Page 8 - oikonomou-fysiekklisias

37
κέντρο και ο σκοπός όλων των μυστηρίων , καθώς και η πηγή όλων των
εκκλησιαστικών λειτουργημάτων, μιας και οι πιστοίδια της θείας

38
κοινωνίας μετέχουν της θεωμένηςανθρωπίνης φύσεως , η οποία έχει
θεωθεί στην υποστατική ένωση του Λόγου .
39
Αυτός είναι και ο λόγος που όλες σχεδόν οι εκκλησιαστικές

ακολουθίες αποτελούν προπαρασκευή ή επέκταση του μυστηρίου της

40
Ευχαριστίας, από το οποίο πηγάζει ένα πλήθος ιερών ακολουθιών που
εκφράζει την προσωπική και κοινωνική ζωή όλων των μελών της

Εκκλησίας . Έτσι ο κάθε πιστός που εισέρχεται μέσα στην Εκκλησία δια
41

37 Αξιοσημείωτο είναι ότι κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες όλα τα μυστήρια
αποτελούσαν προεκτάσεις της Θείας Ευχαριστίας, κάτι που τα καθιστούσε αρρήκτως
συναθρωμένα και συνδεδεμένα λειτουργικώς μαζί της. Στην μεταγενέστερη εποχή μέχρι
τη σήμερον μόνον το μυστήριο της ιερωσύνης εξακολουθεί να παραμένει αρρήκτως
συνδεδεμένο και τελουμένο στη διάρκεια της Θείας Ευχαριστίας βλ. Τσίγκου, 2017, σ. 418.
Περισσότερα περί του θέματος τούτου βλ. Μιλόσεβιτς, Ν. (2001). Η θεία Ευχαριστία ως
κέντρον της θείας λατρείας. Η σύνδεσις των μυστηρίων μέτα της θείας λατρείας.
Θεσσαλονίκη: Πουρναρά.
38 Για την θέωση της ανθρωπίνης φύσεως του Χριστού, βλ. Γιαννόπουλου, 2014, σσ. 474-
484. Όπως επισημαίνει ο επίσκοπος Εφέσου, άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, «όχι μόνον η
μεταβολή και ο καθαγιασμός, αλλά και αυτή η μετάληψις των ήδη αγιασθέντων Τιμίων
Δώρων, δηλαδή η υπό του ανθρώπου εισδοχή αυτών, τελεσιουργείται δια της χάριτος και
καθιστάμεθα κοινωνοί της θεοποιού θείας χάριτος, και ουδόλως της υποστάσεως ή της
ουσίας του Χριστού. Το Σώμα του Χριστού, «το καθ’ υπόστασιν ενωθέν» Αυτώ, υπάρχει
αδιαίρετον και αδιαχώριστον της Αυτού Υποστάσεως και Θεότητος, πλήν όμως εμείς
κοινωνούμεν του «πρωτοτύπου» τούτου Σώματος και Αίματος και γινόμεθα έτσι όχι μία
υπόστασις ή μία ουσία μετά του Κυρίου, αλλ’ «ἕνσῶμα καὶἕνπνεῦμα» μετ’ Αυτού,
γενόμενοι «σύσσωμοι» και «ομαίμονες» προς Αυτόν, επ’ ουδενί λόγω συναποβαίνομεν
ομοούσιοι ή «ομοιοϋπόστατοι» προς Αυτόν, αλλά γινόμεθα «ναός τοῦἉγίου Πνεῦματος»
τουτέστιν κατοικητήριον της χάριτος.». Βλ. Μπούλοβιτς (Ιερομ), Ε. (1983). Το μυστήριον
της εν τη αγία Τριάδι διακρίσεως της θείας ουσίας και ενεργείας κατά τον άγιον Μάρκον
τον Ευγενικόν. Θεσσαλονίκη: Πατριαρχικών Ίδρυμα Πατερικών Μελετών, σ. 321.
39 Βλ. Μπαϊραχτάρη, 2010, σσ. 89-90; Καραλή, 2017, σσ. 106-123.
40 Όλα αναγνωρίζονται ως μυστήρια μέσα στη ζωή της Εκκλησίας και απλώς
περιγράφονται ως προς τα αποτελέσματά τους. Συνεπώς κατά την ορθόδοξη παράδοση
(ως και τον 14ο αιώνα) δεν παρουσιάζεται καμία αρίθμηση των μυστηρίων, και μάλιστα
αρίθμηση σε επτά. Για τον σχολαστικό καθορισμό των μυστηρίων σε επτά βλ. Ματσούκα
Ν. Α., Δογματική και Συμβολική Θεολογία Β' Έκθεση της ορθόδοξης πίστης σε
αντιπαράθεση με τη δυτική χριστιανοσύνη, 2016, σσ. 471-474.
41 Βλ. Μαυρόπουλου, 2017, σσ. 255-258; Τσίγκου, 2017, σσ. 417-419.

7