Page 10 - papadopoulou-ithiki
P. 10

όποιον  κάνει  το  καλό,  αλλά  σε  όποιον  κάνει  το  κακό.  Ο  Απ.  Παύλος
                   προτρέπει τους χριστιανούς να κάνουν το καλό και θα τους επαινέσει η

                   εξουσία.  Τονίζει  πως το  θέλημα  του  Θεού  το  εκφράζει  ο  θεσμός  της
                   εξουσίας και όχι ο οποιοσδήποτε φορέας της. Οι επιμέρους άρχοντες δεν
                                              26
                   είναι όργανα του Θεού.  Η Εκκλησία σήμερα σέβεται και στηρίζει την
                   ελεύθερη και υπεύθυνη επιλογή των φορέων της εξουσίας, πράγμα που
                   χαρακτηρίζει  το  γενικότερο  πνεύμα  της  δημοκρατίας,  αλλά  δεν  τους
                                        27
                   βλέπει ως μεσσίες.
                        Η  νομιμότητα  της  εξουσίας  προϋποθέτει  τη  δυνατότητα  της
                               28
                   ανταρσίας.   Ο Απ. Παύλος αναφέρει ότι «σ’ όποιον του πρέπει φόβος
                   είτε επειδή νομίμως πρέπει να τον φοβόμαστε, είτε επειδή φοβάται αυτός

                   και τον ίσκιο του και απαιτεί από μας φόβο, για να φοβάται λιγότερο, ας
                   είναι. Ας του αποδώσετε τον φόβο που σας ζητεί. Σ’ όποιον του πρέπει
                   τιμή, ας του αποδώσετε τιμή. Σ’ όποιον δεν του οφείλετε τιμή, δεν του
                   οφείλετε τίποτε ή του οφείλετε την ατιμία του.» Τονίζει επίσης ότι, «αν η
                   αρχή δεν σας αγαπά, δεν της οφείλετε τίποτε. Ο φόβος που οφείλουμε στην
                                                                                  29
                   εξουσία είναι κάτι που οφείλουμε στους εαυτούς μας.»   Η εξουσία είναι
                   νομίμως υπερέχουσα όταν είναι αγάπη και η αγάπη ου ζητεί τα εαυτής,
                                                                                 30
                   άρα η εξουσία είναι για να προσφέρει, όχι για να ζητεί.  Οι άνθρωποι της
                   εξουσίας  θα  είναι  νόμιμοι  άρχοντες  και  κατά  Χριστόν  άνθρωποι,  όταν
                   ζήσουν  κενωτικά,  υπέρ  των  υπηκόων  τους.  Ο  άγιος  Μάξιμος  ο
                   Ομολογητής αναφέρει πως η ταπείνωση είναι ο συνεχής νόμιμος τρόπος
                                              31
                   για μια νόμιμη εξουσία.
                        Η αποφυγή της πολιτικής εξουσίας από τους άξιους ανθρώπους, αφήνει
                   τη  διαχείρισή  της  στους  φαύλους.  Οι  χριστιανοί,  όπως  είναι  φυσικό,
                   προτιμούν  τη  διαχείριση  της  πολιτικής  εξουσίας  να  την  έχουν  πιστοί
                   άνθρωποι.  Οι  χριστιανοί  όμως  των  πρώτων  αιώνων  δεν  αναλάμβαναν
                   κοσμικές εξουσίες, επειδή τις θεωρούσαν ασυμβίβαστες προς τον κύριο
                   στόχο  τους.  Η  ιδιότητα  του  καλού  χριστιανού  δε  συνεπάγεται  πάντα



                   26     Βλ. Ιωάννης Χρυσόστομος, Ομιλία εις την προς Ρωμαίους 23, 1, PG 60, 615.

                   27     Βλ. Ψαλμ. 145, 3.

                   28     Βλ.  Κώστας Ζουράρις, «Εξουσία ή διακονία», Σύναξη, 47 ( Ιούλιος- Σεπτέμβριος 1993 ), σελ. 27.

                   29   Βλ. Κώστας Ζουράρις, «Εξουσία ή διακονία», ό. π., σελ. 28.

                   30   Βλ. ό. π. , σελ. 28.

                   31   Βλ. ό. π. ,  σελ. 29-30.


                                                           10
   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14   15