Page 4 - petros-essex-krimatheou
P. 4

αναζωπύρωσε  τη  μετάνοιά  του,  ενισχυσε  τη  φύση  του  και  επιτάχυνε  τη
               διαδικασία της καθάρσεώς του.


                     Όπως  αναφέρει  ο  βιογράφος  του,  ο  όσιος  γέροντας  Σωφρόνιος,  η
               εκπληκτικά  βαθειά  συναίσθηση  της  αμαρτίας  που  συνείχε  τον  άγιο  Σιλουανό

               ήταν δωρεά της χάριτος. Η πίστη στη μέλλουσα κρίση του Χριστού, και ο φόβος
               της  αιώνιας  απώλειας  που  γεννήθηκε  στην  ψυχή  του,  τον  οδήγησαν  στη
               φλογερή εκζήτηση συμφιλιώσεως με τον Σωτήρα Θεό πριν απέλθει από αυτή τη

               ζωή. Αντιλήφθηκε την αμαρτία όχι ως παράβαση κάποιου ηθικού κώδικα, αλλά
               ως απόκλιση από  τη θεια αγάπη,  για την οποία  ήταν πλασμένος και η οποία
               ήταν ο κατεξοχήν προορισμός του. Στην κατάσταση αυτή ξεκίνησε για το Όρος
               του Άθωνα.



                                              -------------------------



                     Από τη στιγμή που εισήλθε στο Μοναστήρι ο Συμεών μέσω της προσευχής,
               και  ιδιαίτερα  της  ευχής  του  Ιησού,  ανακάλυπτε  ολοένα  και  περισσότερο  τη

               βαθειά καρδιά του. Ξεκίνησε τη μοναχική του ζωή με διακαή και άσβεστο πόθο
               για  συμφιλίωση  με  τον  Θεό.  Το  πρώτο  διακόνημά  του  ήταν  στον  Μύλο  της
               Μονής, όπου με μεγάλη επιμέλεια εκτελούσε τη σκληρή εργασία που του είχε

               ανατεθεί.  Κοιμόταν  ελάχιστα  και  έτρωγε  με  εγκράτεια,  ενώ  αδιάλειπτα  έχυνε
               άφθονα και απεγνωσμένα δάκρυα στη μετάνοιά του ενώπιον του Θεού8.


                     Η  επίκληση  του  παναγίου  Ονόματος  του  Ιησού  γλύκαινε  την  ψυχή  του
               αδελφού  Συμεών.  Κάποιο  βράδυ,  ενώ  στεκόταν  μπροστά  στην  εικόνα  της

               Θεομήτορος, η προσευχή εισέδυσε στην καρδιά του και συνέχισε να τελείται εκεί
               από μόνη της μέρα και νύχτα.


                     Ο Συμεών είχε πολύ ισχυρή φύση, και χρησιμοποιούσε τη δύναμή του για
               μεγαλύτερους  ασκητικούς  άθλους.  Κοιμόταν    λίγο  και  σε  διαστήματα,

               καθισμένος σε σκαμνί. Συνολικά ο ύπνος του διαρκούσε μιάμιση με δυο ώρες.
               Παράλληλα,  όσο  αύξανε  η  πνευματική  του  ένταση,  τόσο  εντείνονταν  και  οι
               πειρασμοί του «εχθρού». Δεχόταν επιθέσεις από τους δαίμονες, οι οποίοι ενίοτε



               8. Βλ. Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, σσ. 26-29.



                                                            3
   1   2   3   4   5   6   7   8   9