Ως αστήρ φαεινός σήμερον συνεξέλαμψε…. ο Πρωτομάρτυς Στέφανος
Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ' Αρτοκλασία και θείου κηρύγματος τελέσθηκε επί τη εορτή του Αγίου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου στο ομώνυμο παρεκκλήσιο της Ι. Μονής Αγίας Θεοδώρας Θεσσαλονίκης.
Ο Άγιος Στέφανος ήταν ένας από τους πιο διακεκριμένους μεταξύ των επτά διακόνων, πρώτος στη σειρά, που εξέλεξε η Εκκλησία της Ιερουσαλήμ για να διακονεί στα γεύματα και να μεριμνά για τις χήρες και τους φτωχούς, μετά από υπόδειξη των δώδεκα Αποστόλων (Πράξ. 6,1-6). Ήταν ο πρώτος Χριστιανός που μαρτύρησε για την πίστη του, γι' αυτό και ονομάστηκε Πρωτομάρτυρας.
Οι πρώτες πληροφορίες για την ιστορία της μονής της αγίας Θεοδώρας προέρχονται από το Βίο της Οσίας. Όταν η Οσία κατέφυγε εκεί σε ηλικία 25 ετών για να μονάσει (το έτος 837), η μονή ήταν αφιερωμένη στο όνομα του πρωτομάρτυρος Στεφάνου.
Τον χορό του αναλογίου πλαισίωσε ο πρωτοψάλτης Ιωάννης Χασανίδης με τη χορωδία του.
Η μορφή του είναι η αρχή της γενιάς των μαρτύρων, μιας λαμπρής γενιάς στην ιστορία της χριστιανικής Εκκλησίας. Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία με ιδιαίτερη λαμπρότητα στις 27 Δεκεμβρίου, ενώ η ανακομιδή των λειψάνων του στις 2 Αυγούστου.
Την ακολουθία του Μεγάλου Εσπερινού τέλεσαν ο ηγούμενος της Μονής αρχιμανδρίτης Βαρνάβας Γιάγκου πλαισιούμενος από πατέρες της Μονής και της πόλης των Θεσσσαλονικέων.
Κατά τη μέση βυζαντινή περίοδο ο Στέφανος αγιογραφείται ως νεαρός διάκονος, φορώντας ωμοφόριο και ιερατικό χιτώνα. Σε παλαιότερες αναπαραστάσεις όμως φορά απλά ένα ιερατικό χιτώνα για διάκονο της ύστερης αρχαιότητας. Σε μία από τις αρχαιότερες αναπαραστάσεις στο Σαν Λορέντζο της Ρώμης με το βιβλίο του Ευαγγελίου, αργότερα εμφανίζεται σε αναπαραστάσεις με βράχο στο κεφάλι του, σαν σύμβολο της κατάληξής του. Στη Δύση πολλές φορές απεικονίζεται μαζί με ένα ακόμα διάκονο και μάρτυρα, τον Άγιο Λαυρέντιο της Ρώμης (+258).
Ο Ηγούμενος της Μονής αρχιμανδρίτης Βαρνάβας Γιάγκου.
Τεμάχιο του ιερού λειψάνου του αγίου πρωτομάρτυρος και αρχιδιακόνου Στεφάνου.