Page 9 - koios_amartia

της ευκολίας. Όπως έλεγε ο τότε σχολάρχης μας στην Αθωνιάδα, Άγιος
Ροδοστόλου χαρακτηριστικά: «Στο Άγιον Όρος σημειώνονται ληξιαρχικές
πράξεις μόνον θανάτου και όχι γεννήσεων». Θέλοντας να πει ότι όλοι

φέρουμε έν τινι μέτρο την εμπειρία, τα προβλήματα και τις αμαρτίες του
κόσμου.

Λέγει ο Γέρων Αιμιλιανός ερμηνεύοντας τον Αββά Ησαΐα: «Ο άνθρωπος
επειδή είναι χους, πάσχει από αρρώστιες σωματικές, ψυχικές, πνευματικές.
Το σώμα μας είναι ευόλισθο σε κάθε αμαρτία, επιρρεπές σε κάθε αρρώστια
και η ψυχή μας ομοίως. Μας θίγει κάποιος; Ευθύς αμέσως μας

καταλαμβάνει εγωισμός. Μας πικραίνει; Στενοχωρούμεθα. Τί είναι όλα
αυτά; Αρρώστιες είναι. Η ζήλια δεν είναι αρρώστια της ψυχής; Η κενοδοξία
δεν είναι αρρώστια; Η αντίδρασις δεν είναι αρρώστια; Όλα τα πάθη μας
αρρώστιες είναι. Ο άνθρωπος γενικώς είναι ένας άρρωστος. Γι’ αυτό και ο
Χριστός ονομάζεται ιατρός των ψυχών και των σωμάτων.

Αρρωσταίνομε, διότι αμαρτάνομε εκόντες άκοντες. Για τον λόγο αυτό, Ο

Αββάς Ησαΐας λέγει: Μη φοβάσαι ποτέ την αρρώστια. Μη φοβάσαι ότι θα
αρρωστήσης. Μη σε νοιάζει εάν είσαι άρρωστος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη
ευεργασία του Θεού από την αρρώστια. Ο άνθρωπος ο οποίος ασθενεί, είναι
κάτω από την σκέπη, κάτω από την αγάπη, κάτω από την ευλογία, κάτω από
την περίθαλψη του Θεού, είναι μέσα στην αγκαλιά του Θεού.

Ο άρρωστος μπορεί να γίνη απόστολος του Θεού, σκεύος εκλογής, ενώ ο
υγιής, κατά κανονα είναι σκληρός, ανάλγητος, ανελεήμων, δεν μπορεί να
πλατύνη την καρδιά του. Γι’ αυτό και οι ασθενείς άνθρωποι συνήθως είναι
γλυκείς, στοργικοί, δείχνουν συμπάθεια προς τους άλλους, έχουν δυνατότητα
να παρακαλέσουν τον Θεόν.

Μη φοβάσαι λοιπόν τις αρρώστιες…Όποιος φοβάται την σωματική

ασθένεια δεν μπορεί να φθάσει στο κατά φύσιν του Χριστού, παραμένει στο
παρά φύσιν.

Αν όμως κάποιος αγαπά τον Θεόν και είναι και δειλός; Αν είσαι
δειλός…τότε πέσε στα γόνατα, ταπεινώσου, προσκύνησε τον Θεόν και πές
του: Θεέ μου φοβάμαι μήπως αρρωστήσω ή φοβάμαι που αρρώστησα και
χύσε δάκρυα. Κάνε ό,τι μπορείς, για να σε λυπηθή ο Θεός. Είναι ο μόνος

που μπορεί να σε αναπαύση.

Η δειλία είναι απόρροια της θεοποιήσεως του εαυτού μας, της επιθυμίας μας
να επιμηκύνωμε την ζωή μας, και η ζωή μας να είναι πλατυσμός, να μην

[9]