Page 5 - petros-essex-krimatheou

εμφανίζονταν με τη μορφή φωτός στο κελλί του, άλλες φορές πάλι σαν ύπουλοι
λογισμοί, που πρώτα τον ανέβαζαν με την υπερηφάνεια στον ουρανό, ενώ
άλλοτε τον κατακρήμνιζαν στην άβυσσο της αιώνιας απώλειας. Κάποιες φορές

τα πονηρά πνεύματα του εμφανίζονταν σε ορατή μορφή, βασανίζοντάς τον
μέρα και νύχτα. Παρόλο που ο ίδιος προσευχόταν με άκρα ένταση, οι
ταλαντεύσεις αυτές οδήγησαν τελικά τον νεαρό δόκιμο σε απόγνωση. Ο
βιογράφος του διηγείται ως εξής το γεγονός:

«Οι μήνες περνούσαν και το μαρτύριο από τις δαιμονικές
προσβολές γινόταν συνεχώς ολοένα πιο καταθλιπτικό. Οι ψυχικές
δυνάμεις του νεαρού υποτακτικού άρχισαν να κάμπτονται, το θάρρος
του αφανιζόταν. Ο φόβος της απωλείας και η απόγνωση μεγάλωναν. Η
φρίκη της απελπισίας όλο και περισσότερο κυρίευε το είναι του. Όποιος
έζησε κάτι παρόμοιο, αυτός γνωρίζει ότι καμία ανθρώπινη ανδρεία,
καμία ανθρώπινη δύναμη δεν μπορεί να αντέξει τέτοιο πνευματικό
αγώνα. Κάμφθηκε και ο αδελφός Συμεών. Έφθασε ως την έσχατη
απόγνωση· και μια ημέρα, πριν τον εσπερινό, καθισμένος στο κελλί του
σκέφθηκε: “Ο Θεός είναι αδυσώπητος”! Με αυτό τον λογισμό ένιωσε
τέλεια εγκατάλειψη και η ψυχή του για μια περίπου ώρα βυθίστηκε σε
σκοτάδι απερίγραπτης αγωνίας.
Όταν πήγε για τον εσπερινό στον ναό του Αγίου Προφήτη Ηλία,
που είναι κοντά στον Μύλο, είδε στα δεξιά της Ωραίας Πύλης, στη θέση
της εικόνος του Σωτήρος, τον ζώντα Χριστό.
Ο Κύριος εμφανίστηκε “με ακατάληπτο τρόπο” στον νεαρό
δόκιμο και όλη του η ύπαρξη, ακόμη και το σώμα του, γέμισαν από το
πυρ της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, από το πυρ εκείνο που κατέβασε
ο Κύριος με τον ερχομό Του στη γη.
Από το όραμα αυτό ο Συμεών έπεσε σε εξάντληση και ο Κύριος
έγινε άφαντος»9.

Ο Θεός που γνωρίζει τον κάθε άνθρωπο «εκ κοιλίας μητρός αυτού», «ο
ειδώς έκαστον και την προσηγορίαν αυτού», δεν επέτρεψε να πειρασθεί ο δούλος

Του Σιλουανός «υπέρ ο εδύνατο, αλλά εποίησε συν τω πειρασμώ και την
έκβασιν»10, επισκιάζοντας τη ζωή του με την άφθαρτη αιωνιότητά Του.

9. Βλ. Λουκ. 12,49· Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, σσ. 29-30.

10. Βλ. Α’ Κορ. 10,13.

4