Page 17 - Lemontzis_Theosofia
P. 17

να  κατανοήσει  αυτή  τη  λεπτή  διάκριση  διότι  νομίζει  ότι  εάν
                   θεωρήσει  ότι  ο  Θεός  είναι    πρόσωπο  θα  υποπέσουμε  σε
                   ανθρωπομορφισμό και θα τον περιορίσουμε αναπόφευκτα μέσα σε
                   όρια. Ενδεικτικά αυτής της σύγχυσης είναι η εξής φράση  της: «Σε
                   τέτοιο  Θεό  δεν  πιστεύουμε.    Δεν  δεχόμαστε  την  ιδέα    κάποιου
                   προσωπικού  ή  εξωκοσμικού  και  ανθρωπόμορφου  Θεού  που  δεν
                   είναι παρά η γιγάντια σκιά του ανθρώπου και, μάλιστα, όχι  στην
                   καλύτερη  εκδοχή  του» .  Ίσως  η  Μπλαβάτσκυ  στην  Αμερική
                                                 65
                   συνομίλησε  με  Προτεστάντες,  και  ειδικότερα  με  Μορμόνους,    οι
                   οποίοι ερμηνεύοντας  κατά γράμμα την Παλαιά Διαθήκη εκφράζουν
                   ανθρωπομορφικές  αντιλήψεις  αποδίδοντας  στο  Θεό  ανθρώπινα
                   χαρακτηριστικά.  Μάλιστα  η  φράση  της  Μπλαβάτσκυ:  «Δεν
                   δεχόμαστε  την  ιδέα    κάποιου  προσωπικού  ή  εξωκοσμικού  και
                   ανθρωπόμορφου  Θεού  που  δεν  είναι  παρά  η  γιγάντια  σκιά  του
                   ανθρώπου», απηχεί την αντίληψη των Μορμόνων  ότι ο Θεός είναι
                   ένα  ον  προσιτό  στην  ανθρώπινη  νόηση  και  λίγο-πολύ
                   χαρακτηρίζεται από τις ανθρώπινες  ιδιότητες, μόνο που τις κατέχει
                   σε υπερθετικό βαθμό .
                                             66
                          Για      την  Ορθόδοξη  Θεολογία  όμως,  αν  και  το  Θείον  είναι
                   άπειρον  και  ακατάληπτον,  όπως  επισημαίνει  ο  άγιος  Ιωάννης  ο
                   Δαμασκηνός , όμως μας αποκαλύπτεται. Ο Θεός όντας πρόσωπο
                                   67

                   65  Ε.Μπλαβάτσκυ, Το κλειδί της θεοσοφίας,σελ. 56.
                   66  Οι Μορμόνοι με τη λέξη Θεός εννοούν το Θεό Πατέρα που γι’ αυτούς είναι ένας
                   υπερυψωμένος άνθρωπος πριν γίνει Θεός. Αναφέρει χαρακτηριστικά ο J.Smith: «Ο
                   Θεός ήταν πρίν όπως είμαστε εμείς σήμερα και βασιλεύει στον παράδεισο…Ο Θεός
                   πριν ήταν άνθρωπος, μπορούσε όμως να αλλάξει την ανθρώπινη θνησιμότητα με την
                   θεϊκή  αθανασία,  γιατί  έτσι  όριζε  ο  ουράνιος  νόμος».  Ένας  «απόστολος»  των
                   Μορμόνων,  ο  Bruce  R.McConkie  αναφέρει: «Σύμφωνα με την αποκάλυψη(ενν.των
                   Μορμόνων), ο Θεός είναι ένα προσωπικό Ον, ένας άγιος και φωτισμένος άνθρωπος,
                   ένα  ένδοξο  αναστημένο  πρόσωπο  που  έχει  σάρκα  και  οστά,  μία  ανθρωπομορφική
                   ύπαρξη, ο προσωπικός πατέρας των πνευμάτων όλων των ανθρώπων». Ο J. Smith σε
                   μία  από  τις  ομιλίες  του  προς  τους  οπαδούς  του  ανέφερε  χαρακτηριστικά  για  το
                   πρόσωπο του Θεού: «Αν ο πέπλος εσχίζετο σήμερα, και ο μεγάλος Θεός που κρατεί τον
                   κόσμο στην τροχιά του και που κρατεί όλους τους κόσμους και τα πάντα με τη δύναμή
                   του,  αν  γινόταν  να  εμφανιστεί  εμπρός  μας-σας  λέγω,  αν  μπορούσατε  να  τον  δείτε
                   σήμερα, θα τον βλέπατε να έχει τη μορφή ανθρώπου». Ο Θεός, έλεγε, «είναι ένας
                   έκλαμπρος  και  τελειοποιημένος  άνθρωπος,  ένα  πρόσωπο  με  σάρκα  και  οστά  τόσο
                   ψηλαφητό,  όπως  και  του  ανθρώπου.  Μέσα  στο  ψηλαφητό  του  σώμα  είναι  ένα
                   τελειοποιημένο  πνεύμα».Περισσότερα  βλ.Αρχιμ.    Θεοφίλου  Λεμοντζή,    Ιχνηλάτης
                   αληθείας,ο.π.,σελ.156-161.
                   67 Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού, Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως 1, 4, PG 94,
                   800Β: «Ἄπειρον οὖν τό θεῖον καί ακατάληπτον, καί τοῦτο μόνον αὐτοῦ καταληπτόν, ἡ
                   ἀπειρία καί ἀκαταληψία», αγίου Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος ΛΗ΄, 7, PG 36, 317-320:
                   «Ἄπειρον οὖν τό θεῖον καί δυσθεώρητον καί τοῦτο πάντῃ καταληπτόν αὐτοῦ μόνον, ἡ
                   ἀπειρία· κἄν τις οἴηται τῷ ἁπλῆς εἶναι φύσεως ἤ ὅλον ἄληπτον εἶναι ἤ τελείως ληπτόν.

                                                           16
   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22