Page 4 - lemontzis-antilipseis

Μαγεία είναι πνευματική σοφία όταν χρησιμοποιείται για αγαθούς
σκοπούς. Οι ιδρυτές λοιπόν της θεοσοφικής εταιρείας συγκέρασαν ένα
σύνολο ετερόκλητων θρησκευτικών δοξασιών, και αυτές τις ονόμασαν
«αρχαία σοφία» ή «σοφία των θείων όντων» ή «αιώνια αλήθεια» η οποία
δήθεν είναι η βάση όλων των θρησκειών.
Εκ διαμέτρου αντίθετες με την Ορθόδοξη Θεολογία είναι οι
θεοσοφικές δοξασίες περί Θεού. Σε ερώτηση ενός οπαδού της
Μπλαβάτσκυ εάν αποδέχεται τον Δημιουργό Θεό της Βίβλου ο οποίος
αποκαλύπτεται στην Ιστορία, η απάντησή της είναι αρνητική: «στο Θεό
των χριστιανών, τον Πατέρα του Ιησού, τον Δηµιουργό δεν πιστεύουµε.
Απορρίπτουµε την ιδέα Θεού προσωπικού». Για την Μπλαβάτσκυ αυτό το
οποίο ονομάζουμε Θεότητα είναι μια απρόσωπη θεϊκή δύναμη η οποία
ονομάζεται άγνωστη Θεία Ουσία, μοναδική και απόλυτη και παγκόσμια
Θεία Αρχή, ανώτερη και απρόσωπη δύναμη, άπειρη Μονάδα, και ως
τέτοια είναι πανταχού παρούσα και παντοδύναμη.

Είναι βέβαιο ότι η Μπλαβάτσκυ αντιγράφει στο σημείο αυτό τη
θεώρηση περί Θεού του ινδουιστικού θρησκευτικού ρεύματος που
ονομάζεται Βεντάτα και σύμφωνα με το οποίο ο Θεός δεν είναι πρόσωπο
αλλά απρόσωπη θεϊκή δύναμη. Ταυτόχρονα υιοθετεί την καμπαλιστική
αντίληψη που ταυτίζει το Θεό με μια υπέρτατη απρόσωπη δύναμη που
ονομάζεται «Έιν-Σόφ».

Σύμφωνα με την Μπλαβάτσκυ η αποδοχή ενός προσωπικού Θεού θα
σήμαινε πτώση σε μια σειρά λογικών αντιφάσεων. Αναφέρει
χαρακτηριστικά: «Εµείς λέµε – και το αποδεικνύουµε - ότι ο Θεός της
Θεολογίας είναι ένα σύνολο αντιφάσεων, κάτι που δεν αντέχει στη λογική.
Γι' αυτό και δεν ασχολούµαστε µε αυτόν». Η λογική αντίφαση στην οποία
αναφέρεται είναι ότι εφόσον ο Θεός «είναι άπειρος – δηλαδή, δεν έχει όρια
- και µάλιστα, εάν είναι απόλυτος, πώς είναι δυνατόν να έχει µορφή; Η
έννοια της µορφής προϋποθέτει την ύπαρξη ορίων, µια αρχή και ένα τέλος».
Η Μπλαβάτσκυ θεωρεί ότι δεν μπορεί ο Θεός να είναι άπειρος και
απόλυτος και ταυτόχρονα να είναι πρόσωπο. Αυτό το θεωρεί λογική
αντίφαση που δεν αντέχει στη βάσανο της κοινής λογικής.
Απέναντι σε όλα αυτά θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο Θεός είναι
μεν άπειρος, δεν έχει όρια, αλλά όταν λέμε ότι ο Θεός είναι πρόσωπο δεν
αναιρούμε την απειρία Του και την υπερβατικότητά Του διότι δεν
αναφερόμαστε στην απρόσιτη και άγνωστη Ουσία Του αλλά
αναφερόμαστε στη σχέση και επικοινωνία Του με τον άνθρωπο μέσα στα
πλαίσια της αποκάλυψής Του στην Ιστορία. Η Μπλαβάτσκυ δεν μπορεί
να κατανοήσει αυτή τη λεπτή διάκριση διότι νομίζει ότι εάν θεωρήσει ότι
ο Θεός είναι πρόσωπο θα υποπέσουμε σε ανθρωπομορφισμό. Ενδεικτικά

3