Page 8 - petros-essex-krimatheou

Ο όσιος Σιλουανός δέχθηκε τη χάρη των τελείων ήδη από την αρχή της
πνευματικής τους πορείας. Το χάρισμα αυτό όμως μετατρέπει τη ζωή σε
αληθινό μαρτύριο, καθώς η πεπτωκυία ανθρώπινη φύση αδυνατεί να φυλάξει

το πλήρωμα της χάριτος. Σύμφωνα με τη μαρτυρία των Πατέρων μας, η αγάπη
του Χριστού στον παρόντα κόσμο δεν μπορεί παρά να πάσχει και να υπόκειται
διαρκώς «εις πύρωσιν προς πειρασμόν»18.

Βαρύ πλήγμα για τη ζωή του αγίου Σιλουανού ήταν το γεγονός ότι ο Άγιος

δεν βρήκε Γέροντα που να έχει ανάλογη πείρα με αυτή που δόθηκε στον ίδιο
στην αρχή της μοναχικής του ζωής. Η παρουσία ενός τέτοιου Γέροντος θα
γινόταν σανίδα σωτηρίας, που θα τον καθοδηγούσε ασφαλώς στον τιτάνιο

αγώνα του με τους λογισμούς. Βεβαίως, ο Άγιος ήταν καρτερόαθλος, και τελικά
εξήλθε τροπαιούχος από το φρικτό πεδίο της πάλης των λογισμών. Πολλοί όμως
σε παρόμοιες περιπτώσεις παραφρονούν και χάνονται. Ως μοναχός ο Σιλουανός

γνώριζε ότι οι προσβολές του εχθρού αποκρούονται με την αυτομεμψία.
Στερημένος όμως από τη συμμαρτυρία κάποιου έμπειρου καθοδηγητή,
αδυνατούσε να βαδίσει την οδό μέχρι τέλους.

Στους βίους των Αγίων, και ειδικότερα στην περιγραφή των μετανοούντων
στην Κλίμακα του αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου, παρατηρούμε ότι το πένθος
εκείνων που έχουν γνωρίσει την τέλεια χάρη και στη συνέχεια τη στερήθηκαν,
είναι απαράκλητο19. Το βάσανό τους ξεπερνά τα βάσανα αυτών που
καταδικάστηκαν σε θάνατο και το πένθος τους το πένθος αυτών που θρηνούν
νεκρούς»20.Κατά τη μακρά περίοδο της αποσύρσεως της θειας χάριτος, ο άγιος
Σιλουανός στρεφόταν στον Θεό με επιμονή και μεγάλα δάκρυα. «Υπομένων
υπέμεινε τον Κύριον»21 στο «μακρύ και ακανθώδες μονοπάτι», προσφέροντας
ημέρα και νύχτα προσευχή μετανοίας «μετά κραυγής ισχυράς» προς τον μόνο
«δυνάμενον σώζειν αυτόν εκ θανάτου»22. Και όταν «ήλθε το πλήρωμα του

18. Βλ. Α’ Πέτρ. 4,12· Πράξ. 26,23· Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, σ. 33.

19. Βλ. Ο Πλατυσμός της καρδίας, σ. 73.

20. Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, σσ. 47-48.

21. Ψαλμ. 39,1.

22. Εβρ. 5,7.

7