Page 9 - Kouroutaki_Xristougenna
P. 9

πρόβατα,  ενώ  φαίνουνται  μέσα  στα  βουνά  οι  τρεις  μάγοι  καβαλλικεμένοι  στ’
                   άλογα».

                             Χάρη στον Κόντογλου καλλιεργήθηκε ένα κλίμα αναβίωσης της βυζαντινής
                   αγιογραφίας,  καθώς  συνέχισε,  σε  αυστηρό  ύφος,  τη  μεταβυζαντινή  παράδοση,
                   χωρίς  αποκλίσεις.  Με  τους  μαθητές  του  δημιούργησε  μεγάλο  αριθμό  εικόνων  κι
                   έντυσε με τοιχογραφίες του δεκαπέντε περίπου ναούς. Ο Κόντογλου είχε πολλούς
                   μαθητές, μεταξύ αυτών και δύο κορυφαίους ζωγράφους, τον Γιάννη Τσαρούχη και
                   τον  Νίκο  Εγγονόπουλο,  που  ανήκουν  στην  καλλιτεχνική  Γενιά  του  1930.  Ο
                   Εγγονόπουλος  γράφει  για  τον  Κόντογλου:  «Ήταν  ένας  μεγάλος  δάσκαλος
                   Ελληνισμού  και  Βυζαντινής  ζωγραφικής.  Η  Βυζαντινή  ζωγραφική,  σε  τελευταία
                   ανάλυση είναι η Ελληνική ζωγραφική».


                             Ο  Εγγονόπουλος  έκανε  βυζαντινότροπες  Παναγίες,  διατηρώντας  το
                   αυστηρό ύφος του Κόντογλου. Τα βυζαντινά στοιχεία είναι εμφανέστατα σε όλη του
                   τη δουλειά. Αντιθέτως, τη σκηνή της Γέννησης, με λαμπερά χρώματα, φιλοτέχνησε ο
                   άλλος του μαθητής, ο Γιάννης Τσαρούχης που γράφει για το δάσκαλό του: «Ο Σεζάν
                   ήταν απαγορευμένος σε τούτο το μοναστήρι (εννοώντας το ατελιέ του Κόντογλου).
                   Όμως  ο  Γκρέκο  κι  ο  Μιχαήλ  Άγγελος  ήταν  σε  τιμή.  Την  εποχή  εκείνη  χρειαζότανε
                   φοβερό  κουράγιο  για  να  κάνεις  αυτά  που  έκανε  ο  Κόντογλου.  Η  επιστροφή  στην
                   παράδοση ήταν κάτι το παρακινδυνευμένο» […] «Βλέποντας το αδιέξοδο στο οποίο
                   οδηγεί η μεγάλη ελευθερία, πολλές φορές αισθάνθηκα την ανάγκη στη ζωή μου να
                   μελετήσω, πειθαρχώντας σε μια παράδοση. Μπορεί να έχει κανείς όσες αντιρρήσεις
                   θέλει σ’ αυτή τη σκέψη μου, αλλά δεν μπορεί να αρνηθεί ότι είναι ένα φαινόμενο
                   φυσικό το να συνδέεσαι με το παρελθόν ».

























                             Στη  “Γέννηση  του  Χριστού”,  ο  Τσαρούχης  κρατάει  το  εικονιστικό
                   μεταβυζαντινό πρότυπο. Το έργο επίσης φανερώνει την εκτίμηση, αφομοίωση και
                   δημιουργική  ανάδειξη  των  τεχνικών  της  Βυζαντινής  Τέχνης  εκ  μέρους  του
                   δημιουργού. Ενδιαφέροντα στοιχεία είναι: το ξεκάθαρο και αυστηρό σχέδιο, ο λιτός




                                                            8
   4   5   6   7   8   9   10   11   12   13   14