Page 12 - panagopoulos-kanones

και κάποια συναξάρια τα οποία αποδίδει ελεύθερα, γι’ αυτό και
αναπτύσει την άποψη ότι έλαβε τον πρώτο βαθμό ιερωσύνης στα
Ιεροσόλυμα, ενώ την Ερεσσώ ονομάζει Ιερισσό. Πάντως από τις
αναφορές του συμπεραίνουμε ότι γνώριζε για την σύνθεση του
Μεγάλου Κανόνα και τις ερμηνείες πάνω σ’ αυτόν που είχαν γίνει.
Επίσης αναφέρει ότι εναρμόνησε προς την μουσική, Κανόνες και
τροπάρια, για να λαμπρύνει τις γιορτές και να δώσει πνευματική
ευφροσύνη στον λαό του, όπως και τον Μεγάλο Κανόνα, όχι μόνο για
προτροπή σε μετάνοια και κατάνυξη αλλά και για γνώση θεοφιλή και
πολυμάθεια εμμελή μέσω της ιεράς ιστορίας.
Υπάρχουν αρκετά εγκώμια ανέκδοτα στον Ανδρέα Κρήτης ,
13
όπως άλλα τμήματα ανέκδοτης ακολουθίας του στους Παρισινούς Ελλ.
Κώδικες αρ. 13, 368, 1575, 1576, καθώς και στην βιβλιοθήκη της Μ.
Λαύρας οι κώδικες (Ι, 135), (Γ, 74), (Δ, 45), κτλ. Επίσης στην έκδοση των
Βολλανδιστών διασώζεται το εγκώμιο : «Μέγας άνθρωπος και τίμιος
ανήρ ανδρεία και σωφροσύνη κεκοσμημένος…» .
14
Ο Ανδρέας Κρήτης ήταν απ’ αυτους τους λίγους που
συνδιοργάνωσαν την σύγκλιση της συνόδου του 712 και μαζί με τον
πατριάρχη, δύο αρχιερείς και κάποιους τιτλούχους της αυλής
υπέγραψαν τον αναθεματισμό της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνόδου και
έκαυσαν τα πρακτικά της, παραδεχόμενοι προσωρινά τον

Ελλήνων συγγεγονώς και των μαθημάτων μνησθείς όσον κάλλιστον, την τε γλώσσαν καθαίρεται
και την ψυχήν προς ανάληψιν αληθείας και αρετής επιτηδειοτάτην καθίστησι και τον νούν προς
υψηλοτέρας θεωρίας ποιείται επήβολον…». Σε άλλο σημείο γράφει : «μετά πολλής σοφίας τε και
συνέσεως και θεωρίας εμπνεύσεως λογογραφών και βιβλία συντίθησιν, άντικρυ μουσών και
χαρίτων αγάλματα, δι ών αμφότερα και ρήτωρ αγαθός και ιεροφάντης θεόληπτος αναδείκνυται…».
Σε άλλο χωρίο σημειώνει : «Συντίθησι δε προς την μουσικήν άγαν εναρμονίως κανόνας συχνούς
και τροπάρια, άμα μεν φαιδρύνων τας εορτάς και προς πραγματικήν ευφροσύνην και θυμηδίαν τον
λαόν προσκαλούμενος…».
13 Βλ. Κώδικα Ι.Μ. Παντοκράτορα Αγίου Όρους : «Ου δίκαιον έστι, ως γε μοι δοκεί…», που
ο
συγγράφηκε τον 14 αιώνα, πρβλ. Αθαν. Παπαδόπουλου Κεραμέως, Ανάλεκτα Ιερ. Σταχ., (=ΑΙΣ),
Ε’, σ. 423.
14 Πρβλ. Bibliotheca Hagiographica Graeca seu Elencus Vitarum Sanctorum typis impressarum,
Βρυξέλλαι, 1895. Τρίτη έκδοση Ι-ΙΙΙ, 1957 (υπό F. Halkin).

11