Accessibility Photo Gallery | Πεμπτουσία

ΦΩΤΟΘΗΚΗ

Ιερά πανήγυρις στην Σκήτη του Αγίου Ανδρέα. Μικρός Εσπερινός και Τράπεζα

Μέσα σε κατανυκτικό κλίμα και σύμφωνα με την αγιορείτικη τάξη εορτάσθηκε η μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου στην σκήτη του Αγίου Ανδρέα, προεξάρχοντος του Καθηγουμένου της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Γέροντος Εφραίμ.

Προσκυνητές και μαθητές της Αθωνιάδας Σχολής, η οποία στεγάζεται στον εξωτερικό ξενώνα της Σκήτης από το 1930.

Η Σκήτη του Αγίου Ανδρέα βρίσκεται στην πρωτεύουσα του Αγίου Όρους τις Καρυές.

Η Σκήτη είναι κτισμένη σε μορφή μοναστηριού. Επονομάζεται και Σεράϊ, ένεκα του μεγαλοπρεπούς όγκου του. Είχε κτιστεί από τους Ρώσους με απώτερο σκοπό να κυριαρχήσουν στο Άγιο Όρος. Ύστερα από την Οκτωβριανή Επανάσταση ερημώθηκε. Επαναλειτούργησε πριν από λίγα χρόνια και σήμερα λειτουργεί εκεί υπερσύγχρονο εργαστήριο συντήρησης έργων τέχνης.

Το Κυριακό της Σκήτης άρχισε να οικοδομείται από Ρώσους μοναχούς το 1842. Η ανοικοδόμηση του διήρκεσε 58 χρόνια. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ναούς των Βαλκανίων. Σε κάθε κολόνα του Κυριακού υπάρχει και διαφορετική εικόνα της Παναγίας.

Η εικόνα του Αγίου Ανδρέα έτοιμη, στολισμένη και ευπρεπισμένη για την ιερά πανήγυρη του Αγίου.

Το τέμπλο του Κυριακού είναι ξυλόγλυπτο και χρυσωμένο.

Ο τρούλος συμβολίζει τον ουρανό και για αυτό εικονίζεται σε αυτόν ο Παντοκράτωρ Χριστός, ως ο μόνος κυρίαρχος των πάντων, σε τεράστιο πλάνο, εκφράζοντας έτσι πληρότητά Του και την παρουσία Του σε ολόκληρο τον κόσμο, ότι τα πάντα δια αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν, ό γέγονεν (Ιωάν.14).

Το τάλαντο ηχεί για την ακολουθία του εσπερινού. Ο ήχος του συμβολίζει την διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης, τα βήματα του Θεού μέσα στον Παράδεισο, όταν επισκεπτόταν τους πρωτοπλάστους αλλά, και το κάλεσμα του Νώε για την είσοδο των ζώων κατά ζεύγη στην κιβωτό, έτσι και τώρα καλεί τους πιστούς να εισέλθουν στη νοητή κιβωτό της σωτηρίας την Εκκλησία.

Ένα κεράκι υπέρ υγείας και ένα υπέρ αναπαύσεως, να φωτίζει το Φως το αληθινό τη ζωή και να σκορπίζει το σκοτάδι.

Οι πατέρες, οι μοναχοί και οι πιστοί προσέρχονται για την ακολουθία.

Με το κατζίο θυμιάζουν οι μοναχοί που έχουν το διακόνημα του εκκλησιαστικού. Τα κουδουνάκια του συμβολίζουν τα βήματα του Θεού στον Παράδεισο και προτρέπουν τους μοναχούς σε εγρήγορση. Όταν οι εκκλησιαστικοί θυμιάζουν με το κατζίο φέρουν στον ώμο τους ένα τετράγωνο ύφασμα που λέγεται »αήρ» ΄ συνήθως είναι χρυσοποίκιλτο και δηλώνει το αγγελικό τάγμα που εξέπεσε από τη πατρώα δόξα και που αντικαταστάθηκε από τους μοναχούς.

Ο εκκλησιαστικός λοιπόν κρατά το κατζίο με το »χειρομανδήλιον», το οποίο είναι μικρότερο από τον »αέρα». Ο συμβολισμός του απορρέει από την απάντηση του Αναστημένου Κυρίου »μη μου άπτου» (μην με αγγίζεις), στην Μαρία την μυροφόρο, όταν αυτή από την χαρά της ήθελε να Τον αγγίξει. (Κατά Ιωάννη Κεφ. 20, Στίχος 17).

Στον μικρό Εσπερινό έψαλλαν οι μαθητές της Αθωνιάδας Σχολής.

Ο Δικαίος της Σκήτης Γέρων Εφραίμ.

«Βηθλεὲμ ἑτοιμάζου· εὐτρεπιζέσθω ἡ φάτνη· τὸ Σπήλαιον δεχέσθω, ἡ ἀλήθεια ἦλθεν· ἡ σκιὰ παρέδραμε· καὶ Θεὸς ἀνθρώποις, ἐκ Παρθένου πεφανέρωται, μορφωθείς τὸ καθ᾿ ἡμᾶς, καὶ θεώσας τὸ πρόσλημμα. Διὸ Ἀδὰμ ἀνανεοῦται σὺν τῇ Εὔᾳ, κράζοντες· Ἐπὶ γῆς εὐδοκία ἐπεφάνη, σῶσαι τὸ γένος ἡμῶν».

Πατέρες προσερχόμενοι λαμβάνουν την ευχή του Γέροντος.

Μαθητές από όλη την Ελλάδα εγγράφονται στην Αθωνιάδα Σχολή, μία σχολή με μακραίωνη παράδοση και σπουδαία συμβολή στα γράμματα της Εκκλησίας και του Έθνους.

Μετά το πέρας του Μικρού Εσπερινού οι πατέρες και οι προσκυνητές κατευθύνονται κατά την αγιορείτικη τάξη στην Τράπεζα.

Τα πάντα έτοιμα, ευπρεπισμένα στην Τράπεζα. Με μεράκι και φροντίδα οι πατέρες ετοίμασαν το φαγητό να προσφέρουν στους προσκυνητές δείγμα αγάπης και φιλοξενίας.

Οι πατέρες της Σκήτης και οι φιλοξενούμενοι αναμένουν τον Γέροντα να ευλογήσει την Τράπεζα.

Στην μοναστηριακή τράπεζα όλα σου θυμίζουν ότι τρως για να ζεις και να αγωνίζεσαι για την σωτηρία σου και δεν ζεις για να τρως, όπου και το κατανυκτικό πατερικό ανάγνωσμα επιδιώκει να μεταθέτει τον νου των συνδαιτυμόνων στον ουρανό.

Οι πατέρες και οι πιστοί τρώνε εν σιωπή ακούγοντας το ανάγνωσμα της ημέρας, λίγη ξεκούραση προ της αγρυπνίας της Πανηγύρεως του αγίου ενδόξου και αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου.

Οι μαθητές της Αθωνίαδας, όαση μέσα στον κόσμο, και μία υπόμνηση ότι τίποτα δεν χάθηκε, σε κάθε γενιά θα υπάρχουν νέοι που θα καλλιεργούν τον αμπελώνα της Εκκλησίας.

Τούτα παιδιά καλλιεργούν στον Άθωνα γνώση και αρετές για να έρθει η ώρα να θερίσουν όταν γυρίσουν στα μέρη τους ή πάρουν την στράτα της ζωής, για να μεταφυτεύσουν Χριστό και Ελλάδα, όπου και αν βρεθούν τη ζωή τους.