Page 16 - Gkrillas_EkklhsiastikoDikaio
P. 16

Στο  Ευαγγέλιο  ο  ίδιος  ο  Χριστός  παραδίδει  κανονικούς  ορισμούς,

                   προσδιορίζοντας διαγραμματικά τη δομή και τη διάρθρωση της Εκκλησίας στην
                   ιστορική  της  ύπαρξη.  Στο  περιβάλλον  της  Καινής  Διαθήκης  ευρύτερα,

                   παρουσιάζονται  Κανόνες  ήδη  από  των  Αποστολικών  χρόνων,  οι  οποίοι
                   επιχειρούν την οργάνωση της Εκκλησίας. Ακολούθως, τα διάφορα προβλήματα

                   τα οποία ανακύπτουν στην νεοϊδρυθείσα Εκκλησία τίθενται στη μέριμνα των
                   Επισκόπων,  οι  οποίοι  μέσω  Συνόδου  είτε  ακόμα  και  με  συνεννόηση  διά

                   αλληλογραφίας, επιχειρούν την κατά δίκαιον επίλυση των προβλημάτων που

                   αντιμετωπίζουν. Αργότερα οι Τοπικές και Οικουμενικές Σύνοδοι, αποτυπώνουν
                   μια πλήρη Εκκλησιαστική οργάνωση θεσπίζοντας Κανόνες από τις διάφορες

                   αφορμές που δόθηκαν στο Εκκλησιαστικό σώμα και από περιστατικά τα οποία
                   επηρέαζαν τον  Εκκλησιαστικό βίο.

                          Η έρευνα μπορεί με βεβαιότητα να επισημάνει ότι, η θέσπιση των ιερών
                   Κανόνων βρίσκεται σε απόλυτη συνάφεια με τις ανάγκες των χριστιανών, τις

                   οποίες η Εκκλησία επιχειρεί να επιλύσει. Η Εκκλησία δηλαδή, αντιλαμβανόμενη

                   την ανάγκη των πιστών, δύναται και παραλλήλως οφείλει να προσαρμόζει τα
                   δεδομένα  των  Κανόνων  στις  νέες  ανάγκες  ακόμα  και  με  δυνατότητα

                   τροποποίησης  ή  και  κατάργησης  των  Κανόνων,  που  κρίνονται  είτε

                   ανεφάρμοστοι είτε μη χρηστικοί για τη ζωή των πιστών και του σώματος της
                   Εκκλησίας.  Παραλλήλως,  η  Εκκλησία  έχει  το  δικαίωμα  θέσπισης  νέων

                   Κανόνων, στα δεδομένα των σύγχρονων αναγκών των πιστών αν και εφόσον
                   κρίνει την ύπαρξη αυτής της ανάγκης.

                          Η  τοποθέτηση  πολλών,  είτε  Κανονολόγων  είτε  πιστών  λαϊκών  και
                   κληρικών,  ότι  δεν  υπάρχει  δυνατότητα  τροποποίησης  των  ιερών  Κανόνων

                   κρίνεται αβάσιμη. Η θέση αυτή περί του αμεταβλήτου των Κανόνων, στηρίζεται

                   στο δεύτερο Κανόνα της εν Τρούλλω Συνόδου, ο οποίος επικυρώνει τον μέχρι
                                                            18
                   τότε υφιστάμενο Κώδικα των Κανόνων .


                   18  Πενθέκτη Οικουμενική εν Τρούλω Σύνοδος. Κανών Β’: «Ἔδοξε δὲ καὶ τοῦτο τῇ ἁγίᾳ ταύτῃ
                   συνόδῳ κάλλιστά τε καὶ σπουδαιότατα, ὥστε μένειν καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν βεβαίους καὶ ἀσφαλεῖς,
                   πρὸς  ψυχῶν  θεραπείαν  καὶ  ἰατρείαν  παθῶν,  τοὺς  ὑπὸ  τῶν  πρὸ  ἡμῶν  ἁγίων  καὶ  μακαρίων
                   Πατέρων δεχθέντας καὶ κυρωθέντας, ἀλλὰ μὴν καὶ παραδοθέντας ἡμῖν ὀνόματι τῶν ἁγίων καὶ
                   ἐνδόξων Ἀποστόλων ὀγδοήκοντα πέντε κανόνας. Ἐπειδὴ δ' ἐν τούτοις τοῖς κανόσιν ἐντέταλται

                                                                                                    16
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21