Page 18 - aslanidis-diastromatosi

αρχιερέα όπως αναφέραμε ήταν περισσότερο πολιτικές παρά

41
θρησκευτικές .
Οι Σαδδουκαίοι, ήταν μεγάλοι πολέμιοι των Φαρισαίων και όπως οι

τελευταίοι, έτσι και αυτοί, επέκτειναν την επιρροή τους στην Ιερουσαλήμ
42
και στα περίχωρα της Ιουδαίας . Γι’ αυτόν τον τελευταίο λόγο πιθανόν

εξηγείτε το ενδιαφέρον τους προς τον ελληνόφωνο ιουδαϊσμό και το
ελληνικό στοιχείο γενικότερα.Αν και φαίνεται ότι το πρώτο μισό του α΄

αιώνα π.Χ. έπεσαν σε δυσμένεια, τη εποχή του Ηρώδη επανέρχονται στο

προσκήνιο.

Η διδασκαλία των Σαδδουκαίων είχε να κάνει με την προσκόλληση

και την ακριβή τήρηση του Νόμου. Αποδέχονταν μόνο την Πεντάτευχο

και δεν δέχονταν την προφορική παράδοση, όπως οι Φαρισαίοι

απορρίπτοντας την Χαλαχά και την Χαγκαδά, την νομική λεπτολογία και

ερμηνεία. Η διαμάχη ανάμεσα στους Σαδδουκαίους και τους Φαρισαίους

όμως, δεν ήταν κάποιο θεολογικό ζήτημα, αλλά ακριβώς το θέμα που

υπάρχει στην ερμηνεία του Νόμου, όπως και τελετουργικών διατάξεων .
43
Η προφορική παράδοση ήταν ακανθώδες σημείο για τους Σαδδουκαίους

και κατηγορούσαν τους Φαρισαίους γι’ αυτό, όπως και για την ερμηνεία

της Τορά, του Νόμου δηλαδή, με βάση την παράδοση.

Οι Σαδδουκαίοι, ακόμη, δεν πίστευαν στην πρόνοια του Θεού και την

επίδραση του πάνω στον κόσμο. Πίστευαν στην ελεύθερη βούληση του

41 Gowan, Bridge between the Testaments : a reappraisal of Judaism from the Exile to the
birth of Christianity (14; Allison Park, Pa.: Pickwick Publications, 1986).Σελ. 83κ.ε.

42 Schürer, et al., The history of the Jewish people in the age of Jesus Christ (175 B.C.-A.D.
135).
43 Ζάρρας, Ιστορία της εποχής της Καινής Διαθήκης. Σελ. 458.

17