Page 10 - oikonomou-fysiekklisias
P. 10

Καυσοκαλυβίτου, ενώ κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό το μυστήριο

                   αυτό  της  Εκκλησίας  έγκειται    στην  ένωση  των  πιστών  με  τον  Υιό  του

                   Θεού-Πατρός που επιτυγχάνεται εις την λειτουργική ζωή της Εκκλησίας

                   και  πιο  συγκεκριμένα  με  την  μετάληψη  των  θείων  ιδιοτήτων  του  αγίου

                                                         51
                   σώματος και αίματος του Χριστού , γενόμενοι έτσι, κατά χάριν, «κοινωνοί
                   τῆς θείας φύσεως», καθώς «καίτῶν δύο φύσεων μετέχομεν, τοῦ σώματος

                                                               52
                   σωματικῶς, τῆς θεότητοςπνευματικῶς» .
                                                                         53
                          Έτσι η Εκκλησία είναι εικόνα του κόσμου  και μέσω αυτής η ίδια η
                   δημιουργία  και  δια  της  συνεχούς  και  πορευομένης  εκκλησιαστικής

                              54
                   κοινωνίας   οι  πάντες  και  τα  πάντα  είναι  δυνάμει  Εκκλησία ,  «μέχρι
                                                                                           55
                   καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴνἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως






                   51 Διαπιστώνει  κανείς  πόσο  άμεσα  συνδεδεμένο  είναι  το  Χριστολογικό  ζήτημα  με  την
                   λατρευτική ζωή της κοινότητος βλ. Μπαϊραχτάρη, 2010, σσ. 89-91.
                   52 «Ἄνθρωποιδὲμετέχουσικαί     κοινωνοί     τῆς      θείας     φύσεως      γίνονται,
                   ὅσοιμεταλαμβάνουσιτό σώμα τοῦΧριστοῦτόἅγιον, καίπίνουσι τό αἷμα. Θεότητι γάρ καθ’
                   ὑπόστασινἥνωται, καί δύο φύσεις ἐντῷμεταλαμβανομένῳὑφ’ ἡμῶν σώματι τοῦΧριστοῦ,
                   ἡνωμέναι  καθ’  ὑπόστασινεἰσίνἀδιασπάστως.  Καίτῶν  δύο  φύσεων  μετέχομεν,  τοῦ
                   σώματος  σωματικῶς,  τῆς  θεότητοςπνευματικῶς. Μᾶλλονδέἄμφοιν  κατ’  ἄμφω,  οὐ καθ’
                   ὑπόστασιν  ταυτιζόμενοι,  ὑφιστάμεθα  γάρ  πρῶτον,  καί  τότε  ἑνούμεθα,  ἀλλά  κατά
                   συνανάκρασιν τοῦ σώματος καί τοῦαἵματος», βλ. Ι. Δαμασκηνού, Περί εικόνων, Λόγος ΙΙΙ,
                   PG 94, 1348 ABC. Πρβλ. του ιδίου, Περί του αχράντου σώματος, ου μεταλαμβάνομεν, PG 95,
                   408 AB εξ.
                   53 Μαξίμου Ομολογητού, Μυσταγωγία, 2009, σσ. 108-115. Περισσότερα για την συμβολική
                   θεολογία  περί  Εκκλησίας  του  αγίου  Μαξίμου  του  Ομολογητού,  βλ.  Ματσούκα,  Ν.  Α.
                   (2004).  Κόσμος,  άνθρωπος,  κοινωνία,  κατά  τον  Μάξιμο  Ομολογητή.  Αθήνα:  Γρηγόρη,  σσ.
                   219-243.
                   54 Περί της Εκκλησίας, η οποία ευρίσκεται σε μια πορεία κάνει λόγο και ο άγιος Μάξιμος ο
                   Ομολογητής  στην  Μυσταγωγία  του,  όταν  περιγράφει  την  είσοδο  του  λαού  στον  Ναό
                   συνοδεύοντας  τον  επίσκοπο.  Η  είσοδος  αυτή  έχει  διττό  συμβολισμό.  Από  την  μια
                   συμβολίζει την τη σωτηρία του ανθρώπου δια της Σαρκώσεως του Υιού και Λόγου κι από
                   την  άλλη  δηλώνει  την  «επάνοδο  της  ανθρώπινης  φύσεως  στη  χάρη  της  αρχικής
                   βασιλείας», βλ. Περί της εκκλησιαστικής Μυσταγωγίας (υπότιτλος), έκδ. Σωτηροπούλου
                   Γ. Χ., Η Μυσταγωγία του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού (Εισαγωγή-κείμενον- κριτικόν
                   υπόμνημα), Αθήναι 1978, σ. 223 (16).
                   55 Ματσούκα  Ν.  Α.,  Δογματική  και  Συμβολική  Θεολογία  Γ'  Ανακεφαλάιωση  και
                   Αγαθοτοπία. Έκθεση του οικουμενικού χαρακτήρα της χριστιανικής διδασκαλίας, 2016, σσ.
                   258-260.

                                                            9
   5   6   7   8   9   10   11   12   13