Οι Γιαννιώτες, φημισμένοι τεχνίτες, ιδιαίτερα από τον 17° έως στις αρχές
του 20ου αιώνα, διακρίθηκαν στην επεξεργασία των μετάλλων χρησιμοποιώντας κάθε είδος,
από τα πιο απλά μέχρι και τα πιο πολύτιμα.
Αποτέλεσμα ήταν τα Γιάννενα να γνωρίσουν μεγάλη δόξα, χάρη στους
χαλκωματάδες, τους μπρουντζάδες, τους χρυσικούς και κυρίως τους ασημουργούς.
Χαλκωματάδες, καλαντζήδες ή καζαντζήδες, είναι οι τεχνίτες του χαλκού. Αυτοί
έφτιαχναν σφυριστές κατασκευές, με καρφωτές ή κολλητές συνδέσεις, έχοντας
βασικά εργαλεία τους το σφυρί και το αμόνι.
Μπρουντζάδες είναι οι τεχνίτες που δούλευαν τον μπρούντζο, τον ορείχαλκο. Τα
μπρούντζινα αντικείμενα (όπως οι καμπάνες, τα μανουάλια, τα καντάρια και μια
ομάδα από εκλεκτά σε ήχο κουδούνια) κατασκευάζονται με τη χυτή τεχνική.
Από τα είδη αυτά των κατασκευαστών τους και από την εξειδίκευσή τους στο
καθένα, οι μπρουντζάδες είναι γνωστοί και ως καμπανάδες, κανταρτζήδες και
κουδουνάδες
Στα Γιάννενα συναντήσαμε έναν απ τους τελευταίους μπρουντζάδες.
Τα εκκλησιαστικά μανουάλια είναι ένα από τα βασικά αντικείμενα κατασκευής των μπρουντζάδων.
Κολόνα από μανουάλι σε φάση γυαλίσματος.
Πολυέλαιος μικρός.
Τμήμα από τον «Χορό» κεντρικού πολυελαίου.
Στο εργαστήριο.
Εργαλεία και ο πάγκος εργασίας.
Στο έργο της συγκόλησης
Παλιά αντικείμενα για γυάλισμα.
Κλειδιά για μεγάλες πόρτες τις λεγόμενες και αμπάρες.