Page 4 - mantzaridis-theologiaepistimi

κτηριστοῦν ὡς βαρύτερες, γιατὶ εἶναι συνήθως μονιμότερες καὶ

μὴ ἀναστρέψιμες. Ἡ ἀλήθεια αὐτὴ ἔγινε δραματικὰ αἰσθητὴ μὲ

τὴν οἰκολογικὴ κρίση.

Μὲ τὴν ἐπιστήμη καὶ τὴν θρησκεία προσεγγίζει ὁ ἄνθρω-

πος φυσικὲς καὶ μεταφυσικὲς ἀλήθειες, ποὺ εἶναι χρήσιμες γιὰ

τὴν ζωή του καὶ τὴν προκοπή του κατὰ τὸ πρότυπο τοῦ Δημι-

ουργοῦ του. Ὁ Θεός, γράφει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη, «ἔδωκεν ἀνθρώ-

2
ποις ἐπιστήμην ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασίοις αὐτοῦ» . Καὶ

ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει γιὰ τοὺς «ἔξω σοφοὺς» ὅτι «γνόντες

τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν»· ἔφθασαν δηλαδὴ στὴν ἔννοι-

α τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὄχι στὴν πρέπουσα ἔννοιά του, στὴν ἔννοια

τοῦ ἀκτίστου .
3

Οἱ ἀλήθειες τῆς ἀνθρώπινης σοφίας καὶ ἐπιστήμης εἶναι

πάντοτε περιορισμένες καὶ σχετικές· βρίσκονται στὸ ἐπίπεδο

τοῦ κτιστοῦ καὶ ἀδυνατοῦν νὰ προσφέρουν στὸν ἄνθρωπο τὴν

αὐθεντικὴ καὶ ἀπόλυτη ἀλήθεια ποὺ ἐξάγει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ

τὴν σχετικότητα καὶ τὸν ἐλευθερώνει ἀπὸ τὴν φθορὰ καὶ τὸν

θάνατο. Αὐτὸ ἰσχύει ὄχι μόνο γιὰ τὶς ἐπιστημονικὲς ἀλλὰ καὶ

2. Σοφ. Σειράχ 38,6.
3. Ρωμ. 1,21. «Ἀλλ’ ἦλθον μέν, φησὶν (ὁ Παῦλος), εἰς ἔννοιαν θεοῦ, ἀλλ’ οὐχὶ τὴν
πρέπουσαν θεῷ· οὐδὲ γὰρ παντουργόν, οὐ παντοδύναμον, οὐ παντεπίσκοπον, οὐ μόνον
ἄναρχόν τε καὶ ἄκτιστον ἐδόξασαν αὐτόν». Γρηγορίου Παλαμᾶ, Ὑπὲρ τῶν ἱερῶς ἡσυχα-
ζόντων 1,1,14, ἔκδ. Π. Χρήστου, τόμ. 1, σ. 377.

3