Page 4 - pavlos-ekklisiologia

κάθε πολιτικής θεωρίας και πράξης, ανεξαρτήτως του ιδεολογικού

χαρακτήρα της. Ακόμη μεγαλύτερη βλάβη έχουμε, εάν η Εκκλησιαστική

ιεραρχία αδυνατεί να δείξει την αιρετικότητα και το ψευδές οιασδήποτε
πολιτικής πρακτικής ή θεωρητικής πολιτικής σύλληψης, όπως ακριβώς

συμβαίνει με τα αλάθητο και μονοφυσιτικής και φεουδαρχικής προέλευσης
πολιτικά κόμματα ανεξαρτήτως ιδεολογικού περιεχομένου. Όπως η

Ορθόδοξος Ανατολική Εκκλησία επεσήμανε και έδειξε την αιρετικότητα της

δυτικής θεολογίας, Ρωμαιοκαθολικής ή Προτεσταντικής, με τον ίδιο τρόπο

μπορεί και πρέπει να δείχνει την αιρετικοτητα και την αποσπασματικότητα

της ιδεολογικοποιημένης κομματικής πολιτικής, η οποία στις ημέρες μας

φθείρει στην Ελλάδα από κοινού ότι το ελληνικό και ότι το ορθόδοξο

εξαιτίας του αιρετικού χαρακτήρα της.

Όπως η Εκκλησιαστική ιεραρχία έχει χρέος να προειδοποιεί την

κοινωνία περί του ψεύδους και της επικινδυνότητας κάθε αιρετικής

θρησκευτικότητας, με τον ίδιο τρόπο η εκκλησιαστικη ιεραρχία ωφείλει να

ενημερώνει την κοινωνία περί της αιρετικότητας κάθε πολιτικής και

κομματικής ιδεολογίας. Ακόμη χειρότερο δε είναι το γεγονός της σιωπηλής

και παθητικής αποδοχής της αιρετικότητας σε κάθε μορφή της,

πνευματικής, οικονομικής, πολιτικής, κλπ.

Στη Δύση, ο χωρισμός «εκκλησίας» και κράτους φάνηκε αναγκαίος,

αφού τα δυτικά κράτη σε μεγάλο βαθμό προέκυψαν από την επανάσταση

εναντίον του «χριστιανικού» φεουδαρχισμού και μεσαιωνισμού. Στην

Ελλάδα όμως, η επανάσταση που δημιούργησε ελεύθερο νεοελληνικό

κράτος έγινε από την ίδια την Εκκλησία και στο όνομα της Πίστης, στην

Αγία Τριάδα, ασχέτως εάν κάποιες μεμονωμένες και αρνητικές περιπτώσεις

4