον και εβαπτίζοντο», (Πραξ.18,8). Έτσι
η Εκκλησία της Κορίνθου θα αποτελέσει μία από τις σημαντικότερες Εκκλησίες,
που ίδρυσε ο Παύλος, προς την οποία θα αποστείλει αργότερα δύο από τις
επιστολές του. Κατά την διάρκεια της εκεί παραμονής του έγραψε και τις δύο
επιστολές του προς Θεσσαλονικείς. Από την Κόρινθο φεύγει στη συνέχεια για την
Έφεσο, όπου παραμένει σύντομο χρονικό διάστημα και κατόπιν ταξιδεύει για την

4