Page 13 - petros-essex-krimatheou

την αυτομεμψία και θα τρέξη πίσω από τον προηγούμενο. Δεν γνωρίζω
μάλιστα μήπως και τον προφθάση. Αντίθετα ο αμελής άνδρας δεν
πρέπει ούτε να πλησιάση (και να ακούση) αυτά που διηγήθηκα, μη τυχόν

πέση σε τελεία απόγνωσι και σκορπίση και αυτό (το ολίγο) που μέχρι
τώρα κατορθώνει, και εφαρμοσθή έτσι σ’ αυτόν ο λόγος της Γραφής:
“Από αυτόν που δεν έχει – προθυμία –, και αυτό που νομίζει ότι έχει θα
του αφαιρεθή”»35.

Εντούτοις, υπάρχει και άλλος συναφής τρόπος, που ψυχολογικά είναι
προσιτός σε όλους και φέρει τον ίδιο καρπό της σωτηρίας. Περιστρέφοντας
δηλαδή τα δυο μέρη του λόγου αυτού, αρχίζουμε από το «και μην απελπίζεσαι»
και ευχαριστούμε κατ’ αρχάς τον Θεό για όλα, φέροντας όμως σταθερά τη
συνείδηση ότι είμαστε ανάξιοι της περιποιήσεως και της συμπόνοιάς Του,
εφόσον είμαστε όλοι πληγωμένοι από την αμαρτία.

Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει ο όσιος Γέροντας Σωφρόνιος, Θεός μας
είναι κρυμμένος μέσα στις εντολές Του36, συνεπώς και η εντολή «μην

απελπίζεσαι», είναι κατ’ ουσίαν αποκάλυψη του Χριστού, εφόσον η μόνη
αληθινή και ασάλευτη ελπίδα όλου του κόσμου, «η ελπίς της δόξης»37 είναι ένα
Πρόσωπο: ο Ίδιος ο Χριστός. Αυτός είναι «η οδός και η αλήθεια και η ζωή»38,
αλλά και η ελπίδα. Όταν λέει ο Κύριος: «Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον»39, «μη

απελπίζου», το κάνει για να κατευθύνει τον νου μας στο Πρόσωπό Του. Στην
προοπτική αυτή, ένας άλλος τρόπος για να εκφράσουμε τον λόγο: «Κράτα τον

νου σου στον άδη και μην απελπίζεσαι» θα ήταν: «Κράτα τον νου σου στον άδη και
σε Εμένα». Όταν προστάζει, «μην απελπίζεσαι», είναι σαν να λέει, «μνημόνευε
Ἐμοῦ-μνημόνευε της Εμής αγάπης».

35. Ιωάννου Σιναΐτου, Κλίμαξ 5, 7, σ. 129· βλ. Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, σ. 323.

36. Πρβλ. Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστι, σσ. 112, 204-205, 234.

37. Κολ. 1, 27.

38. Ιωάν. 14,6.

39. Λουκ. 12,32.

12