Page 13 - Gkrillas_EkklhsiastikoDikaio

ή διαλεκτικής μεθόδου στην προσέγγιση των Κανόνων, εισάγοντας καθαρά

ιστορική μεθοδολογία στο περιβάλλον του Κανονικού Δικαίου.
Πέραν αυτών των δεδομένων η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία με την

επικράτηση των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης, του Διαφωτισμού και
γενικότερα των νέων πολιτικών και κοινωνικών τάσεων, βρέθηκε στη

δυσάρεστη θέση διατήρησης της ενότητάς της. Παράλληλα, μπροστά σε αυτές
τις νέες οπτικές, το Κανονικό Δίκαιο παρουσιάστηκε όχι μόνο ως ανεφάρμοστο

αλλά και ως απαρχαιωμένο. Προ αυτής της απειλής η Ρωμαιοκαθολική

Εκκλησία συνέστησε την Α΄ Βατικάνειο Σύνοδο το 1970, όπου για να
διασφαλίσει το κύρος του Κανονικού Δικαίου θεσμοθέτησε το αλάθητο του

17
Πάπα, ανυψώνοντας έτσι τον παπικό θεσμό . Επιπρόσθετα ο Πάπας Πίος ο Ι΄
προώθησε την κωδικοποίηση των Ιερών Κανόνων, η οποία ολοκληρώθηκε επί

Πάπα Βενεδίκτου ΙΕ΄. Στις 28 Ιουνίου 1917 δημοσιεύεται η κωδικοποίηση των
Ιερών Κανόνων με ισχύ από 19 Μαΐου 1918. Στο περίπου μισού αιώνα

διάστημα προπαρασκευής και επεξεργασίας των Ιερών Κανόνων παρατηρείται

ισχυρή άνθιση της ενασχόλησης με τα δεδομένα του Εκκλησιαστικού και
Κανονικού Δικαίου στη Δυτική Εκκλησία.

Αναμφίβολα στο περιβάλλον του Κανονικού Δικαίου η Ρωμαιοκαθολική

Εκκλησία παρουσιάζει την μεγαλύτερη και την αρτιότερη ενασχόληση με το
Κανονικό Δίκαιο όχι μόνο στο πλήθος των μελετών και πραγματειών, αλλά

κυρίως στην ύπαρξη εδρών Κανονικού Δικαίου, τόσο στις Θεολογικές Σχολές
των Πανεπιστημίων όσο και σε ειδικές σχολές Κανονικού Δικαίου σε επίπεδο

πανεπιστημιακό.
Στις διάφορες Προτεσταντικές Εκκλησίες παρουσιάζεται μορφή Δικαίου

η οποία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί περισσότερο ως Εκκλησιαστικό Δίκαιο

παρά ως Κανονικό. Προτεστάντες επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί με το
Εκκλησιαστικό Δίκαιο είναι οι: R. F. Eichhorn, E. Richter, O. K. A. Mejer, E.

Friedberg, F. K. R. Hinschius, R. Sohm.

17 ALBERTO MACCHIAVELO, «Το Αλάθητο του Πάπα», Ιστορία Εικονογραφημένη, τχ.17
(Νοέμβριος 1969), σελ.114-119.

13