Page 11 - Kouroutaki_Xristougenna

Η σκηνή της προσκύνησης των Μάγων απομακρύνεται από τον ρεαλισμό
και αποδίδεται αφαιρετικά. Η Παναγία, όρθια, στα αριστερά της σύνθεσης, με το
Χριστό στην αγκαλιά της, περιβάλλεται από την ασαφή ένδειξη μιας αψίδας. Οι
Μάγοι προσκυνούν και προσφέρουν δώρα. Οι μορφές είναι στυλιζαρισμένες,
κυριαρχούν οι καμπύλες στις επιφάνειες που σχεδιάζουν το σώμα της Παναγίας.
Ιδιαίτερο επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζει και το παιχνίδι των φωτοσκιάσεων που
ενεργοποιεί όλη τη σύνθεση. Όπως σημειώνει ο Αντώνης Κωτίδης «Τα έργα που
παρουσίαζε ο Παρθένης, με θρησκευτικά θέματα, χωρίς να τα προορίζει για
λατρευτικούς χώρους, όσο κι αν περιέχουν χαρακτηριστικά από την Βυζαντινή τέχνη,
είναι στην ουσία πολύ πιο κοντά στην δυτική εικονογραφική παράδοση από ότι στην
Ανατολική. […]

Η νεωτερική απόδοση των μορφών που επέλεξε ο Παρθένης ξεσήκωσε την
εποχή εκείνη θύελλα αντιδράσεων στο κοινό και τους εκκλησιαστικούς κύκλους.»
13. Στο έργο του “Η Γέννηση του Χριστού”, (τέμπερα σε χαρτί), 1905, κομίζονται
αρκετοί νεωτερισμοί, από τον Παρθένη, στο πλαίσιο της δημιουργίας μιας
ιδεαλιστικής τέχνης, που αποπνέει πνευματικότητα. Πρόκειται για μία σύνθεση
αλληγορική , συμβολική, με αφαιρετική απόδοση των μορφών. Η χρωματική
επένδυση έχει συμβολικές προεκτάσεις αλλά και η συνολική απόδοση του θέματος
διατηρεί στοιχεία από τη βυζαντινή παράδοση και αγιογραφία. Σε ένα ακόμη έργο
του, “Η Παναγία με το θείο βρέφος”, (λάδι και μολύβι σε καμβά), 1935, ο Παρθένης
αντλεί έμπνευση από το ελληνοχριστιανικό πάνθεον.

Η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα επισημαίνει για την ευαίσθητη αυτή
απεικόνιση της Βρεφοκρατούσας: «Ουράνια άλως τυλίγει τα πρόσωπα. Το βλέμμα
τους είναι στραμμένο στο εσωτερικό. Η εκδοχή του καλλιτέχνη για τη μητρότητα
αποδίδεται στην άφατη τρυφερότητα της Παναγίας, σε αντίθεση με την επιβλητική
μητέρα που αναδύεται φωτεινή μέσα από τα σκότη, όπως είδαμε να αναπαριστά τη
Θεοτόκο ο Γύζης. […] Τρία χρόνια αργότερα το έργο θα εκτεθεί στην ΧΧI Μπιεννάλε
της Βενετίας».

10