Page 15 - Περί Ιερωσύνης
P. 15
www.pemptousia.gr Τεύχος 36 / Ιερωσύνη / 18 Ιανουαρίου 2016 ΑΝΑΛΕΚΤΑ
την ιερωσύνη ανθρώπινη ιδιότητα. Αυτοί ήσαν οι περί ο Κύριός μας Ιησούς ως αιώνιος Αρχιερέας και Ποι-
τον Δαθάν και Αβειρών και Κορέ. Το ίδιο έπαθε και μένας. Επεκτείνοντας ο Χριστός την αρχιερατική Του
ο βασιλέας του Ισραήλ Ιωσίας, όταν επιχείρησε να ιδιότητα στους αιώνες, μετάδωσε και στους πιστούς
προσφέρει ο ίδιος θυσία αντί του ορισμένου από το Του τη χάρη και ευλογία να παραμένουν αιωνίως «βα-
Νόμο ιερέα, και έγινε αμέσως λεπρός. Ο ζήλος και η σίλειον ιεράτευμα» στην ουράνιά Του βασιλεία.
πρόνοια του Θεού για την προάσπιση της ιερωσύνης
και των λειτουργών της εκφράζεται με τα θεία λόγια. Ο Σωτήρας μας Ι. Χριστός, ως «Αρχιερέας κατά την
«Μην αγγίζετε τους αγίους μου και μη κάνετε τίποτε τάξη Μελχισεδέκ», «που πρόσφερε μια θυσία για τις
το κακό στους προφήτες μου» (Α’ Παραλειπ. ις’ 22). αμαρτίες», παραμένει αιωνίως ως ο μόνος Μεσίτης
Θεού και ανθρώπων, «αρχιερέας των μελλόντων αγα-
Η κλήση του Μωυσή εκεί στη φλεγόμενη βάτο, όπου θών», «των αγίων λειτουργός και της σκηνής της αλη-
χρίσθηκε από τον Θεό ηγέτης και προφήτης, αποτελεί θινής» (Εβρ. στ’ 20. η’ 2. θ’ 11. ι’ 12 κ.ά.) (Α’ Τιμ. β’
απόδειξη της θείας οικονομίας και του θείου θελήμα- 5).
τος ότι μέσω της ιερωσύνης θα γινόταν και θα συνεχι-
ζόταν η θεία αποκάλυψη και όλη η συγκατάβαση του Ιδρύοντας ο Κύριός μας την Εκκλησία Του, βλέπουμε
Θεού και επικοινωνία με τον άνθρωπο. Οι διάδοχοι ότι είχε σαν πρώτο του μέλημα την καθιέρωση, διά
του Μωυσή, Ιησούς του Ναυή πρώτα και οι Κριτές των Αποστόλων Του, του θεσμού της ιερωσύνης σαν
ύστερα, ήσαν οι συνεχιστές της εφαρμογής του θείου πρώτης βάσεως, η οποία και με τους διαδόχους τους
θελήματος το οποίον ήταν να διοικούνται οι Ισραηλί- συνεχίζεται μέχρι σήμερα και θα συνεχίζεται μέχρι συ-
τες, σαν περιούσιος λαός, από τον ίδιο τον Θεό μέσω ντέλειας των αιώνων. Έτσι, όταν ο Κύριός μας άρχισε
της ιερατικής και προφητικής τάξεως. Απόδειξη η θεία το δημόσιο έργο του, εξέλεξε «και διόρισε δώδεκα,
δυσαρέσκεια, όταν οι Ισραηλίτες, παρά τη διαδικασία τους οποίους και ονόμασε “αποστόλους”, για να είναι
διακυβερνήσεως που καθόριζε ο Θεός, ζήτησαν βασι- μαζί του και για να τους αποστέλλει να κηρύττουν και
λέα αντί των Κριτών: «Και είπε ο Κύριος προς τον να έχουν εξουσία να βγάζουν τα δαιμόνια» (Μάρκ. γ’
Σαμουήλ: με αυτό το αίτημά τους δεν περιφρονούν 14-15). Μαζί με τις δυνάμεις αυτές της θαυματουργίας
εσένα, αλλά εμένα, επειδή δεν θέλουν να βασιλεύω και των ιάσεων, τους έδινε και ποιμαντικές δυνάμεις
εγώ σ’ αυτούς»(Α’ Βασιλ. η’ 7). και ιδιότητες, που συνιστούν απαραίτητο στοιχείο της
αποστολικοϊερατικής εξουσίας. «Μετά δε ανέδειξε ο
Το τελευταίο παράδειγμα που θα αναφέρουμε από Κύριος και άλλους εβδομήντα (αποστόλους)», στους
την περίοδο του Νόμου σχετικά με το θείο υπούργημα οποίους μετάδωσε τη δική του εξουσία ώστε να τους
της Ιερωσύνης είναι η παραγγελία του Μωυσή προς λέει: «Όποιος ακούει εσάς ακούει εμένα και όποιος
τον Ισραήλ να αναμένει και να δεχθεί τον μέλλοντα απορρίπτει εσάς απορρίπτει εμένα»(Λουκ. ι’ 16).
Μεσσία και λυτρωτή υπό το σχήμα και το όνομα του Τους μαθητές αυτούς και Αποστόλους του, ο Κύριος,
προφήτη: «Κύριος ο Θεός σου θα αναδείξει ανάμεσα τους δίδασκε ιδιατέρως και τους αποκάλυπτε τα μυ-
από τους αδελφούς σου Ισραηλίτες ένα προφήτη σαν στήρια της θείας οικονομίας, τα βαθύτερα νοήματα της
εμένα· σ’ αυτόν πλέον θα υπακούετε»(Δευτ. ιη’ 15). ευδοκίας του Πατρός, το μυστήριο της θείας Του κε-
Έτσι φθάνουμε στη νέα περίοδο της Χάριτος, όπου, νώσεως, αναδεικνύοντας έτσι την ιερωσύνη την οποί-
στο πρόσωπο του Μεσσία, συναντούμε το χρίσμα του αν μετάδωσε στους μαθητές του σαν το κατ’ εξοχήν
ιερέα και προφήτη στον υπέρτατο βαθμό. λειτούργημα της θείας αποκαλύψεως για τον αγιασμό
Τρίτη περίοδος της ιερωσύνης: η της των ανθρώπων. Αργότερα, την ημέρα της Αναστάσε-
ως, μετάδωσε σ’ αυτούς το Πνεύμα το Άγιο και εξου-
Χάριτος. σία του «δεσμείν και λύειν», αποστέλλοντάς τους στο
έργο που τους ανέθεσε, «καθώς με έχει αποστείλει ο
Πράγματι, όσο κι’ αν ο θεσμός της ιερωσύνης βρίσκε- Πατέρας κι εγώ στέλνω εσάς» (Ιω. κ’ 21). Μεταβίβα-
ται σε εξέλιξη και έξαρση στον Μωσαϊκό Νόμο, όταν σε έτσι σ’ αυτούς τη δική Του εξουσία, πράγμα που
έλθουμε στην περίοδο της Χάριτος (δηλ. στη Χριστια- σημαίνει την παράταση της θείας Του σαρκώσεως και
νική εποχή) θα διαπιστώσουμε ότι δεν ήταν μέχρι παρουσίας μέσα στον κόσμο.
τότε παρά μια σκιά, ένα αντίτυπο της πραγματικής
ιερωσύνης και διαφέρει από αυτήν όσο διαφέρουν οι Η έναρξη της ιερωσύνης, στην περίοδο της Χάριτος,
πραγματικότητες από τα σύμβολα που τις εικονίζουν. ως θείου μυστηρίου, συναντάται στο πρόσωπο του
Το πραγματικό νόημα της ιερωσύνης και η καθολική «μεγαλύτερου των προφητών», Προδρόμου και Βα-
της θέση και αποστολή ολοκληρώθηκε στη νέα αυτή πτιστή Ιωάννη. Ο μέγιστος αυτός προφηταπόστο-
περίοδο της Χάριτος, όπου έδωσε την μαρτυρία της λος, αφού σφράγισε τον παλαιό Νόμο των συμβόλων
«...η ιερωσύνη ήταν πάντοτε ο μόνος τρόπος επικοινωνίας του ανθρώπου με
τον Θεό και μέσω αυτής αποκαλύπτονται οι θείες βουλές και αποφάσεις...»
Σελίδα 15
