Page 16 - Lemontzis_Theosofia

πρόσωπο αλλά απρόσωπη θεϊκή δύναμη . Επίσης αρνείται την
60
παραδοσιακή ιουδαϊκή θεώρηση που αποδέχεται έναν προσωπικό
Θεό και υιοθετεί μόνο την αντίστοιχη του ιουδαϊκού μυστικισμού,
δηλαδή την καμπαλιστική αντίληψη που ταυτίζει το Θεό με μια
υπέρτατη απρόσωπη δύναμη που ονομάζεται «Έιν-Σόφ» .
61
Σύμφωνα με την Μπλαβάτσκυ η αποδοχή ενός προσωπικού
Θεού θα σήμαινε πτώση σε μια σειρά λογικών αντιφάσεων.
Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Εμείς λέμε – και το αποδεικνύουμε -
ότι ο Θεός της Θεολογίας είναι ένα σύνολο αντιφάσεων, κάτι που δεν
αντέχει στη λογική. Γι' αυτό και δεν ασχολούμαστε με αυτόν» . Η
62
λογική αντίφαση στην οποία αναφέρεται είναι ότι εφόσον ο Θεός
«είναι άπειρος – δηλαδή, δεν έχει όρια - και μάλιστα, εάν είναι
απόλυτος, πώς είναι δυνατόν να έχει μορφή; Η έννοια της μορφής
προϋποθέτει την ύπαρξη ορίων, μια αρχή και ένα τέλος» . Η
63
Μπλαβάτσκυ θεωρεί ότι δεν μπορεί ταυτόχρονα ο Θεός να είναι
άπειρος και απόλυτος και ταυτόχρονα να είναι πρόσωπο. Αυτό το
θεωρεί λογική αντίφαση που δεν αντέχει στη βάσανο της κοινής
λογικής.
Ασφαλώς ο Θεός είναι άπειρος, δεν έχει όρια, αλλά όταν λέμε
ότι ο Θεός είναι πρόσωπο δεν αναιρούμε την απειρία Του και την
υπερβατικότητά Του διότι δεν αναφερόμαστε στην απρόσιτη,
άγνωστη και άρρητη Ουσία Του αλλά αναφερόμαστε στην προσιτή
και καταληπτή σχέση Του και επικοινωνία με τον άνθρωπο μέσα
στα πλαίσια της αποκάλυψής Του στην Ιστορία. Το γεγονός ότι
είναι πρόσωπο δηλώνει μια σχέση, δηλαδή την επικοινωνία Του με
τον άνθρωπο μέσω των Θεοφανειών . Η Μπλαβάτσκυ δεν μπορεί
64

60 Η Μπλαβάτσκυ αρνείται να δεχτεί τις θεωρήσεις περί Θεού των υπόλοιπων
ινδουιστικών θρησκευτικών ρευμάτων που πιστεύουν σε προσωπικό Θεό καθώς
θεωρεί ότι οι «Βραχμάνοι στις Ινδίες, θέλοντας ζηλότυπα να διατηρήσουν για τη δικιά
τους κάστα την ανώτερη γνώση τους, ώθησαν τους ανθρώπους να πιστεύουν σε έναν
προσωπικό θεό κάτι το οποίο διόρθωσε ο Βούδας ο οποίος έδωσε το τελειωτικό
χτύπημα σε αυτή την ακατάσχετη νοσηρή φαντασιοπληξία και φανατική
δεισιδαιμονία που ήταν αποτέλεσμα άγνοιας, τέτοιας άγνοιας που σπάνια γνώρισε ο
κόσμος πριν ή μετά. Προτιμότερος είναι ο φιλοσοφικός αθεϊσμός από μία τέτοια
σφαλερή λατρεία». Ε.Μπλαβάτσκυ, Το κλειδί της θεοσοφίας,σελ.70.
61 Ε.Μπλαβάτσκυ, Το κλειδί της θεοσοφίας,ο.π.,σελ. 56.
62 Αυτόθι.
63 Αυτόθι.
64 Ο Ν. Ματσούκας επισημαίνει ότι η αποκάλυψη του Θεού, όπως παρουσιάζεται και
ερμηνεύεται από τα βιβλικά και εκκλησιαστικά γεγονότα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά
οι Θεοφάνειες και αρχίζει µε την φανέρωση του Θεού στην ίδια την πράξη της
Δηµιουργίας και κορυφώνεται µε την ενανθρώπηση του Λόγου. Βλ. Δογµατική και
Συµβολική Θεολογία, τ. Β΄,Θεσσαλονίκη 1999, σελ.58εξ.

15