Page 7 - dimitrakopoulos-apostoloi

επισκεφτεί τους εκεί ευρισκόμενους Χριστιανούς, που αποτέλεσαν τους πρώτους
πυρήνες τής χριστιανικής Εκκλησίας της Γαλλίας. Στην Ισπανία οι τοπικές
παραδόσεις μιλούν πολύ έντονα για την παρουσία του Παύλου στη χώρα και την
εγκατάσταση του μαθητή του Ρούφου, ως πρώτου επισκόπου. Την άνοιξη του 65
μ.Χ. ο Παύλος επιστρέφει στην Ανατολή, επισκέπτεται την Κρήτη, όπου αφήνει
τον Τίτο να οργανώσει την τοπική Εκκλησία, κατόπιν δε ανεβαίνει στην Κόρινθο,
όπου αφήνει τον Έραστο. Στη συνέχεια έρχεται με τούς συνοδούς του στη
Νικόπολη της Ηπείρου όπου παραμένει το χειμώνα του 65 μ.Χ. Όταν το 66 μ.Χ.
άρχισε η ιουδαϊκή επανάσταση στην Παλαιστίνη, ο Παύλος βρέθηκε στην Έφεσο,
όπου άφησε τον Τιμόθεο και μετά αναχώρησε για άγνωστη σε μας κατεύθυνση.
Πιθανότατα τον συνέλαβαν κοντά στην Έφεσο και τον οδήγησαν στη Ρώμη
αιχμάλωτο μαζί με άλλους Ιουδαίους. Από εκεί έστειλε στον Τιμόθεο την Β΄
ἐπιστολή του, την τελευταία από όλες τις σωζόμενες επιστολές του. Αυτή τη φορά
η καταδίκη του σε θάνατο εκδόθηκε πολύ γρήγορα. Μαρτύρησε κατά το διωγμό
του Νέρωνα με αποκεφαλισμό το 67 μ.Χ. Έτσι περατώνεται η ουρα-
νόδρομη πορεία του αποστόλου των Εθνών, του κορυφαίου μεταξύ των απο-
στόλων, του αποστόλου, ο οποίος «περισσότερον πάντων εκοπίασε » για την δόξα
του Χριστού.

β. Ο απόστολος Πέτρος

Οι ευαγγελικές διηγήσεις μας δίνουν πολλά βιογραφικά στοιχεία σχετικά με την
καταγωγή του Πέτρου, το επάγγελμά του, την κλίση του από τον Κύριο στο κύκλο
των 12 μαθητών, την πρωτεύουσα θέση, που κατέλαβε μεταξύ αυτών, τον ορμητικό
και ενθουσιώδη χαρακτήρα του, τις πρωτοβουλίες, που έπαιρνε και τον
πρωταγωνιστικό ρόλο, τον οποίο έπαιξε σε πολλές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια
της δημοσίας δράσης του Κυρίου. Χωρίς να μπαίνουμε σε λεπτομέρειες, εδώ μόνο
επιγραμματικά προσθέτουμε την εμπειρία του γεγονότος της Μεταμορφώσεως
επάνω στο όρος Θαβώρ, την παρουσία του στη δίκη του Κυρίου, την τριπλή
άρνησή του, την εμπειρία του γεγονότος της αναστάσεως, της Αναλήψεώς του και
της Πεντηκοστής. Για την ιεραποστολική δραστηριότητά του από την Πεντηκοστή
μέχρι την αποστολική σύνοδο το 49 μ.Χ. αναφερθήκαμε ήδη συνοπτικά
προηγουμένως. Οι ειδήσεις για την περαιτέρω δράση του είναι ασαφείς και

προέρχονται κυρίως από την παράδοση και από μεταγενεστέρους εκκλησιαστικούς
σύγγραφείς. Ο Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή του (2,11-13) μας
πληροφορεί, ότι ο Πέτρος επισκέφτηκε την Αντιόχεια μετά την Αποστολική
Σύνοδο, όπου και τον ήλεγξε για τη μη ξεκάθαρη στάση του απέναντι στους εξ’
Ιουδαίων χριστιανούς. Ο εκκλησιαστικός ιστορικός Ευσέβιος αναφέρει, ότι ο
Πέτρος εκήρυξε το Ευαγγέλιο στους Ιουδαίους της διασποράς, στον Πόντο, στη
Γαλατία, στη Βιθυνία, στην Καππαδοκία και στην Ασία, βασιζόμενος κυρίως στη
μαρτυρία της πρώτης Καθολικής του Επιστολής. Στην ίδια επιστολή του κάνει
επίσης λόγο για «την εν Βαβυλώνι συνεκλεκτή» και πιθανόν εδώ υπονοεί τη
Ρώμη. Οι Παπικοί δέχονται ότι ο Πέτρος βρέθηκε στη Ρώμη ύστερα από τη

7