Page 3 - mantzaridis-theologiaepistimi

του καὶ νὰ δεχθεῖ τοὺς λόγους του, ποὺ διευκρινίζονται μὲ τὶς

ἐντολές του.

Οἱ μερικότεροι «λόγοι τῶν ὄντων» ἀνάγονται καὶ συνοψί-

ζονται στὸν ἐνυπόστατο Θεὸ Λόγο, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν ἀρχὴ καὶ

τὸ τέλος ὅλων τῶν δημιουργημάτων· «τὰ πάντα δι’ αὐτοῦ καὶ

εἰς αὐτὸν ἔκτισται» . Καὶ οἱ μερικότερες θεϊκὲς ἐντολές, ποὺ πα-
1

ρέχονται μὲ τὴν Βίβλο καὶ τὴν Ἐκκλησία, ἐκφράζουν τὸ θέλημα

τοῦ Θεοῦ Λόγου καὶ συνοψίζονται στὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης μὲ

τὴν διπλὴ κατεύθυνσή της, τὴν ὁριζόντια καὶ τὴν κατακόρυφη·

ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον. Ἔτσι οἱ ἄν-

θρωποι προετοιμάζονται γιὰ τὴν σύναψη ἀδελφικῶν σχέσεων

σὲ μιὰ θεανθρώπινη κοινωνία.

Μέσα στὴν προοπτικὴ αὐτὴν καὶ κάθε ἐπιστήμονας κα-

λεῖται νὰ τηρεῖ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεο καὶ νὰ ἀσκεῖ εὐσυνείδητα τό

ἐπιστημονικὸ ἔργο του, χωρὶς νὰ ἀντιστρατεύεται στοὺς «λό-

γους» τοῦ Δημιουργοῦ. Ὅταν δὲν γίνεται αὐτό, δημιουργοῦνται

ἠθικὲς ἐκτροπὲς καὶ προκαλοῦνται παρενέργειες στὴν δημι-

ουργία.Ἠθικὲς ἐκτροπὲς δὲν εἶναι μόνο οἱ παραβάσεις ἐντολῶν

ποὺ ἀναφέρονται στὴν προσωπικὴ καὶ τὴν κοινωνικὴ ζωὴ τῶν

ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνες ποὺ παραβιάζουν τοὺς «λόγους»

τῆς ὑλικῆς κτίσεως. Οἱ τελευταῖες μάλιστα μποροῦν νά χαρα-

1. Κολ. 1,16. Πρβλ. Μαξίμου Ὁμολογητοῦ, Περὶ ἀποριῶν, PG 91,1077C.

2