Page 4 - lidras_kyprianos

ἀντιληπτὸ ἀπὸ τὸ ὅτι ἡ ἐγκύκλιος ἐγράφη «εἰς παιδείαν ἐκείνων καὶ ἀσφάλειαν
τῶν λοιπῶν».
Εἰς παιδείαν ἐκείνων, τῶν «διαταραττόντων τὸ πᾶν καὶ σχιζόντων καὶ
διαλυμαινομένων τὸν ἁπλοῦν λαόν». Ἡ παιδεία ἐκείνων ποὺ διαταράττουν καὶ
χωρίζουν καὶ λυμαίνουν εἶναι ἡ ἀπειλὴ τοῦ ἀφορισμοῦ ὡς πνευματικοῦ μέσου
παιδείας, ὡς τοῦ τελευταίου μέσου παιδαγωγίας εἰς Χριστόν 11 , πρὸς
σωφρονισμὸ καὶ ἐπαναφορὰ στὴν τάξη τῆς ἑνότητας, τῆς εἰρήνης καὶ τῆς
ἀγάπης, ὅπου βρίσκεται ὁ Θεὸς καὶ γνωρίζεται καὶ λαμβάνεται καὶ κοινωνεῖται.
Εἰς δὲ τοὺς ἄλλους, τοὺς λοιπούς, ἤτοι τὸν «ἁπλοῦν λαόν», τὸν ἄκακον καὶ
ἀπονήρευτον, παρέχει ἀσφάλεια καὶ προστασία, μὴ τυχὸν καὶ κάποιος ἀπὸ
αὐτοὺς χωριστεῖ ἀπὸ τὸν Θεό. Λειτουργεῖ ὡς μία ἀσφαλιστικὴ δικλεῖδα, ἡ ὁποία
ἐπιδιώκει νὰ τοὺς προστατεύσει ἀπὸ τὶς παγίδες τοῦ διαβόλου.
Ἑπομένως, καὶ στοὺς μὲν καὶ στοὺς δὲ ἀπευθυνόμενος ὁ Κυπριανός, σκοπὸν
ἔχει ἕνα, τὴν σωτηρία. Πρὸς μὲν τοὺς ἀπειθεῖς, μεταχειριζόμενος παιδείαν καὶ
χειραγωγίαν, πρὸς δὲ τοὺς εὐπειθεῖς καὶ ἁπλούς, ἀσφάλειαν καὶ προστασίαν. Γι’
αὐτὸ καὶ μετὰ τὶς προσφωνήσεις συνεχίζει τὸν λόγο του μὲ τὰ ἴδια τὰ λόγια τοῦ
Χριστοῦ καὶ μάλιστα τὸ «προσέχετε». Θέλει νὰ τοὺς κάνει προσεκτικοὺς σὲ
καινοφανεῖς καὶ ξενόφερτες καταστάσεις, καὶ παραθέτει δύο καινοδιαθηκικὰ
ἀποσπάσματα γιὰ νὰ ἐπιστήσει τὴν προσοχή τους, ὥστε νὰ μὴν χωριστοῦν ἀπὸ
τὴν ποίμνη τοῦ Χριστοῦ. Ἀφοῦ δὲ προετοιμάσει τοὺς ἀναγνῶστες τῆς ἐγκυκλίου
του μὲ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, εἰσέρχεται ἀμέσως στὸ θέμα.
Ἀκούστηκε ὅτι «ἐφάνησαν... κάποιοι λαοπλάνοι». Ἐναρξάμενος μὲ τὸν λόγο
τοῦ Θεοῦ, κατόπιν ἀντιπαραβάλλει τὸ προοίμιο τοῦτο μὲ τὸ γεγονός, τὸ ὁποῖον
ἀνεφάνη στὴν πολιτεία τῆς Σκάλας καὶ Λάρνακος. Ποιό ἦταν αὐτό; Ὅτι
ἐμφανίστηκαν κάποιοι, καὶ αὐτοὶ χαρακτηρίζονται ὡς «λαοπλάνοι, σκεύη
κατηρτισμένα τοῦ σατανᾶ, ἐργάται τοῦ διαβόλου», καὶ παρακάτω, «σπερμολόγοι
κακῶν... κήρυκες πάσης κακίας... τῆς σατανικῆς των φαρμασονίας καὶ
κρυφιομύστου διδασκαλίας τοῦ διαβόλου». Αὐτοί, «πάσχουσιν ὅλως δι’ ὅλου καὶ
σπουδάζουσι νὰ τραβήξωσιν ἱκανούς, οὐ μόνον τῶν ἡμετέρων ὀρθοδόξων, ἀλλὰ
καὶ ἐκ τῶν ὀθωμανῶν, καὶ μάλιστα τῶν ἐκλεκτῶν».
Σημαντικὸ εἶναι νὰ ἀναφέρουμε ὅτι ἡ Μασωνία ἦταν εὐρέως διαδεδομένη
στὴν Εὐρώπη. Ἡ πληροφορία ποὺ ἀντλοῦμε ἀπὸ κυπριακὸ χειρόγραφο περὶ
Μασωνίας ὅτι «κατὰ τὴν καταδίωξη τοῦ Τεκτονισμοῦ συνέβαινε ὄχι μὲ χιλιάδες
ἀλλὰ μὲ μυριάδες νὰ ἀριθμοῦνται οἱ συλλελεγμένοι» , εἶναι πειστικότατη καὶ
12
ἀποδεικτική. Ὡς ἐκ τούτου φαίνεται νὰ γνώριζε περὶ τῆς Μασωνίας ὁ
Κυπριανός, κατὰ τὴν παραμονή του στὴν Μολδοβλαχία. Εἶχε ἤδη προηγηθεῖ ἡ
ἔκδοση τοῦ βιβλίου «Κατὰ Φαρμασώνων» τοῦ ἱερομονάχου Ἀγαπίου τὸ 1782 .
13
Αὐτὴ ἔγινε γιὰ τὸν λόγο ὅτι ἡ Κωνσταντινούπολη κατακλύστηκε ἀπὸ μασώνους.

11 ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΠΟΥΜΗ, Κανονικὸν Δίκαιον, Ἀθήνα 2008, σσ. 204. 245-247.
12 ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, «Ὁ τεκτονισμὸς ἐν Κύπρῳ ἀπὸ τῶν μέσων τοῦ ΙΗ΄ αἰῶνος»,
Κυπριακαὶ Σπουδαὶ (στὸ ἑξῆς ΚΣ), ΛΑ΄ (1967) 92.
13 ΑΓΑΠΙΟΥ ΚΟΛΥΒΑ ΠΑΠΑΝΤΩΝΑΤΟΥ, Κατὰ μασόνων 1 - ἀνατροπὴ τῆς φραγκομασονικῆς πίστεως,
1782 (ἐπανέκδ. Τρίκαλα - Ἀθήνα 2007).

3