Page 8 - Περί Νήψεως
P. 8
ΑΝΑΛΕΚΤΑ Τεύχος 20 / Περί Νήψεως / 09 Απριλίου 2014 www.pemptousia.gr
πάντοτε σχεδόν αδιά-
κριτα. Είναι εκ φύσε-
ως περίεργος, συνή-
θισε στον σκορπισμό
της προτέρας ράθυμης
ζωής μας και δεν πεί-
θεται στον διά της ευ-
χής εγκλεισμό που του
επιβάλλομε. Μετά,
είναι και η πονηρία
των δαιμόνων, που ει-
κονίζουν συνεχώς την
πολύμορφην απάτη,
όπου και ρεμβάζει ο
φιλοπερίεργος νούς.
Είναι και το άλλο, ότι
τα σημεία της χάριτος
είναι έμμεσα και διά
πίστεως αναμενόμενα,
ενώ τα της πλάνης εί-
ναι άμεσα και παρα-
ματι καταχρέω αμαρτίας Θεός ουκ εισελεύσεται». Η στατικά ενισχυόμενα και από την μακρά συνήθεια.
θεία χάρις δεν είναι μαγεία, ούτε γιόγκα, ούτε άλλος Πάνω δε απ’ όλα είναι και οι αλλοιώσεις, που διακό-
τρόπος αισθησιασμού ή φανταστικού θεάματος, αλλά πτουν την καλή συνήθεια και την ευχάριστη αντίληψι
θεία αποκάλυψι και ενοίκησι και συνάντησι προσω- της χάριτος που παρηγορεί συνήθως.
πική του Θεού με τον άνθρωπο. Ο Θεός παρέχει και
ο άνθρωπος λαμβάνει, εάν πιστεύση ολοκληρωτικά Την θεραπεία όλων αυτών επιτυγχάνομε διά του
και υποταχθή στο θείον θέλημα και, κατά συνέπειαν, Παυλείου παραγγέλματος «τη προσευχή προσκαρ-
αρνηθή και αποστραφή κάθε κακίαν. τερείτε». Έχοντες την πείρα των Γραφών και των
Πατέρων μας, γνωρίζομε ότι είναι απαραίτητη η επι-
Οι βουλόμενοι, λοιπόν, με τον ανωτέρω τρόπον να μονή και υπομονή, αρετές που η μεγάλη αυτή αρετή
εισέλθουν εις το αγιαστήριον αυτό της χάριτος και απαιτεί. Γι’ αυτό και δεν «εκκακούμε», αλλά επι-
να ιδούν εν αισθήσει την εντός ημών κειμένην βασι- μένομε «αιτούντες, ζητούντες και κρούοντες», και
λείαν του Πατρός αυτών πιστοί, ας προσέλθουν στο πιστεύομε ότι θα μας ανοίξη ο επακούων των επικα-
λογιστήριον της μετανοίας εν ευθύτητι καρδίας και λουμένων αυτόν Θεός, όστις «δίδει ευχήν τοις ευχο-
ας έχουν κατά νουν τον λόγο του Δαυίδ «εισάκουσον μένοις και παρέχει ανθρώποις γνώσιν».
μου, Κύριε, ότι χρηστόν το έλεός σου· κατά το πλή-
θος των οικτιρμών σου επίβλεψον επ’ εμέ» (Ψλ. 68, Εις όλες τις μορφές των αλλοιώσεων που αισθάνε-
17) και ας κρατούν αδιάκοπα την επίκλησι της ευχής ται κανείς, όπως ξηρασία, ραθυμία, σβυσμός και τα
του Κυρίου μας Ιησού. όμοια, ας μη φεύγη από το καλό στάδιο της επιμονής
και δεν θ’ αργήση το σκοτεινό νέφος να παραμερίση
Αν από την ευχήν αυτή αφαιρεθή το «Υιέ του Θεού» και να επιλάμψη και πάλι λαμπρότερος ο ήλιος, ο Ιη-
και παραμείνη μόνο το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέη- σούς μας, να δροσίση την κακωθείσαν εκ της προτέ-
σόν με», νομίζω ότι τούτο πολύ θα βοηθήση όσους ρας ξηρασίας καρδία μας. Η πολυλογία, η κατάκρισι,
αδυνατούν να επιτύχουν το απερίσπαστον, διότι ο ο θυμός και γενικά κάθε τι που είναι αντίθετο στην
νους παραμένει ευκολώτερα προσηλωμένος σε λίγες αγάπη εμποδίζουν την ενέργεια της χάριτος.
λέξεις. Ο σκοπός είναι να παραμένη ο νούς προσηλω-
μένος στον Θεό, από όπου επιτυγχάνονται δύο καλά, Γι’ αυτό, όσοι θέλουν να ευχωνται, ας απέχουν κατά
το ένα καλύτερο από το άλλο. Το πρώτον είναι ότι ο το δυνατόν ή ας διορθώνουν το σφάλμα το συντομό-
νούς διά της παραμονής του στην θεία μνήμη αργεί τερο δυνατόν με την μετάνοια. Κάνεις ας μην απο-
από κάθε πονηρία, και το δεύτερον ότι διά της εκεί θαρρύνεται στην καλήν αυτήν προσπάθεια της μο-
παραμονής του αγιάζεται, φωτίζεται και θεούται. νολογίστου ευχής του Κυρίου μας Ιησού, όπου και
όπως αν ευρίσκεται, ανεξαρτήτως ηλικίας ή φύλου,
Ας είναι γνωστό στους καλούς πύκτας και ήρωας και να είναι βέβαιος ότι πολύ έχει να ωφεληθή από
αυτής της αθλήσεως πως δεν είναι, όπως θα το νομί- αυτό. Πλάνη εσχάτη είναι να νομίζη κάνεις ότι το
ζουν, απλό και εύκολο το να κρατούν τον ακράτητο έργο της ευχής είναι αποκλειστικά καθήκον των Μο-
νου. Και τούτο διά ποικίλους λόγους. Πρώτον, διά ναχών μόνον και όχι κοινόν χρέος παντός πιστού.
την φύσι του νου, διότι είναι λεπτότατος και πετάει
Σελίδα 8
