Page 16 - karapanagiotis-sindoni

Τα αποτελέσματα της ραδιοχρονολόγησης υποστηρίχτηκαν και από άλλους ειδικούς στους
επιταχυντές της φασματομετρίας μαζών που χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση της συγκέντρωσης
39
του άνθρακα-14, όπως ήταν ο H.E. Gove από το Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ . Αξίζει να σημειωθεί
ότι το εργαστήριο του Gove ήταν ένα από τα τέσσερα που είχαν αποκλειστεί από τη διαδικασία της
ραδιοχρονολόγησης. Για αυτό τον αποκλεισμό ο Gove άσκησε κριτική, αλλά ταυτόχρονα
40
αποδέχτηκε το αποτέλεσμα της ραδιοχρονολόγησης . Επιπλέον, επιστήμονες και από τον χώρο της
Αναλυτικής Χημείας αποδέχτηκαν το αποτέλεσμα της ραδιοχρονολόγησης επισημαίνοντας ότι το
ερώτημα που εναπομένει να απαντηθεί είναι ο τρόπος με τον οποίο κατασκευάστηκε η ανθρώπινη
41
εικόνα επάνω στο λινό ύφασμα .
Μετά τη ραδιοχρονολόγηση και για περίπου μία δεκαετία δεν υπήρξε κάποια σημαντική
μελέτη, καθώς για τη μεγάλη πλειοψηφία των ερευνητών η ετυμηγορία της Επιστήμης σχετικά με τη
μεσαιωνική προέλευση της Σινδόνης του Τορίνο θεωρούνταν αδιαμφησβήτητη. Σταδιακά όμως
άρχισαν να ακούγονται ολοένα και πιο έντονες φωνές οι οποίες ασκούσαν κριτική στη διαδικασία
της ραδιοχρονολόγησης και υπογράμμιζαν την ανάγκη επανεξέτασης του αντικειμένου, όπως
περιγράφεται στα επόμενα κεφάλαια.

4.3. Οι μελέτες του R.N. Rogers και οι διαφωνίες του για τη διαδικασία δειγματοληψίας
της ραδιοχρονολόγησης

Το κεφάλαιο αυτό εστιάζει στη διαφωνία που διατυπώθηκε αναφορικά με την επιλογή της
λωρίδας του υφάσματος που χρονολογήθηκε. Υπάρχουν δύο λόγοι που καθιστούν την εν λόγω
διαφωνία, έναντι της όλης διαδικασίας ραδιοχρονολόγησης, σοβαρή: (1) υποστηρίχτηκε σθεναρά
από τον R.N. Rogers, έναν εξαιρετικό ερευνητή των εργαστηρίων στο Λος Άλαμος των Η.Π.Α., ο
οποίος ως σημαντικό μέλος της ομάδας STURP είχε μεγάλη εμπειρία με τη Σινδόνη του Τορίνο. (2)
Σε αντίθεση με άλλες απόψεις, η συγκεκριμένη ένσταση δεν εστιάζει στην καθαυτή διαδικασία της
ραδιοχρονολόγησης, η οποία ως μέθοδος είναι απολύτως αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα.
Η κριτική επικεντρώνεται στην επιλογή του δείγματος που αποσπάστηκε από τη Σινδόνη για τη
ραδιοχρονολόγηση.
Η ιστορία ξεκινά με τους M.S. Benford και J.G. Marino οι οποίοι χρησιμοποιώντας
δημοσιευμένες φωτογραφίες της ομάδας STURP παρατήρησαν ότι η λωρίδα υφάσματος που
αποσπάστηκε για τη ραδιοχρονολόγηση παρουσιάζει διαφορετική τεχνική ύφανσης από ό,τι το μέρος
της Σινδόνης όπου εμφανίζεται η ανθρώπινη μορφή, γεγονός που υποδηλώνει πως η λωρίδα αποτελεί
μάλλον μεταγενέστερη προσθήκη, δηλαδή μπάλωμα. Εάν το σενάριο είναι σωστό, αυτό σημαίνει ότι
η χρονολόγηση της λωρίδας δεν αποκάλυψε την πραγματική ηλικία της Σινδόνης. Το ζευγάρι Marino
και Benford δεν ήταν επιστήμονες αλλά ασχολούνταν ερασιτεχνικά με τη Σινδόνη, όπως και πάρα
πολλοί άλλοι σε όλο τον κόσμο. Την ανακοίνωση την έκαναν στις 28 Αυγούστου 2000 στο συνέδριο
42
Sindone 2000 που πραγματοποιήθηκε στην Ιταλία . Είναι βέβαιο ότι η ανακοίνωση αυτή των μη-
ειδικών θα περνούσε απαρατήρητη, όπως και πολλές άλλες παρόμοιες ανακοινώσεις και άρθρα που
δεν έχουν δημοσιευθεί σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά, αν δεν έβρισκε έναν ισχυρό οπαδό με
επιστημονικό κύρος και εμπειρία στη μελέτη της Σινδόνης, τον R.N. Rogers.

39 Gove 1990.
40 Gove 1989.
41 Warner 1989.
42 Μarino & Benford 2000.
15