Page 6 - Gkrillas_EkklhsiastikoDikaio
P. 6

του Ιωάννη Σχολαστικού και του Νομοκάνονα του Φωτίου, παρουσιάζουν την

                   πρώτη επιστημονική προβολή του περιεχομένου του Κανονικού Δικαίου.
                          Στη  δεύτερη  μετά  Χριστόν  χιλιετία  και  μετά  την  ίδρυση  της  νομικής

                   σχολής  στο  Πανεπιστήμιο  της  Κωνσταντινούπολης,  εμφανίζεται  μία
                   ουσιωδέστερη μορφή καλλιέργειας του Κανονικού Δικαίου, η οποία τακτοποιεί

                   τους  Ιερούς  Κανόνες,  είτε  αυτούσια  είτε  συνοπτικά,  συμπεριλαμβανομένων
                   σχολίων  και  ερμηνείας,  κατά  το  πρότυπο  του  Ρωμαϊκού  Δικαίου.  Ο  Αλέξιος

                   Αριστινός, διάκονος και νομοφύλακας της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, το

                                                                                                    ου
                   1130  μ.Χ  προβαίνει  σε  μία  τέτοια  έκδοση.  Ακολουθούν  στις  αρχές  του  12
                   αιώνα μεγάλοι κανονολόγοι με κύριο τον Ιωάννη Ζωναρά, ο οποίος προβαίνει

                   σε ερμηνευτικό υπομνηματισμό και σχολιασμό όλων των Ιερών Κανόνων της
                   Εκκλησίας, που απορρέουν είτε από Τοπικές και Οικουμενικές Συνόδους είτε

                   εκ των Αγίων Πατέρων. Μεγάλη μορφή του Κανονικού Δικαίου εμφανίζεται ο
                   Θεόδωρος  Βαλσαμών  (+1199  μ.Χ),  ο  οποίος  χρημάτισε  Πατριάρχης

                                     ο
                   Αντιοχείας. Το 14  αιώνα ο Ματθαίος Βλάσταρις επιχειρεί τη σύνταξη του έργου
                   «Σύνταγμα Κατά Στοιχείων», που αποτελεί μια σημαντική Κανονική Συλλογή.
                   Σημαντική, επίσης, μορφή αποτελεί στους επιστήμονες του Κανονικού Δικαίου,

                   ο Κωνσταντίνος Αρμενόπουλος (1320 – 1383 μ.Χ).

                          Η  πτώση  της  Κωνσταντινούπολης  δημιουργεί  σχετικό  μαρασμό  στην
                   επιστημονική ανάπτυξη της καλλιέργειας του Κανονικού Δικαίου. Ωστόσο δεν

                   εκλείπει η παρουσία Κανονολόγων, οι οποίοι επεξεργάζονται τα δεδομένα του
                                               ο
                   Κανονικού Δικαίου. Το 16  αιώνα και ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό, ο Μανουήλ
                   Μαλαξός εκ  Ναυπλίου  αποδεικνύεται  μια  σημαντική  μορφή Κανονολόγου,  ο
                   οποίος συγγράφει «Νομοκάνονα», βασιζόμενος τόσο στου Ιερούς Κανόνες της

                   Εκκλησίας,  όσο  και  στου  Πολιτειακούς  Νόμους  των  αυτοκρατόρων  του

                   Βυζαντίου.  Το  έργο  του  Μαλαξού  αποδεικνύεται  το  ευρύτερο  και  πιο
                   διαδεδομένο  σύστημα  Νομοκανονικού  Δικαίου  κατά  την  περίοδο  της

                   τουρκοκρατίας, διότι λειτούργησε ως έργο δημώδους εγκυκλοπαιδικής γνώσης.
                   Στα  τέλη  της  τουρκοκρατίας  ο  Αγάπιος  Λεονάρδος  και  ο  Νικόδημος  ο







                                                                                                     6
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11