Page 20 - Lemontzis_Theosofia

περιεχοµένου Της , από την άλλη βασίζονται στο το γεγονός ότι ο
78
Θεός αποκαλύπτεται , αντικατοπτρίζουν την ποικιλία των
79
ενεργειών Του και σηµαίνουν τις εκφάνσεις της Θείας Δυνάµεως .
80
Οι Ενέργειες του Θεού ονοµατοδούνται από τον άνθρωπο αναλόγως
της έννοιας που σχηµατίζεται στον ανθρώπινο λόγο .
81
Όταν ο άνθρωπος λέγει ότι ο Θεός ενεργεί με ένα
συγκεκριμένο τρόπο(π.χ. δημιουργεί, σκέφτεται, κλπ.) ή
διατυπώνει θεωνυμίες, χρησιμοποιώντας πολλές φορές
ανθρωπομορφικές εκφράσεις για τον Θεό ή ανθρώπινα
χαρακτηριστικά προσπαθεί να συλλάβει και να διατυπώσει την
82
αλήθεια, ποικιλοτρόπως και κατά συνέπεια, συμβατικά . Αν και
83
δεν υπάρχει λέξη και έννοια που να μπορεί να περιγράψει σωστά
και να προσδιορίζει µε ακρίβεια την Ουσία του Θεού, όμως ο Θεός
επιτρέπει στον άνθρωπο να συλλάβει διάφορους περιγραφικούς
όρους και ονοµασίες, µε βάση την πραγµατικότητα των
αποκεκαλυµµένων ενεργειών Του, µέσω α) της Αγίας Γραφής , και
84
β) αυτών που μπορεί ο άνθρωπος να κατανοήσει µε τη λογική του,

78 Παρότι ο Θεός είναι ακατανόητος και απρόσιτος, αποκαλύπτει τον εαυτό Του µε τις
Ενέργειές Του, µε τη µορφή θείων ονοµάτων, χαρακτηριστικών και όρων. Βλ. Αγίου
Γρηγορίου Νύσσης, Κατά Εὐνοµίου II,PG 45, 1029A, Περί ψυχῆς καί ἀναστάσεως, PG
46, 25A.
79 Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Περί θείων ονομάτων,8, 4, PG 3, 589. Βλ.D. Pupăză,
Η θεολογία του καλού και του αγαθού στον άγιο Διονύσιο Αρεοπαγίτη, διδακτορική
διατριβή, Θεσσαλονίκη 2009,σελ.48.
80 Ο Θεός δεν κοινωνεί με τον κτιστό κόσμο μέσω της Ουσίας Του, αλλά μόνο μέσω των
Ενεργειών Του. Αναφέρει ο Μέγας Βασίλειος:«Ἡμεῖς δε ἐκ τῶν ἐνεργειῶν γνωρίζειν
λέγομεν τον Θεόν ἡμῶν, τῇ δε οὐσίᾳ αὐτῇ προσεγγίζειν οὐχ ὑπισχνούμεθα. Αἱ μέν γάρ
ἐνέργειαι αὐτοῦ προς ἡμᾶς καταβαίνουσιν, ἡ δε οὐσία αὐτοῦ μένει ἀπρόσιτος».Επιστολή
234, 1, PG 32, 869 ΑΒ.Του ιδίου, Ἀνατρεπτικὸς 1, 14, PG 29, 544BC: «Ἐκ δὲ τῶν
ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ ἀναγομένους ἡμᾶς, καὶ διὰ τῶν ποιημάτων τὸν ποιητὴν ἐννοοῦντας,
τῆς ἀγαθότητος αὐτοῦ καὶ τῆς σοφίας λαμβάνειν τὴν σύνεσιν. Τοῦτο γὰρ ἐστι τὸ γνωστὸν
τοῦ Θεοῦ, ὅ πᾶσιν ἀνθρώποις ὁ Θεὸς ἐφανέρωσεν». Περισσότερα για το θέμα αυτό βλ.
Γ. Δ. Μαρτζέλου, Ουσία και ενέργειαι του Θεού κατά τον Μέγαν Βασίλειον, ο.π., σελ.
89εξ.
81 Ν., Ξιώνης, Ουσία και ενέργειες του Θεού κατά τον Άγιο Γρηγόριο Νύσσης, Αθήνα
1999,σελ. 249.
82 Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Περί θείων ονομάτων, 6, 8, PG 3, 596A-597AB
83 Σ. Γ. Παπαδόπουλου, Θεολογία και Γλώσσα. Εμπειρική θεολογία – Συμβατική
γλώσσα, εκδ. Τέρτιος, Κατερίνη 1988, σελ. 165.
84 Ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης υπογραμμίζει ότι τα ονόματα που
χρησιμοποιούνται για τα Πρόσωπα του Τριαδικού Θεού νομοθετήθηκαν πνευματικά
από τους θεόπνευστους άνδρες της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Βλ. Ἐπιστ. ΙΙΙ,
ΤΛΕ΄ - Ἰσχυριῶνι Πρεσβυτέρῳ, PG 78, 993AB.

19