Page 8 - dimitrakopoulos-apostoloi

θαυμαστή αποφυλάκισή του, για την οποία ομιλεί ο Λουκάς στις Πράξεις, (12,1-
17), το 42 ή 44 μ.Χ. και ότι έμεινε στην πόλη αυτή ως πρώτος επίσκοπος για 25
χρόνια, ένα μήνα και οκτώ ημέρες, μέχρι τον μαρτυρικό θάνατό του το 64 μ.Χ.
κατά τον διωγμό του Νέρωνα. Ωστόσο η παράδοση αυτή δεν ευσταθεί, διότι
στηρίζεται σε μεταγενέστερα ψευδεπίγραφα χειρόγραφα, τις
λεγόμενες «Ψευδοϊσιδώρειες Διατάξεις». Πέραν τούτου ο πρώτος επίσκοπος της
Ρώμης ήταν ο Λίνος, όπως μαρτυρείται από αρχαίο κατάλογο που συνέταξε ο
επίσκοπος Ρώμης Σωτήρ (166-174μ.Χ.). Η ίδια Εκκλησία προσπαθεί, αιώνες τώρα,
να στηρίξει επάνω στον Πέτρο το πρωτείο του επισκόπου Ρώμης, το οποίο
κατανοεί ως πρωτείο κυριαρχικής εξουσίας πάνω σ’ όλη την Εκκλησία και όχι ως
πρωτείο τιμής. Προς το σκοπό αυτό επικαλείται δύο κυρίως βιβλικά χωρία: Το
χωρίο Ματθ. 16,18 στο οποίο ο Κύριος απευθυνόμενος προς τον Πέτρο λέγει:
«καγώ δε σοι λέγω, ότι συ ει Πέτρος, και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την
Εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής». Η φράση του Κυρίου «και
επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την Εκκλησία» δεν αναφέρεται στο πρόσωπο
του Πέτρου, αλλά στην ομολογία του, που έγινε ύστερα από αποκάλυψη του Θεού
Πατέρα. Η θεμέλιος πέτρα, πάνω στην οποία οικοδομείται η Εκκλησία, δεν είναι ο
Πέτρος, αλλά ο Χριστός και στη συνέχεια οι απόστολοι, σύμφωνα με το λόγο του
Παύλου «θεμέλιον γαρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ος έστιν
Ιησούς Χριστός» (Α΄ Κορ. 3,11) και σύμφωνα με τον άλλο λόγο του:
«εποικοδομηθέντες επί τω θεμελίω των αποστόλων και προφητών
όντος ακρογωνιαίου αυτού Ιησού Χριστού» (Εφ.2,20.) Συνεπώς η πέτρα του
χωρίου αυτού δεν ταυτίζεται με τον Πέτρο αποκλειστικά, όπως επίσης η εξουσία
του δεσμείν και λύειν, για την οποία γίνεται λόγος στον επόμενο στίχο «και δώσω
σοι τα κλείς της βασιλείας των ουρανών, και ο εάν δήσης επί της γής έσται
δεδεμένον εν τους ουρανοίς», δεν ήταν δικαίωμα μόνο του Πέτρου. Την ίδια
εξουσία του δεσμείν και λύειν έδωσε ο Χριστός και στους άλλους αποστόλους,
σύμφωνα με το λόγον του μετά τήν ανάσταση «αν τινών αφήτε τας αμαρτίας,
αφίενται αυτοίς, αν τινών κρατείτε, κεκράτηνται» (Ιωαν.20,23.2). Το δεύτερο
χωρίο είναι το κατά Ιωάννην 21,15,17, όπου ο Ιησούς ομιλεί με τον Πέτρο στην
Τιβεριάδα μετά την ανάσταση. Εκεί ο Ιησούς τρεις φορές ερωτά τον Πέτρο αν τον
αγαπά και τρεις φορές τον προτρέπει να ποιμάνει τα λογικά του πρόβατα. Η τριπλή
επανάληψη της φράσεως του Κυρίου «ποίμαινε τα πρόβατά μου» με τις

παραλλαγές της δεν σημαίνει, ότι ο Χριστός διορίζει τον Πέτρο παγκόσμιο ποιμένα
της Εκκλησίας, αλλά ότι τον αποκαθιστά στο αποστολικό αξίωμα ύστερα από την
τριπλή άρνηση του Χριστού, που έγινε λίγο πριν από το σταυρικό του θάνατο. Εξ
άλλου η αγάπη την οποία ζητάει από τον Πέτρο σαν προϋπόθεση για να ποιμάνει
τα πρόβατά του, δεν ήταν αποκλειστικό γνώρισμα μόνο του Πέτρου, αλλά όλων
των μαθητών, κάτ’ εξοχήν δε του Ιωάννου σύμφωνα με τη μαρτυρία, που δίνει ο
ίδιος για τον εαυτό του, ως μαθητού «ον ηγάπα ο Ιησούς».
Πέρα από αυτά πρέπει να τονιστεί, ότι ο Πέτρος δεν είναι ο ιδρυτής της
Εκκλησίας τής Ρώμης. Στη Ρώμη ο Χριστιανισμός δεν κηρύχτηκε από τους
αποστόλους, διότι πολύ προτού να μεταβούν οι απόστολοι Παύλος και Πέτρος στη

8