Page 3 - dimitrakopoulos-apostoloi

σε πείσμα των διωκτών της, έτσι ώστε ο Λουκάς να λέγει ότι «ο λόγος του Θεού
ηύξανε και επληθύνετο» (Πραξ.12,24).

Σύντομη αναφορά στην ιεραποστολική δράση του Αποστόλου Παύλου, των
δώδεκα, και ορισμένων ακόμη αποστόλων.

α. Ο απόστολος Παύλος

Ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου των Πράξεων αφιερώνεται ως γνωστόν στην
μεγάλη προσωπικότητα του αποστόλου των Εθνών Παύλου. Ο ευαγγελιστής
Λουκάς μας περιγράφει την μεταστροφή του και τη δράση του στην Δαμασκό και
στην Ιερουσαλήμ, (κεφ. 9), την συμβολή του στην διαμόρφωση των αποφάσεων
της Αποστολικής Συνόδου, (κεφ.15), και τέλος τις περιοδείες και την
ιεραποστολική δράση του, (κεφ.13-28), εισάγωντάς μας παράλληλα στην θεολογία
και στις επιστολές του.

1.Πρώτη ιεραποστολική περιοδεία και αποστολική Σύνοδος των
Ιεροσολύμων.

Ο Λουκάς μας διηγείται στα κεφάλαια 13 και 14 των Πράξεων την πρώτη
ιεραποστολική περιοδεία του Παύλου με τον Βαρνάβα στην Κύπρο, Αντιόχεια της
Πισιδίας, Ικόνιο, Λύστρα και Δέρβη, όπου ιδρύονται και οργανώνονται οι πρώτες
Εκκλησίες στη Μικρά Ασία, εν μέσω πολλών διωγμών, ξυλοδαρμών και
λιθοβολισμών από τους απειθούντες Ιουδαίους. Ωστόσο οι καρποί ήταν πλούσιοι,
διότι μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας συμπεριλαμβάνονται τώρα όχι μόνο εξ’
Ιουδαίων, αλλά και εξ Εθνών χριστιανοί, αφού, όπως σημειώνει ο Λουκάς, ο Θεός
«ήνοιξε τοις Έθνεσι θύραν πίστεως» (Πραξ.14,27).
Στη συνέχεια επακολουθεί η αποστολική Σύνοδος των Ιεροσολύμων, η οποία
συγκαλείται προκειμένου να εξετάσει το ζήτημα, το οποίο εν τω μεταξύ
δημιουργήθηκε, πως δηλαδή θα έπρεπε να γίνουν δεκτοί στους κόλπους της
Εκκλησίας οι Εθνικοί και οι Φοβούμενοι η Σεβόμενοι τον Θεό, δηλαδή Εθνικοί,
που πίστευαν στο Θεό των Εβραίων χωρίς να περιτμηθούν και κυρίως αν θα έπρεπε
αυτοί προηγουμένως να περιτέμνονται. Στη σύνοδο συμμετείχαν οι απόστολοι και

οι πρεσβύτεροι μαζί με το Βαρνάβα και τον Παύλο. Μετά από πολλή συζήτηση
αποφασίστηκε για τους εξ Εθνών χριστιανούς να μην επιβληθεί σ’ αυτούς το βαρύ
φορτίο των τυπικών διατάξεων του νόμου εκτός από τα αναγκαία, την αποχή
δηλαδή από τα ειδωλόθυτα, το αίμα, το πνικτό και την πορνεία. Η Σύνοδος αυτή
είχε μεγάλη σημασία στη μετέπειτα ζωή της Εκκλησίας, διότι δια μέσου αυτής: α)
εκφράστηκε για πρώτη φορά στο σύνολό της η Εκκλησία και τούτο αποτέλεσε το
ύψιστο κριτήριο για την καθιέρωση του συνοδικού θεσμού στη διοίκησή της, β)
συνειδητοποιήθηκε η οικουμενικότητα του χριστιανικού κηρύγματος σε
συνδυασμό με την εντολή του Κυρίου «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα
Έθνη», γ) αποδεσμεύτηκε η Εκκλησία από ορισμένες τυπικές διατάξεις του

3