Page 7 - lemontzis-karpoforia

ανάγνωση Γραφών, όταν δεν κατορθώσουμε την αγάπη προς το Θεό και τον

πλησίον», αναφέρει ο Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος. Ο σκοπός του

ανθρώπου δεν είναι να γίνει απλώς ηθικά καλύτερος, σύμφωνα με τα

κοσμικά δεδομένα, αλλά η θέωση, η ένωση δηλαδή με τον Θεό, ώστε ο

άνθρωπος, μετέχοντας στην άκτιστη ενέργεια του Θεού, να γίνει «κατά

χάριν», αυτό που ο Θεός είναι από την φύση του. «Δεν πρόκειται για μια

ηθική βελτίωση του ανθρώπου, αλλά για την εν Χριστώ ανα –δημιουργία,

ανά – πλαση ανθρώπου και κοινωνίας μέσα από την υπαρκτική και
υπαρξιακή σχέση με το Χριστό, ο Οποίος είναι η ένσαρκη φανέρωση του

Θεού στην ιστορία», όπως λέγει ο π. Γεώργιος Μεταλληνός στο έργο

του «Η ορθοδοξία ως θεραπεία». Άλλωστε, σύμφωνα με τον π. Ι.

Ρωμανίδη «... δια τους Πατέρας δεν διαχωρίζονται οι άνθρωποι εις ηθικούς

και ανηθίκους ή εις καλούς και κακούς βάσει ηθικών κανόνων. Ο

διαχωρισμός αυτός είναι επιφανειακός. Εις το βάθος διακρίνεται η

ανθρωπότης εις ψυχικά αρρώστους, εις θεραπευομένους και εις

θεραπευμένους. Όλοι όσοι δεν είναι εις την κατάστασιν του φωτισμού είναι

ψυχικά άρρωστοι... Δεν είναι μόνον η καλή θέλησις, η καλή απόφασις, η

ηθική πράξις και η αφοσίωσις εις την Ορθόδοξον Παράδοσιν που κάμει τον

Ορθόδοξον, αλλά η κάθαρσις, ο φωτισμός και η θέωσις. Τα στάδια αυτά

θεραπείας είναι ο σκοπός της μυστηριακής ζωής της Εκκλησίας, όπως

μαρτυρούν τα λειτουργικά κείμενα». Ο ορθόδοξος ασκητής δεν είναι αυτός

που αυτοκυριαρχείται, αυτός που επιλέγει απλώς να κάνει μια καλή

πράξη αλλά ο θεραπευμένος σε όλα τα επίπεδα της υπάρξεως.

Πνευματικός άνθρωπος είναι ο άνθρωπος που μετέχει στη χάρη του Θεού,

που είναι κοινωνός της θείας ζωής.

6