Page 10 - maritsa-klonopoiisi

καθοδηγείται στη συνάντηση αγάπης, τόσο με τον
συνάνθρωπο, όσο και με τον Θεό (Κατσιμίγκας, Γ. &
Βασιλοπούλου, Γ., 2010).
Η Ορθόδοξη ανθρωπολογία αναγνωρίζει την
ιερότητα της υπάρξεως του ανθρώπου θέτοντας κατευθείαν
το ερώτημα κατά πόσο ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα να
επεμβαίνει επί θεμάτων ζωής (Σταυρόπουλος, Σ., 2014;
Εκκλησία της Ελλάδος, 2006). Η διόρθωση ή
αντικατάσταση του «hardware» του ανθρώπινου
συστήματος, φαίνεται να έχει και αποχρώσεις κουλτούρας
ευγονικής, όπου αυτό μπορεί να οδηγεί στην υποταγή στον
«τύπο» (behavioural genetics) στα κατά παραγγελία γονίδια
(σεξουαλικές προτιμήσεις, πολιτικές αντιλήψεις). Το
γεγονός ότι μπορούμε κυριολεκτικά να κυριαρχήσουμε στο
«μέσα» μας, ήτοι να αφαιρέσουμε γονίδια, να τα
διορθώσουμε ή και να τα αντικαταστήσουμε, προκαλεί
ενθουσιασμό, αλλά και πραγματικό τρόμο ταυτόχρονα
(Shannon, T.A., 1998). Στο πεδίο της θεραπευτικής
κλωνοποίησης, το «κενό» της ιστοσυμβατότητας λόγω του
περιορισμένου αριθμού δωρητών, έρχεται να το καλύψει η
κλωνοποίηση, δίνοντας λύση στον πάσχοντα ασθενή.
Συνεπώς, η τεχνολογία της κλωνοποίησης καλύπτει τα
«κενά» του δημιουργήματος του Θεού, με τεχνολογική
τελειότητα, ωσάν να είναι τελειότερη από Αυτόν. Από την
άλλη πλευρά όταν οι τεχνολογίες αποτυγχάνουν, τότε
στρεφόμαστε στον Θεό, μετατρέποντας την πίστη σε μια
θρησκευτική μηχανική που είναι παρούσα μόνο όταν
χρειαζόμαστε (Drees, W.D., 2002). Μήπως όμως η εστίαση
στο κενά του Θεού, τα οποία καλύπτει η επιστήμη είναι σαν
να χτίζουμε τεχνολογίες πάνω σε πάγο;.
Η ιατρική και η ηθική είναι άρρηκτα συνδεδεμένες
από τον πατέρα της ιατρικής – Ιπποκράτη, της ιατρικής που
ξεκίνησε θεραπευτική, έγινε προληπτική και τώρα με τη
ραγδαία εξέλιξη της γενετικής οδηγείται στην
προγνωστική. Η ηθική όμως αντίστοιχα διέπει και τον