Ο πρωτοπρεσβύτερος π. Σταύρος Παπαδόπουλος είναι γεννημένος το 1941 στο Τείχος (Νικηφόρου) Δράμας, εγγονός του κεντρικού «ήρωα» π. Σταύρου, του ιστορικού αυτού μυθιστορήματος. Το Δημοτικό σχολείο το άρχισε στη Δράμα και το τελείωσε στο μονοθέσιο του χωριού του, όπως και το Γυμνάσιο, το οποίο τελείωσε στην Κατερίνη, όπου «μετανάστευσε» η οικογένεια του το 1955. Το 1962 αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης και αφού υπηρέτησε τη θητεία του για τριάντα μήνες στην Αεροπορία, βρέθηκε στην τότε Δ. Γερμανία, όπου εργάζονταν, ως εργάτες, οι γονείς του Ναούμ και Ευδοξία. Ίδρυσε σχολείο για τις ανάγκες των ελληνοπαίδων, με άδεια των γερμανικών αρχών, όπου εργάστηκε για μήνες χωρίς καμία αμοιβή. Αποδέχθηκε το διορισμό του σε σχολείο της Πιερίας στο οποίο πρόσφερε τις υπηρεσίες του μέχρι της αποσπάσεώς του στα ελληνικά σχολεία της Δ. Γερμανίας. Παντρεμένος ήδη με τη δασκάλα Ειρήνη, αποκτούν τρία παιδιά. Δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στα ελληνόπουλα και στον ελληνισμό της περιοχής, εκδίδοντας και κυκλοφορώντας συγχρόνως το περιοδικό «Φάρος» σ' όλη τη Γερμανία και ιδρύοντας άλλο ένα σχολείο, το οποίο επίσης εξυπηρετούν. Η χούντα θέλει να καταστήσει όργανό της το περιοδικό και τον υπεύθυνό του και, μη επιτυγχάνοντάς το, ανακαλεί το ζευγάρι στην Ελλάδα. Ακολουθούν «συχνές επισκέψεις» εκπροσώπων της στο σπίτι του, παρακολούθηση του τηλεφώνου του και απειλές να τον στείλει «διακοπές» σε κάποιο από τα νησιά μας! Έτσι, αναβάλλεται και η φοίτησή του στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας, στο οποίο ήδη είχε εγγραφεί, στη σχολή της Ψυχολογίας. Την ημέρα του Πολυτεχνείου, λίγο πριν κλείσουν τα σύνορα, κατορθώνει να φύγει για τη Γερμανία, όπου ανανεώνει την εγγραφή του και αρχίζει τις σπουδές του στην Ειδική και Θεραπευτική Παιδαγωγική, έχοντας για στήριγμά του δυο φιλέλληνες καθηγητές Knura και Fischer και το ίδρυμα Friedriech-Ebert-Stiftung, το οποίο του χορηγεί υποτροφία μέχρι πέρατος των σπουδών του, όπως και την ΕΛΕΠΑΑΠ Θεσσαλονίκης, στην οποία πάντα θα είναι ευγνώμων. Μεταγράφεται στο Πανεπιστήμιο Philipps της πόλεως Marburg, απ' όπου αποφοιτά έχοντας πάρει: α) Κρατικό δίπλωμα ειδικής αγωγής δασκάλου-λογοθεραπευτή, (1978) β) Δίπλωμα παιδαγωγικών (Ειδικής Αγωγής) (1979) και γ) Διδακτορικό Δίπλωμα με αντικείμενο την Ειδική Παιδαγωγική (1982). Επιλέγεται από το Υπουργείο Παιδείας α) Σύμβουλος Εκπαίδευσης Ελληνοπαίδων Εξωτερικού και β) Σχολικός Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής.Στέλνεται για τρία χρόνια στο Μόναχο (1983- 1986), όπου αναλαμβάνει την ευθύνη εκατόν εξήντα ενός ελληνικών σχολείων και διακοσίων εξήντα τεσσάρων εκπαιδευτικών, σε Βαυαρία- Ελβετία. Επιστρέφει στην Ελλάδα προσφέροντας τις υπηρεσίες του ως σχολικός σύμβουλος Ειδικής Αγωγής, με έδρα την Καβάλα και περιφέρεια αρμοδιότητας και ευθύνης επτά νομούς (7η Εκπ/κή Περιφέρεια Ειδικής Αγωγής). Όσο υπηρετούσε ως Σχολικός Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής, λειτούργησε, πρώτος στην Ελλάδα, ειδικές πολυμελείς διαγνωστικές ομάδες με έδρα την πρωτεύουσα κάθε νομού, εξετάζοντας και αξιολογώντας εκατοντάδες παιδιά με ειδικές ικανότητες ή ειδικές ανάγκες. Επίσης, για πρώτη φορά «εορτάζεται» η εβδομάδα Ειδικού Παιδιού, σε κάθε πρωτεύουσα των επτά νομών της 7ης Περιφέρειας Ε.Α., με ομιλίες, συζητήσεις, προβολές ειδικών ταινιών, και εκθέσεις έργων των παιδιών. Απογοητευμένος από την κατάσταση εκπαίδευσης και μεταχείρισης παιδιών με ειδικές ανάγκες- ικανότητες, αποφασίζει να παραιτηθεί από Σχολικός Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής παρά την προσωπική παρέμβαση του Αντώνη Τρίτση (υπουργού) και του Πέτρου Μώραλη (Υφυπουργού) ΥΠΕΠΘ. Διαπιστώνοντας ότι τίποτε δεν αλλάζει, παραιτείται οριστικά το καλοκαίρι του 1988 από το Δημόσιο και ασχολείται ως θεραπευτής παιδαγωγός και λογοθεραπευτής στη Θεσσαλονίκη, μέχρι το 2007, χρονιά που τελικά συνταξιοδοτείται. Στις 14 και 15 Σεπτεμβρίου του 2008, σε ηλικία 68 ετών, χειροτονείται διάκονος και πρεσβύτερος, υπηρετώντας το Θεό και την Πατρίδα, από άλλο μετερίζι, ως ένας απλός ιερέας, της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας. Σήμερα είναι πρωτοπρεσβύτερος και αρχιερατικός επίτροπος Νικηφόρου του Δήμου Παρανεστίου, του νομού Δράμας.