Page 11 - ioannou_geraimilianos

πρόκειται να σκανδαλιστεί από την αρετή μας. Αυτός ο φόβος να μην γίνει
κανείς πρόσκομμα στον άλλο με την αλήθεια του, υπερβαίνεται, μολονότι

βέβαια η «διάκριση» ως αρετή και καρπός αγιότητας στους πιο

προχωρημένους πατέρες συνεχίζει να υπάρχει. «Να φέρεσαι όπως νιώθεις,

χωρίς να σκέπτεσαι αν θα στενοχωρήσω τον α ή τον β», είναι το νόημα των

λόγων του Γέροντα, γιατί όλοι οι Πατέρες, όσο αυτό είναι δυνατόν σε
ανθρώπους που ακόμη αγωνίζονται στην στρατευομένη Εκκλησία,

λειτουργούν ως «κοινότητα» και δεν πρόκειται να σκοντάψουν μήτε στην

αδυναμία, μα μήτε και στην αρετή κάποιου (γιατί συμβαίνει, είπαμε,

περιέργως και αυτό). Όλα τούτα βέβαια απαιτούν αρκετή προπαρασκευή,

νουθεσίες, συνεχή επαγρύπνηση, ενώ πρέπει να θεωρηθούν αποτέλεσμα

μακροχρόνιας υπακοής των αδελφών και συνακόλουθης μέριμνας του
Γέροντα για την πνευματική κατάσταση της αδελφότητας, στην οποία

προΐσταται. Πάντως φαίνεται ότι, όντως, είναι δυνατόν μια Μονή να φτάσει

αυτόν το υψηλό βαθμό πνευματικότητας και «συγ-χώρησης» του άλλου,

ελευθερίας και γενναιόψυχης αποδοχής, ώστε όλοι να αλληλοπεριχωρούνται

αγαπητικά με θαυμαστό τρόπο (εντελώς παρόμοια περιγράφει και ο Γέροντας
Σωφρόνιος, που θεωρεί τελείως καταστροφική για ένα κοινόβιο την μη

εναρμόνιση κάποιου μοναχού με αυτό το πνεύμα).

Σε ένα άλλο σημείο διαβάζουμε επιπρόσθετα ότι «αν κάποιος έχει να

προτείνει κάτι για το διακόνημά του, να μου το πει ελεύθερα κι εγώ θα

αποφασίσω. Να το πει όμως όχι για να επιβάλλει τη γνώμη του, αλλά για να

μπορώ να ξέρω τι σκέπτεται». Είναι αδύνατον, όπως φαίνεται, ο μοναχός ως
άνθρωπος, ως ξεχωριστή προσωπικότητα, να καταπνίξει εντελώς τη σκέψη

του, να μην έχει καθόλου γνώμη (οι Πατέρες λένε άλλωστε ότι το νόημα της

υπακοής είναι να εγκαταλείπουμε τη δική μας, υπαρκτή γνώμη και να

εγκολπωνόμαστε ειλικρινά αυτή του Γέροντα). Και για να φτάσει κανείς στην

μεγάλη αρετή, για την οποία μας μιλούν τα ιερά βιβλία, οπότε το πνεύμα του
ασκητή συστοιχεί απολύτως με αυτό του (διακριτικού) Γέροντα και προπαντός

με το θέλημα του Θεού («όσοι πνεύματι Θεού άγονται, ούτοι εισίν υιοί