Page 3 - lidras_kyprianos

7
δοῦλόν σου Δέσποτα... ὅτι εἶδον... τὸ σωτήριόν σου... φῶς...» . Προσφέρει στὸν ναὸ
δύο νεοσσοὺς περιστερῶν, τὶς δύο διαθῆκες, τοῦ νόμου καὶ τῆς χάριτος. Καὶ ὅλα
αὐτὰ ἀλληγορικά, συμβολικά, σωτηριολογικά .
8
Ὁ πρωθιεράρχης ἐπιλέγει αὐτὴ τὴν ἡμέρα, γιὰ νὰ δηλώσει πολλά. Δὲν τὴν
στέλνει ὁποιαδήποτε ἄλλη ἡμέρα, ὅπως ἔπραξε μὲ ἄλλες ἐγκυκλίους, τῶν
ὁποίων τὸ περιεχόμενο ἀφοροῦσε θέματα κοινωνικῆς ἢ οἰκονομικῆς φύσεως.
Αὐτὴ ἡ ἐγκύκλιος ἀπευθύνεται στοὺς χριστιανοὺς καὶ ἀποτελεῖ ἕνα πνευματικὸ
ἀφυπνισμὸ τοῦ λαοῦ καὶ μίαν πνευματικὴ παραγγελία, σωτηριώδους σημασίας
γιὰ τὴν πνευματικὴ προσωπικὴ πορεία κάθε ἑνὸς λογικοῦ προβάτου τοῦ
ποιμνίου τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ ἀρχιθύτης τοῦ Χριστοῦ, ὁ μέγας οἰκονόμος τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ, ὁ
ποιμενάρχης τῶν ἐμπιστευθέντων εἰς αὐτὸν λογικῶν προβάτων τῶν ἐχόντων
τὴν σφραγίδα τοῦ ἀρνίου, μιμούμενος τὸν μέγαν ἀρχιερέα καὶ καλὸν ποιμένα
Χριστόν, μεριμνᾶ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ποιμνίου του . Προσφέρει τὸν ἑαυτό του
9
ἑκουσίως, μᾶλλον ἑκουσίως προσφέρεται ἀπὸ τὴν μητέρα Ἐκκλησία τῆς Κύπρου
στὶς ἀγκάλες τοῦ γηραιοῦ τούτου λαοῦ, τοῦ ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων
εὑρισκομένου στὴν νῆσο καὶ ἀναμένοντος τὴν ἀπόλυση ἀπὸ τὶς συμφορὲς τοῦ
βίου τούτου. Τὴν ἀπόλυση αὐτή, ἡ ὁποία ἦταν καὶ εἶναι τὸ ζητούμενο, καὶ δὲν
εἶναι τίποτα ἄλλο παρὰ ἡ ἐλευθερία ἐκ τῶν τυραννικῶν δεσμῶν τῶν ὁρατῶν καὶ
ἀοράτων ἐχθρῶν, ὁ λαὸς ἀναμένει ἀπὸ τὸ δεσποτικὸ φῶς, τὸν λόγο δηλαδὴ καὶ
τὸ ἔργο τοῦ ἐκλελεγμένου ἀπὸ τὸν ἴδιο, ἀρχιεπισκόπου.
Ὁ ἀρχιεπίσκοπος, εἰς τόπον καὶ τύπον Χριστοῦ εὑρισκόμενος, μεριμνᾶ γιὰ
10
τὴν σωτηρία τῶν προβάτων. Καὶ καθὼς ὁ Χριστὸς ἔδωσε τὸν νόμο καί,
πληρώνοντας τὸν νόμο μᾶς δίδει τὴν χάρη, κατὰ παράλληλο καὶ ἀλληγορικὸ
τρόπο ὁ Κυπριανὸς δίδει τὸν νόμο ὡς λόγον ἐγγεγραμμένον καὶ ἀποστελλόμενον
διὰ ἐγκυκλίου, ὥστε, πληρωθέντος τοῦ λόγου, νὰ λάβουν οἱ πιστοὶ τὴν χάρη τὴν
σώζουσα καὶ ἁγιάζουσα.
Γι’ αὐτό, θέλοντας νὰ προετοιμάσει τὸν ἀναγνώστη τῆς ἐπιστολῆς γιὰ τὰ
σημαντικὰ ποὺ ἔχει νὰ τοῦ πεῖ, τὰ ὁποῖα χρήζουν τῆς προσοχῆς του, διότι
ἀφοροῦν τὴν σχέση του μὲ τὸν Θεό, ἐπιλέγει ὡς ἡμέρα ἀποστολῆς της μία
δεσποτικὴ ἑορτὴ καὶ ὄχι τὴν τυχοῦσα, ἀλλὰ αὐτὴν ἡ ὁποία ἐμπεριέχει μέσα της
συμβολισμὸ ἀνάλογο πρὸς τὴν φύση τοῦ περιεχομένου ποὺ θὰ
διαπραγματευθεῖ.
Πατρικῶς λοιπὸν καὶ ποιμαντικῶς ἀποστέλλεται ἡ ἐγκύκλιος. Τὸ γεγονὸς ὅτι
ἀποτελεῖ ἀπόσταγμα πατρικῆς εὐαισθησίας, φαίνεται ἤδη ἀπὸ τὴν ἀρχή, στὴν
προσφώνηση, ὅπου κατονομάζει τοὺς παραλῆπτές της «τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητὰ
καὶ περιπόθητα». Πατρικῶς δὲ εὔχεται καὶ εὐλογεῖ ὅλα τὰ πρόβατα τοῦ ποιμνίου
τῆς πολιτείας τῆς Σκάλας καὶ Λάρνακας. Ὅτι δὲ παρακινεῖται στὴν συγγραφή
της ἀπὸ ποιμαντικὴ φροντίδα, μέριμνα καὶ πρόνοια γι’ αὐτά, εὔκολα γίνεται

7 Λουκ. β΄ 29-32.
8 ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΡΤΖΕΛΟΥ, Ἱστορία τῆς ὀρθόδοξης Θεολογίας καὶ Πνευματικότητας, Θεσσαλονίκη
1988, σσ. 4. 5. 22.
9 Πρβλ. Ἑβρ. ζ΄ 26 - η΄ 2.
10 Πρβλ. Ἰω. ι΄ 11-15.

2