Συγγραφείς
Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, Καθηγούμενος Ι.Μ. Λογγοβάρδας Πάρου († 1980)
Ρήματα ζωής
16 Μαΐου 2023
Ελεεινή και αξιοδάκρυτη Ρήματα Ζωής
17 Μαρτίου 2023
Είναι ανυπολόγιστη Ρήματα Ζωής
7 Μαρτίου 2023
Να πάρει φάρμακα Ρήματα Ζωής
6 Δεκεμβρίου 2022
Όποιος νεομάθει δεν γερονταφήνει! Ρήματα Ζωής
1 Νοεμβρίου 2022
Παράγει καλούς καρπούς Ρήματα Ζωής
15 Οκτωβρίου 2022
Αξίζει τον κόπο Ρήματα Ζωής
5 Οκτωβρίου 2022
Δίκαια τιμωρία Ρήματα Ζωής
27 Σεπτεμβρίου 2022
Δεν του περνά από το μυαλό Ρήματα Ζωής
19 Σεπτεμβρίου 2022
Θωρακίζει τον πιστό Ρήματα Ζωής
8 Μαΐου 2022
Χωρίς ντροπή Ρήματα Ζωής
8 Μαΐου 2022
Αυτή είναι γνήσια και αληθινή Ρήματα Ζωής
20 Απριλίου 2022
Όπως ο ληστής Ρήματα Ζωής
16 Μαρτίου 2022
 Για χάρη των λίγων Ρήματα Ζωής
6 Μαρτίου 2022
Το χάλι μας Ρήματα Ζωής
21 Φεβρουαρίου 2022
Έχει μερικά εμπόδια Ρήματα Ζωής
7 Φεβρουαρίου 2022
Πραγματική και όχι υποκριτική Ρήματα Ζωής
31 Ιανουαρίου 2022
Σε γκρεμούς και σε βράχους Ρήματα Ζωής
22 Ιανουαρίου 2022
Χωρίς φόβο ή δειλία Ρήματα Ζωής
15 Ιανουαρίου 2022
Υπάρχουν πολλοί δρόμοι Ρήματα Ζωής
3 Ιανουαρίου 2022
Δεν φρόντισαν Ρήματα Ζωής
6 Δεκεμβρίου 2021
Είναι αίσχος Ρήματα Ζωής
4 Αυγούστου 2021
Θα τα έχετε όλα Ρήματα Ζωής
21 Ιουλίου 2021
Πώς θα αποτραπεί; Ρήματα Ζωής
16 Ιουλίου 2021
Η τελευταία μου εντολή Ρήματα Ζωής
3 Ιουλίου 2021
Αν δεν ξυπνήσουν … Ρήματα Ζωής
27 Ιουνίου 2021
Κακή ρίζα Ρήματα Ζωής
18 Ιουνίου 2021
Σανίδα σωτηρίας Ρήματα Ζωής
11 Ιουνίου 2021
Άχρηστα και βλαβερά Ρήματα Ζωής
5 Ιουνίου 2021
Σε μια στιγμή Ρήματα Ζωής
28 Μαΐου 2021
Τί μένει; Ρήματα Ζωής
17 Μαΐου 2021
Πώς θα ανορθωθεί;     Ρήματα Ζωής
29 Φεβρουαρίου 2016
Μοιάζουν με κτήνη Ρήματα Ζωής
Σύντομο Βιογραφικό

Η σύγχρονη αυτή Οσιακή μορφή, γεννήθηκε τον Μάιο του 1884 στο χωριό Πάκια, της επαρχίας Επιδαύρου Λιμηράς, κοντά στους Μολάους της Λακωνίας. Οι γονείς του ονομάζονταν Παναγιώτης και Αικατερίνη Ζερβάκου. Πήρε το όνομα Κωνσταντίνος. Από την παιδική του ηλικία αγαπούσε την Εκκλησία, του άρεσε να ψέλνει και να διαβάζει τα ιερά βιβλία.

Μια μέρα στο παιχνίδι τα παιδιά τον εξέλεξαν ηγούμενο με καλάμι για… ποιμαντορικό ραβδί! Απ’ ότι ο ίδιος μνημονεύει, σε ηλικία 8-10 ετών του εμφανίστηκε στο δρόμο του ο διάβολος, με χαλκοπράσινο αηδιαστικό πρόσωπο και κέρατα στο κεφάλι και του πέταγε πέτρες στα 10 μέτρα, χωρίς όμως να κτυπηθεί!

Όταν οι γονείς τον έστελναν σε εργασίες, και ο μικρός Κωνσταντίνος άκουγε τις καμπάνες τις Εκκλησίας άφηνε τις δουλειές…

Τέλειωσε το Σχολείο στην πατρίδα του και οι γονείς του τον έστειλαν σε Διδασκαλείο και σε ηλικία 17 ετών (το 1901) έγινε δάσκαλος. Υπηρέτησε λοιπόν αυτό το επάγγελμα για τρία χρόνια (1901-1904) στο χωριό Φοινίκιο, κοντά στο δικό του.

Τον ζήτησαν τότε να πάει να εργασθεί σαν δάσκαλος στην Αμερική, αλλά δεν ήταν θέλημα Θεού και βρέθηκαν εμπόδια. Διάβαζε συχνά βίους Αγίων. Ενθουσιάστηκε από την ζωή των Αγίων Αντωνίου, Ιωάννου του Δαμασκηνού, Αγίας Βαρβάρας και άλλων… Κατά την μελέτη αυτή αισθανόταν - όπως ομολογεί ο ίδιος - την επίσκεψη της γλυκιάς Θείας Χάριτος! Τότε φανταζόταν και τον εαυτό του στην έρημο και του ερχόταν η επιθυμία να ζήσει την «μοναχική πολιτεία»…