Ο Αιδεσιμολογιότατος π. Κώστας Χαλκιάς γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1925 στο χωριό Σπώα της Καρπάθου. Πατέρας του ήταν ο π. Γιάννης Χαλκιάς και μητέρα του, η Μαρία το γένος Μιχάλη και Σοφίλλας Τσαμπουνιέρη-Κουμπανιού.

Τα πρώτα γράμματα τα διδάχτηκε στο Δημοτικό Σχολείο του Φρυ, όταν οι Ιταλοί εξόρισαν τον πατέρα του αρχικά στην Κάσο και ύστερα στην Ιταλία, με την κατηγορία κάποιων προδοτών ότι, «κατά την 15ην Αυγούστου του έτους 1935, επέδειξε την χείριστη διαγωγή, έναντι της Ιταλικής σημαίας και του Βιττώριο Εμμανουήλ του Γ´».

Στη διάρκεια του Β´ Παγκόσμιου Πόλεμου (1940-1944), τον Κώστα Χαλκιά, συνέλαβαν τρεις φορές οι Ιταλοί και Γερμανοί κατακτητές για την αντιστασιακή του δράση. Αφού το βασάνισαν σκληρά μαζί με άλλους συμπατριώτες του Καρπάθιους, τον παρέπεμψαν να εκτελεστεί. Όμως, γλίτωσε χάρη στην επέμβαση του τότε διοικητή της Καρπάθου, του Στόλσαμ, αυστριακής καταγωγής, που ήταν κατάσκοπος των συμμάχων και αργότερα εκτελέστηκε στη Ρόδο, όταν πιάστηκε να μεταδίδει μυστικά μηνύματα στην Κύπρο και την Αλεξάνδρεια.

Ήταν πια μεγάλος, 20 χρονών μετά τον πόλεμο, όταν τέλειωσε το δημοτικό σχολείο Μεσοχωρίου και γράφτηκε στο γυμνάσιο του Απερείου, από το οποίο αποφοίτησε τον Ιούνιο του 1950.

Έχοντας έφεση σε ανώτερες σπουδές, με τη συμπαράσταση του τότε Οικουμενικού Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης, του Αθηναγόρα, εισήχθηκε στην Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης, από όπου αποφοίτησε με άριστα, και το 1955, ανακηρύχθηκε Διδάσκαλος της Ορθοδόξου Χριστιανικής Θεολογίας.

Επιστρέφοντας στη γενέτειρά του διορίσθηκε από τον τότε Μητροπολίτη Καρπάθου Κάσου, Απόστολο (Παπαϊωάννου), ιεροκήρυκας, κατηχητής και διευθυντής στα ευαγή ιδρύματα της εκεί Μητρόπολης.

Παράλληλα με τα καθήκοντά του στη Μητρόπολη Καρπάθου-Κάσου, το 1955 διορίσθηκε καθηγητής στο Γυμνάσιο Κάσου-παράρτημα του Γυμνασίου Καρπάθου, και ύστερα στο Καζούλλειο Γυμνάσιο Θηλέων Ρόδου.

Το 1957, παντρεύτηκε την Ευδοξία, κόρη του Μηνά και της Κυρανιάς Β. Τσαμπουνιέρη-Φράγκου, με την οποία απέκτησε πέντε παιδιά, δύο αγόρια και τρία κορίτσια, τα οποία φοίτησαν σε Κολέγια και Πανεπιστήμια του Μόντρεαλ.

Το 1960, παράλληλα με την ενασχόλησή του στην εκπαίδευση, χειροτονείται από το Μητροπολίτη Καρπάθου-Κάσου, Απόστολο, Διάκονος και στη συνέχεια Πρεσβύτερος.

Τον Οκτώβριο του 1963, κλήθηκε από τον Σεβασμιότατο Αρχιεπίσκοπο Βορείου και Νοτίου Αμερικής, Ιάκωβο, να μεταβεί στο Νέο Κόσμο για να αναλάβει καθήκοντα ιερατικού προϊσταμένου στην Ελληνορθόδοξη Κοινότητα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στο Κεμπέκ. Ύστερα από τρία χρόνια μετατέθηκε στο Μόντρεαλ, και ανέλαβε ως ιερατικός προϊστάμενος της Μεγαλώνυμου Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Ελληνική Κοινότητα της Αγίας Τριάδος.

Όλα αυτά τα χρόνια ο π. Κώστας Χαλκιάς στο Νέο Κόσμο, εκτός από την ποιμαντική, ανέπτυξε, θρησκευτική, εθνική, εκπαιδευτική δράση σε όλους ανεξαρτήτως τους τομείς. Ιδιαίτερα, αφιερώθηκε στην εξάπλωση της ελληνικής παιδείας της ελληνικής γλώσσας και των εθνικών και θρησκευτικών μας παραδόσεων και εθίμων. Συμμετείχε και διακρίθηκε σε πολλά οικουμενικά και ετερόδοξα συνέδρια στον Καναδά και τη Ρόδο. Εκπροσώπησε την Ιερά Αρχιεπισκοπή Βορείου και Νοτίου Αμερικής σε όλες σχεδόν της κληρικολαϊκές συνελεύσεις, όπως και της νεοσύστατης Ελληνικής Ορθοδόξου Επισκοπής στο Τορόντο του Καναδά.

Διετέλεσε μέλος του Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Συμβουλίου της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, και Γενικός Επιθεωρητής της Ελληνικής Παιδείας στον Καναδά. Υπήρξε μέλος και εταίρος πολλών Συλλόγων στον Καναδά, την Κωνσταντινούπολη, και την Ελλάδα, όπως και βοηθός του Αρχιεπισκόπου Βορείου και Νοτίου Αμερικής, Ιακώβου. Τέλος υπήρξε εταίρος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρίας και συνεργάτης της 12τομης «Μεγάλης Θρησκευτικής και Ηθικής Εγκυκλοπαίδειας» Αθανασίου Μαρτίνου.

Τον Ιούνιο του 1967, ο Αρχιεπίσκοπος Βορείου και Νοτίου Αμερικής Ιάκωβος, για την πολύπλευρη δράση του, του απένειμε το Οφίκιο του Πρωτοπρεσβύτερου της ιεράς Αρχιεπισκοπής Β. & Ν. Αμερικής. Και το 1971 στην Κωνσταντινούπολη, ο τότε Οικουμενικός Πατριάρχης, Αθηναγόρας, τον ονόμασε Πρωτοπρεσβύτερο της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, απονέμοντάς του το «Χρυσό Σταυρό της Χιλιετηρίδος του Αγίου Όρους».

Ο π. Κώστας Χαλκιάς, από τα πρώτα του χρόνια ως δόκιμος κληρικός, μέχρι σήμερα, που ήταν πρωτοπρεσβύτερος, υπήρξε πολυγραφότατος, και δημοσίευσε άρθρα και μελέτες θεολογικού, ιστορικού, λαογραφικού και εκπαιδευτικού περιεχομένου, σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά, κάνοντας πάντοτε χρήση τόσο στα κηρύγματά του, όσο και στο γραπτό του λόγο, της ρέουσας φαναριώτικης διαλέκτου. Εκτός αυτού ομιλούσε τρεις ξένες γλώσσες: την ιταλική, την αγγλική και τη γαλλική.

Το 1971, ο π. Κώστας Ι. Χαλκιάς είχε συγκεντρώσει ιστορικό και λαογραφικό υλικό από την Κάρπαθο, την Κάσο, και τους πάροικους του Καναδά, για να εκτυπώσει η «Αδελφότητα των απανταχού Καρπαθίων και Κασίων Καναδά», ένα πανηγυρικό αναμνηστικό Λεύκωμα, επ’ ευκαιρία της 150ετηρίδος από την παλιγγενεσία της Ελλάδας. Το υλικό φυλασσόταν στα γραφεία της Ελληνορθόδοξης Κοινότητας της Αγίας Τριάδας. Τα σχέδια του π. Κώστα ματαίωσε μια πυρκαγιά. Έτσι, μια τόσο σημαντική προσπάθεια πήγε χαμένη μέσα σε λίγα λεπτά.

Ο π. Κώστας Ι. Χαλκιάς κοιμήθηκε στο χωριό του στις 2 Φλεβάρη 2019.

(Μιχάλης Σκουλιός, «Κασιώτες στην Αμερική και τον Καναδά» (1899-2004), Δήμος Κάσου και Εθνική Ασφαλιστική, 2007).