Page 11 - maritsa-klonopoiisi

τρόπο ζωής των χριστιανών, προτρέποντάς τους στην
1
βίωση της εν Χριστώ ζωής (Κατσιμίγκας, Γ. &
Βασιλοπούλου, Γ., 2010). Σε αυτό το σημείο το ζευγάρι που
έχει ενωθεί με την Χάρις του Θεού δια του Μέγα
Μυστηρίου (Γάμος), συμμετέχει στο δημιουργικό έργο του
Θεού μέσα από την αναπαραγωγική λειτουργία. Στην
υποβοήθηση της αναπαραγωγής με εργαστηριακό τρόπο
αποχωρίζεται η σεξουαλική από την αναπαραγωγική
λειτουργία και άρα δημιουργείται κενό στην διαδικασία της
ιεροποιημένης συζυγικής συνεύρεσης (Κατσιμίγκας, Γ.,
2016-2019).
Η κλωνοποίηση κατά την επιστημονική κοινότητα
έρχεται για να εφαρμοστεί σε στείρα ζευγάρια που δεν
μπορούν με άλλο τρόπο να τεκνοποιήσουν (Harris, J.,
1997), από την άλλη πλευρά όμως η Εκκλησία δεν θεωρεί
ως ποιότητα ζωής μόνον την βιολογική, ψυχολογική και
κοινωνική ευδαιμονία, αλλά την πνευματική ολοκλήρωση,
που σημαίνει ότι στην ατεκνία του ζευγαριού αντικρίζεται
η βούληση του Θεού ή μια ευλογία που εκφράζεται ως
δοκιμασία για να «γυμνάζει» το πνεύμα (Εκκλησία της
Ελλάδος, 2006).
Η λήψη βλαστικών κυττάρων μέσω της
θεραπευτικής κλωνοποίησης είναι οιονεί αναπαραγωγική
κλωνοποίηση, καθότι παράγεται ζωή μέσω της κλωνικής
αναπαραγωγής εμβρύου. Η διαφορά της θεραπευτικής
κλωνοποίησης είναι ο σκοπός και όχι η πράξη καθαυτή. Η
ανθρωπολογική διάσταση της Ορθόδοξης θεολογίας θεωρεί
ενιαία τη σύσταση ψυχής και σώματος κατά την σύλληψη
και ότι από την πρώτη στιγμή της συλλήψεως έχουμε
άνθρωπο εν εξελίξει, έχουμε έμβρυο με αρχή και προοπτική
ανθρώπινη, ως εικόνα του Θεού που πορεύεται προς το κατ’
ομοίωση (Breck, J., 2002; Κατσιμίγκας, Γ. &

1 Εδώ διακρίνεται η ζωή, από τον βίο, με την ζωή να είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των
οργανισμών, ενώ ο βίος είναι η ανθρώπινη ζωή που νοηματοδοτείται με την συμβίωση και τις κοινωνικές
μας δεξιότητες (συνεργασία, αμοιβαία μάθηση, κοινωνική δικαιοσύνη (Dimitridis, n. & Psychogios, A.,
2016: 171; Τάσης, Θ., 2017: 34)