Page 6 - karakostas-stayros

Ω πρώτη εσύ, Ιερουσαλήμ! του βασιλιά προφήτη σου

μικρή είν' η άρπα για να ειπή τη νέα μεγαλωσύνη.

Του Σολομώντα σου ο ναός μ' αντίκρυσε, και ράγισε·

καινούργια δόξα ντύθηκαν της Ιουδαίας οι κρίνοι.

Η πρώτη είναι η Ιερουσαλήμ. Αυτή είδε τα θαυμάσια του Θεού και έγινε η

μητέρα όλων των Εκκλησιών, αφού εκεί έλαβε χώρα η Πεντηκοστή. Ο Μέγας

Προφητάναξ Δαβίδ συνέγραψε τόσους εξαίσιους ύμνους με τους οποίους

δοξολογούσε τον Θεό, και σε όλη την Π. Διαθήκη παρουσιάζονται πολλά

θαυμαστά σημεία του Θεού, αλλά πλέον αυτή η δόξα είναι πολύ μικρή μπροστά

στο νέο μεγαλείο που έφερε ο Χριστός, με τα Πάθη Του και την Αγία Του

Ανάσταση. Από την άλλη βλέπουμε το καταπέτασμα του Ναού του Σολομώντος

να σχίζεται κατά την Σταύρωση του Κυρίου. Αυτό συνέβη προφανώς, διότι ο

Υιός του Θεού εκείνη την ώρα έπασχε, αλλά και για να δείξει ο Θεός το τέλος

του Ιουδαϊσμού, και για να τιμωρηθεί η απιστία και η ασέβεια των Ιουδαίων, η

οποία επέφερε και την οριστική καταστροφή του Ναού το 70 μ.Χ. Ο ρόλος του

Ιουδαϊσμού ήταν ξεκάθαρα να προετοιμάσει τον κόσμο για την έλευση του

Μεσσία. Από την Ανάσταση του Χριστού και έπειτα η θρησκεία αυτή έμεινε

κενή, αφού πλέον υπάρχει στον κόσμο η Εκκλησία του Θεού. Αξιοπρόσεκτο
είναι πως ο απόστολος εκφράζεται στο πρώτο ενικό πρόσωπο, ενώ το γεγονός

αυτό αφορά τον Χριστό. Μπορούμε να πούμε πως ο απόστολος ταυτίζει τον
εαυτό του με τον Κύριο, υπό την έννοια ότι είναι ενωμένος μαζί Του, αλλά

έχοντας κατά νου και την υπόσχεση του Ιησού ότι «πάλιν ἔρχομαι καὶ
παραλήψομαι ὑμᾶς πρὸς ἐμαυτόν, ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγώ, καὶ ὑμεῖς ἦτε» (Ιω. ΙΔ’, 3),

καθώς και το «ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ

5