Page 12 - maritsa-klonopoiisi

Βασιλοπούλου, Γ., 2010; Αρχιμ.Μακαρίου Γρινιεζάκη,
2005; Εκκλησία της Ελλάδος, 2006). Συνεπώς η
θεραπευτική-αναπαραγωγική κλωνοποίηση και χειρισμός
των εμβρύων θεωρείτε αυτομάτως απορριπτέος από την
εκκλησία (Breck, J., 2002).
Το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο ορίζει ότι κάθε
παρέμβαση που έχει ως σκοπό την δημιουργία ενός
ανθρώπινου όντος που είναι γενετικώς όμοιο με ένα άλλο
ανθρώπινο ον, ζωντανό ή νεκρό, απαγορεύεται ή όπως
επίσης και η επιλογή φύλου για μη ιατρικούς λόγους ή η
ανάπτυξη ανθρώπινων γονιμοποιημένων ωαρίων εκτός του
ανθρώπινου σώματος μετά την πάροδο δεκατεσσάρων (14)
ημερών από τη γονιμοποίηση (Ν.3305/2005; ΚΥΑ, 1998),
Ωστόσο, επιτρέπεται στα ανωτέρω χρονικά όρια η έρευνα
επί γονιμοποιημένων ωαρίων που έχουν διατεθεί για το
σκοπό αυτό προκειμένου, διευρυνθούν οι γνώσεις επί της
ανθρώπινης αναπαραγωγής, βελτιωθούν οι μέθοδοι
διάγνωσης και θεραπείας της υπογονιμότητας, βελτιωθεί ο
έλεγχος της γονιμότητας (αντισύλληψη), εντοπιστούν τα
αίτια των αποβολών, αναπτυχθούν τεχνικές ελέγχου και
θεραπείας των γενετικών νόσων, καθώς και τεχνικές
ελέγχου και θεραπείας γενετικών νόσων και συγγενών
ανωμαλιών. Εδώ όμως η Ορθόδοξη Εκκλησία δίνει την
σημασία της ψυχοσωματικής συμφυΐας του ανθρώπου, που
σημαίνει ότι η ψυχή δεν εγκαθίσταται στο σώμα, αλλά
γεννιέται μαζί με το σώμα (Εκκλησία της Ελλάδος, 2006).
Μπορεί να θεωρηθεί ότι η κλωνοποίηση δεν κλονίζει
την ύπαρξη της ψυχής ή την παρουσία του Θεού στην
δημιουργία της ζωής, καθώς και η κλωνοποίηση
δημιουργία ζωής είναι. Ωστόσο, τίθεται το ερώτημα αν
αυτός ο νέος τρόπος τεκνοποιίας, όπου το ένα μέλος δεν
συμμετέχει καθόλου γενετικά, θα οδηγήσει στο μέλλον σε
περισσότερα διαζύγια ή και σε μείωση του λόγου τέλεσης
μυστηρίου ορθόδοξου γάμου. Οι θεολογικοί Πατέρες
περισσότερο προβληματίζονται για τις σχέσεις στην