Page 9 - petros-essex-krimatheou

χρόνου»23, ο Θεός πράγματι έσπευσε να τον συναντήσει και να τον προσλάβει
και πάλι με Πατρική αγάπη24. Αυτή τη φορά με την άφθαρτη σπορά του λόγου
Του στην καρδιά του εκλεκτού Του.
Διαβάζουμε στον βιο του:

«Δεκαπέντε χρόνια πέρασαν από την ημέρα που του εμφανίσθηκε
ο Κύριος. Και να, σε έναν από αυτούς τους μαρτυρικούς νυχτερινούς
αγώνες κατά των δαιμόνων, όταν παρ᾽όλες τις προσπάθειές του δεν
μπορούσε να προσευχηθεί καθαρά, ο Σιλουανός σηκώθηκε από το
σκαμνί για να κάνει μετάνοιες, αλλά είδε μπροστά του μια γιγάντια
μορφή δαίμονα να στέκεται μπροστά στην εικόνα και να περιμένει να
δεχθεί την προσκύνηση. Το κελλί ήταν γεμάτο δαίμονες. Ο Σιλουανός
κάθησε πάλι στο σκαμνί και, αφού έσκυψε το κεφάλι, με θλιμμένη
καρδιά πρόφερε την προσευχή:
“Κύριε, βλέπεις πως θέλω να προσευχηθώ με καθαρό νου, αλλά οι
δαίμονες δεν με αφήνουν. Δίδαξέ με τι πρέπει να κάνω, για να μη με
ενοχλούν”.
Και άκουσε στην ψυχή του την απάντηση:
“Οι υπερήφανοι πάντοτε έτσι υποφέρουν από τους δαίμονες”.
“Κύριε, δίδαξέ με τι πρέπει να κάνω, για να ταπεινωθεί η ψυχή
μου”, είπε ο Σιλουανός.
Και ήρθε νέα απάντηση από τον Θεό στην καρδιά:
“Κράτα τον νου σου στον άδη και μην απελπίζεσαι”»25.

Η σύντομη αυτή συνομιλία σηματοδότησε νέο και εξαιρετικά σπουδαίο
στάδιο στη ζωή του Αγίου. Ο θειος λόγος του μετέδωσε καινούργια ζωή και
άνοιξε τα μάτια της ψυχής του, να αρχίσουν να κατανοούν το μυστήριο της
χριστοειδούς ταπεινώσεως. Του αποκάλυψε ότι η ρίζα της αμαρτίας, ο σπόρος

του θανάτου, είναι η υπερηφάνεια· ότι ο Θεός είναι ταπείνωση, και ως εκ τούτου,
όποιος επιθυμεί να ενωθεί με τον Κύριο, οφείλει να μαθητεύσει στην

ταπείνωση. Έκδηλη καταστάθηκε πλέον η αιτία της απώλειας της χάριτος - η
ψυχή του δεν κατείχε ούτε τη γνώση ούτε τη δύναμη για να διαφυλάξει το

23. Γαλ. 4,4.

24. Βλ. Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστι, σ. 393.

25. Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, σ. 49

8